Uitspraken

[verzoekster] vordert primair te mogen tussenkomen in het geding dat aanhangig is tussen [eiseres] en de Gemeente, en – onder de voorwaarde dat het haar wordt toegestaan tussen te komen - [eiseres] of de Gemeente te veroordelen in de proceskosten in het incident.

[eiseres] heeft bezwaar gemaakt tegen deze vordering, omdat [verzoekster] geen werkelijke c.q. wezenlijke eigen vordering heeft ingesteld maar zich in wezen voegt aan de zijde van de Gemeente. De Gemeente heeft zich gerefereerd aan het oordeel van de voorzieningenrechter.

De voorzieningenrechter wijst de vordering tot tussenkomst toe. Voor het instellen van de vordering tot tussenkomst is vereist dat de interveniënt een eigen vordering wil instellen en daarmee voldoende belang heeft zich te mengen in het aanhangige geding in verband met de nadelige gevolgen die zij van de uitspraak in het hoofdgeding kan ondervinden.1 Anders dan [eiseres] stelt, is de voorzieningenrechter niet van oordeel dat de interveniënt een ‘werkelijke c.q. wezenlijke’ eigen vordering moet instellen. De voorzieningenrechter is van oordeel dat [verzoekster] aan deze eis van de zelfstandige vordering heeft voldaan door, kort gezegd, te vorderen de Gemeente te gebieden de opdracht aan haar te gunnen. Daarnaast heeft [verzoekster] voldoende belang bij tussenkomst omdat bij toewijzing van de vorderingen van [eiseres] in de hoofdzaak, verlies dreigt van haar recht op gunning van de aanbestede opdracht.

De voorzieningenrechter ziet aanleiding de proceskosten in het incident te compenseren in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt.

[eiseres] heeft voldoende spoedeisend belang bij haar vorderingen. Dit belang vloeit voort uit de aard van de vorderingen. Verder is het bestaan van dit spoedeisend belang niet betwist, zodat [eiseres] ontvankelijk is in haar vorderingen in dit kort geding.

Het geschil spitst zich toe op het gunningscriterium ‘casus’. De vraag die moet worden beantwoord is of (het beoordelingsteam van) de Gemeente op grond van de leidraad de casusbeantwoording van [eiseres] redelijkerwijs als ‘matig’ heeft kunnen beoordelen. De voorzieningenrechter beantwoordt deze vraag bevestigend en wijst de vorderingen van [eiseres] af. Hierna wordt uitgelegd waarom dat zo is.

[eiseres] stelt in de kern dat de Gemeente de casusbeantwoording niet conform de leidraad heeft beoordeeld, door haar advies met betrekking tot schoonmaakmachines en -robots niet relevant te achten voor de probleemoplossing en bij de beoordeling buiten beschouwing te laten.

Voor het beantwoorden van de vraag of het beoordelingsteam is afgeweken van de in de leidraad beschreven beoordeling, gaat het er volgens vaste rechtspraak om wat een ‘behoorlijk geïnformeerde en normaal oplettende inschrijver’ op basis van de aanbestedingsstukken had dienen te begrijpen. Daarbij moeten de bepalingen van de aanbestedingsstukken, binnen de grenzen van het transparantiebeginsel, worden uitgelegd aan de hand van de CAO-norm, waarbij de bewoordingen van de desbetreffende bepalingen, gelezen in het licht van de gehele tekst van de aanbestedingsstukken, in beginsel van doorslaggevende betekenis zijn.

[eiseres] stelt verder dat de Gemeente bij de beoordeling van de casusbeantwoording heeft miskend dat zij, ook los van de geadviseerde machines en robots, alle onderdelen van de casus heeft beantwoord door naast schoonmaakmachines en -robots ook schoonmaakmiddelen en -materialen te adviseren.

Uit de gunningsbeslissing volgt dat (het beoordelingsteam van) de Gemeente meent dat [eiseres] geen geschikte oplossing voor het probleem heeft geboden, omdat zij geen oplossing heeft geboden zónder het gebruik van een schoonmaakmachine. De voorzieningenrechter begrijpt dat [eiseres] voor de specifieke probleemstelling (de aanwezigheid van kalk in de douchekoppen (en op de douchevloer)) de ‘Kaivac no touch cleaning’ en de ‘Arcora Multi Handpad’ heeft geadviseerd. De semantische discussie komt op of het ‘Kaivac no touch cleaning’ schoonmaaksysteem als schoonmaakmachine kwalificeert of als een apparaat en daarmee als schoonmaakmateriaal. Wat daar ook van zij, de voorzieningenrechter acht het met inachtneming van zijn beperkte toetsingsvrijheid en gelet op de visuele presentatie van het systeem in de casusbeantwoording2 niet onbegrijpelijk dat de Gemeente dit systeem onder de categorie ‘machines’ heeft geschaard. Deze categorisering is niet ‘apert onjuist’. Hiervoor is overwogen dat schoonmaakmachines en -robotten buiten de scope van de opdracht en daarmee buiten de scope van de casusbeantwoording vallen (zie randnummer 3.10. van dit vonnis). Omdat de Gemeente het Kaivac schoonmaaksysteem begrijpelijkerwijs als een machine heeft gecategoriseerd, heeft de Gemeente redelijkerwijs kunnen oordelen dat [eiseres] alleen een oplossing heeft geboden in combinatie met een schoonmaakmachine en de casusbeantwoording van [eiseres] slechts matig/deels voldoet aan het gevraagde. Tot eenzelfde oordeel komt de voorzieningenrechter ook langs een andere meetlat. De vraag in de casus richt zich op het schoonmaken van douchekoppen en douchevloeren en het grootste deel van de beantwoording door [eiseres] gaat over andere onderdelen van het zwembad en de reiniging daarvan met schoonmaakmachines (robots).

De voorzieningenrechter is van oordeel dat voor hem geen aanleiding bestaat in te grijpen in de voorlopige gunningsbeslissing. Van het bestaan van een aperte procedurele/inhoudelijke onjuistheid of onduidelijkheid is hem niet gebleken. De voorzieningenrechter is van oordeel dat (het beoordelingsteam van) de Gemeente op grond van de leidraad de casusbeantwoording van [eiseres] redelijkerwijs als ‘matig’ heeft kunnen beoordelen.

[eiseres] is in het ongelijk gesteld en moet daarom de proceskosten (inclusief nakosten) betalen. De proceskosten van Gemeente worden begroot op:

De gevorderde wettelijke rente over de proceskosten wordt toegewezen zoals vermeld in de beslissing.

Omdat de vorderingen van [eiseres] worden afgewezen, wordt tegemoetgekomen aan de vordering van [verzoekster] dat, kort gezegd, de voorlopige gunningsbeslissing in stand wordt gelaten en de termijn voor andere inschrijvers om zich daartegen te verzetten inmiddels is verstreken.

[verzoekster] zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten, die aan de zijde van [eiseres] en de Gemeente worden begroot op nihil, omdat niet is gebleken dat zij als gevolg van de vorderingen van [verzoekster] extra kosten hebben moeten maken.