Uitspraken

Het geschil draait om de vraag of [gedaagde sub 1] en/of GGZ [eiseres] inzage moet(en) geven in het behandel dossier/medisch dossier van haar zoon [D (voornaam)] , die is overleden als gevolg van suïcide in de periode dat hij bij [gedaagde sub 1] woonde en onder behandeling stond van GGZ. De kantonrechter beantwoordt die vraag bevestigend. De kantonrechter komt kort gezegd tot de conclusie dat [eiseres] recht heeft op inzage in het medisch dossier bij GGZ, omdat zij daarbij een zwaarwegend belang heeft. Naar het oordeel van de kantonrechter heeft [eiseres] aannemelijk gemaakt dat dit belang door de weigering van GGZ om inzage te geven mogelijk wordt geschaad en dat inzage in of afschrift van het dossier noodzakelijk is voor de behartiging van dit belang (artikel 7:458a lid 1, aanhef en onder c BW). De kantonrechter komt ook tot het oordeel dat [gedaagde sub 1] inzage en/of afschrift van het behandeldossier dient te verstrekken op grond van art. 843a Rv. Hieronder licht de kantonrechter zijn beslissing toe.

[eiseres] meent dat sprake is van een zwaarwegend belang die doorbreking van het beroepsgeheim rechtvaardigt.

Van een geneeskundige behandelingsovereenkomst op grond van de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst is in de relatie tussen [D (voornaam)] en [gedaagde sub 1] geen sprake. Dit betekent dat de regeling zoals hierboven onder rechtsoverweging 4.2 is beschreven niet zonder meer van toepassing is. [gedaagde sub 1] bood ondersteuning op grond van de WMO 2015 (rechtsoverweging 2.3). Op grond van artikel 5.3.3 WMO 2015 rust op [gedaagde sub 1] een geheimhoudingsplicht. Ook hier is niet gebleken dat [D (voornaam)] toestemming tot inzage in zijn dossier heeft verstrekt. De WMO 2015 kent ten behoeve van nabestaanden tot inzage in het dossier geen specifieke regeling die ziet op doorbreking van de geheimhoudingsplicht. Maar ook hier geldt dat de geheimhoudingsplicht niet absoluut is en onder soortgelijke criteria als bij het medisch dossier kan worden doorbroken ten behoeve van nabestaanden. De vordering tot inzage of afgifte dient te worden beoordeeld op grond van art. 843a Rv.

Volgens [eiseres] heeft zij een zwaarwegend belang bij inzage in het medisch dossier van GGZ en het behandel dossier van [gedaagde sub 1] van [D (voornaam)] , omdat het vermoeden bestaat van een medische fout aan de zijde van GGZ en een beroepsfout (onzorgvuldig handelen) van [gedaagde sub 1] . Het vermoeden van een medische fout is één van de voorbeelden die in de parlementaire geschiedenis worden genoemd van gevallen waarbij sprake is van een zwaarwegend belang. Aangenomen moet worden dat een dergelijk criterium zich ook uitstrekt tot [gedaagde sub 1] in het kader van beschermd wonen op basis van de WMO 2015.

De kantonrechter stelt voorop dat in deze fase van het geding niet van [eiseres] kan worden verlangd om aan te tonen dat sprake was van een medische fout of beroepsfout. Het gaat om het aannemelijk maken van een vermoeden. Met de enkele mogelijkheid van een medische fout of beroepsfout is dat vermoeden niet aannemelijk gemaakt. Er zijn bijkomende feiten of omstandigheden nodig die aanleiding geven om eraan te twijfelen dat de zorg door GGZ en/of [gedaagde sub 1] naar behoren is verleend. Gelet op de wisselwerking (ketensamenwerking) tussen de behandeling door GGZ en de behandeling door [gedaagde sub 1] , die strikt genomen niet los van elkaar kunnen worden gezien, zal het zwaarwegend belang en/of het rechtmatig belang gezamenlijk worden besproken.

Zowel het standpunt van GGZ als van [gedaagde sub 1] laat reële vragen open. Die vragen betreffen niet zozeer de behandeling in het algemeen, maar wel of GGZ en [gedaagde sub 1] het suïciderisico in de periode vóór de zelfdoding naar behoren hebben ingeschat, de vrijheden van [D (voornaam)] daarop adequaat hebben afgestemd en op 22 juni 2022 in hun handelwijze (GGZ ontslag uit crisisopname zonder overdracht en [gedaagde sub 1] na terugkeer [D (voornaam)] en waarschuwing [E (voornaam)] ) voldoende rekening hebben gehouden met de mogelijkheid van een aanstaande suïcide. De kantonrechter neemt daarbij mede in aanmerking dat [D (voornaam)] in de maanden daarvóór als suïcidaal is aangemerkt en ook suïcidepogingen heeft ondernomen en ruim een week voor zijn zelfdoding nog op het spoor heeft gestaan en door omstanders met geweld van het spoor is verwijderd en is overgedragen aan de politie, kennelijk voor hem dus een mogelijke gelegenheid voor zelfdoding. In dit licht is ook van belang dat [D (voornaam)] zich in ieder geval op 20 juni 2022 zelf heeft verwond door in zijn nek te snijden en [D (voornaam)] vervolgens is opgenomen bij de crisisopvang van GGZ te [plaats 2] . [D (voornaam)] is vervolgens ontslagen uit de crisisopvang op 22 juni 2022 zonder dat overdracht heeft plaatsgevonden vanuit GGZ. [gedaagde sub 1] heeft toen aanleiding gezien contact te zoeken met de behandelaar van [D (voornaam)] om te overleggen over deze kwetsbare situatie, maar dat overleg heeft niet kunnen plaatsvinden omdat de behandelaar deze dag niet aan het werk was. Als dat zo is bevreemdt dat, omdat mag worden aangenomen dat het de behandelaar van [D (voornaam)] is die besluit tot ontslag. [gedaagde sub 1] zag kennelijk de noodzaak van afstemming met GGZ in, maar GGZ ten onrechte niet. Dat [gedaagde sub 1] vervolgens ervan is uitgegaan dat geen sprake meer was van een acute crisis en dat bij gebrek aan mogelijkheden voor overleg [gedaagde sub 1] heeft besloten terug te vallen op de reeds bestaande afspraken, het signaleringsplan en bijbehorende protocollen is gelet op het bovenstaande wellicht enigszins te begrijpen, maar mogelijk niet juist en komt na de melding van vriendin [E (voornaam)] (“ [D (voornaam)] is van plan om naar het station te gaan. Hij belt nu met mij, maar hij blijft afscheid nemen en dat doet hij gewoonlijk niet.”) en het daarop gevolgde telefoongesprek met [E (voornaam)] in een ander daglicht te staan.

Dat het handelen van GGZ en [gedaagde sub 1] vragen oproept vindt naar het oordeel van de kantonrechter ook zijn bevestiging in het rapport van de GGD [....] , waarin [gedaagde sub 1] zelf de basisoorzaken beschrijft. Kenmerkend is daarbij dat [gedaagde sub 1] stelt dat de problematiek van [D (voornaam)] te complex was voor beschermd wonen en dat een klinische behandelsetting bij GGZ was geïndiceerd, waarbij bovendien wordt aangegeven dat dit beeld is bevestigd door de psychiater van GGZ. Ondanks die conclusie is niet opgeschaald naar een klinische setting. Daarnaast stelt [gedaagde sub 1] in het rapport dat van de zijde van GGZ sprake is geweest van wisselend beleid, dat onvoldoende regie is gevoerd op deze complexe casus en dat te weinig afspraken zijn gemaakt over hoe te handelen bij crisis. De GGD zelf concludeert dat gelet op het domein overschrijdende probleem de ketensamenwerking moet worden verbeterd om zodoende de behandeling en begeleiding van de cliënt vorm te geven vanuit een gezamenlijke verantwoordelijkheid.

[eiseres] heeft, gelet op het bovenstaande, bovendien aannemelijk gemaakt dat haar belang bij inzage in het medisch dossier van [D (voornaam)] en het behandeldossier van [D (voornaam)] door geheimhouding van de dossiers mogelijk wordt geschaad. Aan de hand van het dossier kan immers inzichtelijk worden hoe de behandeling van [D (voornaam)] eruit heeft gezien, wanneer hij door welke hulpverlener is gezien en of door GGZ en [gedaagde sub 1] adequaat is gehandeld ten aanzien van het suïcide risico. Het beroep van GGZ en [gedaagde sub 1] op geheimhouding staat hieraan in de weg.

Wat partijen in het kader van het zwaarwegend belang over en weer verder nog hebben aangevoerd, leidt niet tot een ander oordeel en blijft daarom buiten bespreking.

[eiseres] verlangt afschrift van het (medisch) dossier van [D (voornaam)] over de periode van 27 september 2021 tot en met 22 juni 2022, voor zover dat in verband staat met de zelfdoding van [D (voornaam)] en de psychische gesteldheid van [D (voornaam)] alsmede het interne onderzoeksrapport van de [gedaagde sub 1] , het signaleringsplan van [D (voornaam)] , het crisisplan van [D (voornaam)] , de tijdlijn van [gedaagde sub 1] en het intern protocol stappenplan suïcide van [gedaagde sub 1] .

De kantonrechter wijst erop dat GGZ en [gedaagde sub 1] deze beperking ten aanzien van het geven van inzage of afschrift in acht behoren te nemen. Het belang van geheimhouding mag niet verder geschonden worden dan de wet toelaat. De beperking die art. 7:458a lid 3 BW voorschrijft, brengt mee dat de vordering van [eiseres] tot het verstrekken van afschriften door GGZ niet onverkort toewijsbaar is. Dit geldt analoog ook voor wat betreft de gevraagde stukken van [gedaagde sub 1] . GGZ en [gedaagde sub 1] mogen alleen afschrift verstrekken van gegevens uit het medische dossier en behandeldossier van [D (voornaam)] , die zien op het suïcidale gedrag van [D (voornaam)] voorafgaand aan en op 22 juni 2022, en het onderzoek (nadien) naar de zelfdoding, die in verband staan met de zelfdoding. De kantonrechter is van oordeel dat de gevraagde voorziening over de periode van 27 september 2021 tot en met 22 juni 2022 te ruim is en zal deze beperken tot de periode april 2022 tot en met 22 juni 2022.

[gedaagde sub 1] maakt afzonderlijk bezwaar tegen afgifte van het calamiteitenrapport (lees: intern onderzoeksrapport) onder verwijzing naar een arrest van de Hoge Raad van 10 februari 2023 (ECLI:NL:HR:2023:202). De kantonrechter gaat daaraan voorbij, omdat die casus op een incidentmelding in het kader van art. 10 lid 3 Wkkgz ziet. Daarvan is in het onderhavige geval geen sprake. [gedaagde sub 1] maakt verder afzonderlijk bezwaar tegen de verstrekking van het intern protocol stappenplan suïcide, omdat dit geen deel uitmaakt van het dossier van [D (voornaam)] . De kantonrechter gaat hier aan voorbij. [eiseres] heeft nu juist belang bij afgifte van bedoeld protocol om te kunnen toetsen of [gedaagde sub 1] in de periode voorafgaand aan de zelfdoding conform het protocol heeft gehandeld. [gedaagde sub 1] maakt ook bezwaar tegen verstrekking van de tijdlijn, omdat deze onder de geheimhoudingsplicht valt. Wat daar ook van zij (zie bovenstaande overwegingen) [gedaagde sub 1] heeft op 2 februari 2023 aan [eiseres] de toezegging gedaan haar een tijdlijn te verstrekken. Dat heeft zij niet gedaan en zij zal dat alsnog moeten doen.

GGZ en [gedaagde sub 1] worden in het ongelijk gesteld en moeten daarom de proceskosten naar rato dragen. De kantonrechter begroot de kosten aan de kant van [eiseres] op:

- dagvaarding € 139,42 GGZ

- dagvaarding € 139,42 [gedaagde sub 1]

- griffierecht € 87,00

- salaris advocaat € 476,00 (2,0 punten × tarief € 238,00)

- nakosten € 119,00

Totaal € 960,84

De gevorderde wettelijke rente over de proceskosten wordt toegewezen zoals vermeld in de beslissing.