Uitspraken

5.1.

Randstad heeft op grond van artikel 843a Rv afgifte gevorderd van bepaalde bescheiden door HVC. HVC heeft deze bescheiden – voorafgaande aan de mondelinge behandeling - bij conclusie van antwoord in het geding gebracht, zodat Randstad bij toewijzing van haar vordering geen belang meer heeft.

5.2.

Randstad heeft ter zitting benadrukt dat zij al langere tijd had gevraagd om afgifte van de betreffende bescheiden maar dat HVC deze pas nu, zeer kort voor de zitting, heeft overgelegd en zij verzoekt de voorzieningenrechter hiermee bij de proceskostenveroordeling rekening te houden.

5.3.

De voorzieningenrechter ziet in het verloop van het geschil als hiervoor omschreven aanleiding te bepalen dat iedere partij de eigen kosten draagt.

5.4.

Het meest verstrekkende verweer van HVC is dat Randstad niet-ontvankelijk verklaard moet worden in haar vorderingen omdat zij onvoldoende belang heeft bij haar vorderingen. Zij voert daarbij aan dat Randstad, ook als zij in haar bezwaren tegen de behaalde scores zou worden gevolgd, nog altijd niet de economisch meest voordelige inschrijving zou hebben gedaan en dat haar totaalscore dan nog altijd lager zou zijn dan de score die is behaald door de voorlopig begunstigde partij Olympia.

5.5.

5.6.

In de dagvaarding baseert Randstad zich ter onderbouwing van haar vorderingen deels op de vraagstelling tijdens het interview en deels op uitspraken die door HVC zouden zijn gedaan tijdens het gesprek op 16 september 2021, als opgenomen in het door Randstad daarvan opgemaakte gespreksverslag.

5.7.

De voorzieningenrechter ziet in de navolgende omstandigheden aanleiding om de inhoud van het gespreksverslag bij de beoordeling van de zaak buiten beschouwing te laten en om aan de stellingen in de dagvaarding die enkel met verwijzing naar dat verslag zijn geadstrueerd geen waarde toe te kennen.

• -

  het gesprek vond plaats op telefonische uitnodiging van HVC;

• -

  niet betwist is dat bij de uitnodiging is medegedeeld dat deze tot doel had om te spreken over de afronding van de bestaande overeenkomst en dat namens HVC aan het begin van het gesprek dat doel ook heeft genoemd;

• -

  HVC heeft alleen Randstad voor een gesprek uitgenodigd, niet ActiefWerkt!, hoewel die hoger was geëindigd;

• -

  Randstad heeft zeer kort voor het gesprek een agenda toegezonden, waarmee zij onderwerpen heeft geagendeerd waarvoor HVC niet heeft gekozen;

• -

  HVC heeft zich niet op die onderwerpen kunnen voorbereiden;

• -

  het moet Randstad zijn opgevallen dat zij niet sprak met het beoordelingsteam dat de aanbesteding had gedaan, maar overwegend met personen de bij de uitvoering van het huidige contract zijn betrokken;

• -

  aan het slot van het gesprek is niet afgesproken maar door Randstad meegedeeld dat z.s.m. een verslag zal volgen;

• -

  HVC heeft laten weten dat zij zich niet in het verslag kan vinden.

5.8.

Randstad stelt dat er tijdens de aanbestedingsprocedure dusdanige fouten zijn gemaakt dat deze niet met een eenvoudige herbeoordeling kunnen worden hersteld. Zij meent dat de procedure op vier punten gebrekkig is geweest:

• -

  niet de juiste sleutelfunctionarissen geïnterviewd;

• -

  gevallen over omstandigheid dat slechts één referentieproject is opgevoerd;

• -

  huidige dienstverlening van Randstad meegewogen bij beoordeling;

• -

  beoordelingsteam niet juist samengesteld.

De klachten zullen in deze volgorde worden besproken.

5.9.

Randstad stelt dat de beoordelaars van HVC verzuimd hebben om er op toe te zien dat alle inschrijvers de in de Leidraad voorgeschreven sleutelfunctionarissen naar het interview hadden afgevaardigd. Zij stelt dat ActiefWerkt! in strijd met de Leidraad een intercedent had afgevaardigd. Zij wijst er op dat als gevolg daarvan bij de beoordeling van het interview van Randstad ten onrechte (negatieve) waarde is gehecht aan het feit dat zij geen intercedent had afgevaardigd. Zij wijst in dat verband op de zinsnede in de oorspronkelijke voorlopige gunningsbeslissing van 8 september 2021 waarin was opgenomen ‘HVC miste bij het interview de kennis en ervaring van een intercedent’. Weliswaar is deze zinsnede in de nadere motivering van 1 oktober 2021 vervangen door ‘HVC miste bij het interview de kennis en ervaring van een direct leidinggevende van de uitvoerende medewerkers op operationeel en tactisch/strategisch niveau’, maar hiermee is de gesignaleerde onrechtmatigheid niet weggenomen of rechtgezet. Feit blijft immers dat de toelichting namens de sleutelfunctionarissen van Randstad tijdens het interview door de beoordelaars vanuit een onjuist referentiekader is aangehoord, waardoor sprake is van ongelijke behandeling en willekeur, aldus Randstad.

5.10.

HVC heeft nadrukkelijk betwist dat door (een van) de andere inschrijvers niet de juiste sleutelfunctionarissen zijn afgevaardigd. Zij heeft onder meer opgemerkt dat het, anders dan Randstad betoogt, bij de sleutelfunctionarissen ging om de functie die zij tijdens de uitvoering van de opdracht zouden vervullen, maar dat het geen vereiste was dat zij die functie ten tijde van het interview ook al vervulden.

5.11.

De voorzieningenrechter acht niet voldoende aannemelijk gemaakt dat door een van de inschrijvers niet de juiste sleutelfunctionarissen naar het interview zijn afgevaardigd. In artikel 5.4.1 van de Leidraad is vermeld dat een functieprofiel van de sleutelfunctionarissen moet worden aangeleverd waarin is opgenomen:

• -

  naam

• -

  functienaam (tijdens uitvoering opdracht)

• -

  korte inhoud van de functie

• -

  verantwoordelijkheden en bevoegdheden

5.12.

Randstad stelt dat de beoordelaars ten onrechte negatief hebben laten meewegen dat zij slechts één referentieproject had aangedragen, te weten haar (huidige) dienstverlening aan HVC. Zij voert hiervoor de volgende voorbeelden aan zoals blijkt uit het transcript van het interview:

5.13.

HVC heeft erkend dat door een van de beoordelaars tijdens het interview is opgemerkt dat Randstad slechts één referentieproject had aangedragen, maar dat in reactie hierop door andere beoordelaars direct is opgemerkt dat dit was toegestaan volgens de leidraad, waarmee dat misverstand is rechtgezet.

5.14.

De voorzieningenrechter acht dit een juiste typering van het verloop van deze kwestie tijdens het gesprek. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter kan uit dat verloop, noch uit het verloop van het gesprek in zijn geheel, noch uit de motivering van de aanvankelijke gunningsbeslissing, noch uit de motivering van de herziene gunningsbeslissing worden afgeleid dat de omstandigheid dat Randstad alleen HVC als referentieproject heeft aangedragen bij de beoordeling van haar inschrijving op enigerlei wijze in het nadeel van Randstad heeft gewerkt. Er was bij een van de beoordelaars even wat onduidelijkheid over, maar die onduidelijkheid is direct door andere aanwezigen weggenomen. Ook in zoverre is er geen grond voor het oordeel dat het aanbestedingsproces een gebrek heeft gekend.

5.15.

5.16.

5.17.

HVC erkent dat tijdens het interview met Randstad inderdaad op enkele momenten de huidige samenwerking met HVC ter sprake is gekomen. Zij meent dat dit is gebeurd op een wijze die toelaatbaar moet worden geacht. In essentie vraagt HVC namelijk steeds niets meer en niets minder dan: ‘u zegt in uw inschrijving X op deze wijze te kunnen uitvoeren, hoe voert u X momenteel uit?’. Kortom, HVC toetst aldus in hoeverre hetgeen dat op papier is beschreven en beloofd door inschrijvers, al in de praktijk wordt gebracht door inschrijvers. Zo wordt het realiteitsgehalte van de inschrijving gecontroleerd én krijgt HVC ook de informatie waarvoor het interview onder meer is bedoeld. Het beoordelingsteam van HVC is met haar vragen gebleven binnen de kaders van de Leidraad en het aanbestedingsrecht, door zich een beeld te vormen van i) hoe goed de sleutelfunctionarissen de inschrijving kennen, ii) welke eventuele risico’s er bestaan voor het succesvol uitvoeren van de opdracht en iii) of de betreffende sleutelfunctionaris deze risico’s weet te managen. Dat Randstad toevallig de huidige dienstverlener is van HVC, doet aan het nut en de toelaatbaarheid van het stellen van de vragen niet af.

5.18.

De voorzieningenrechter is van mening dat de kritiek van Randstad dat tijdens het interview de huidige dienstverlening centraal stond en in strijd met de aanbestedingsregels is meegewogen, alleen goed kan worden beoordeeld door die te plaatsen tegen de achtergrond van een schets van het verloop van het gesprek als geheel. Die schets zal hierna volgen. Daarbij zullen de deelnemers net als in de transcriptie van het interview met hun voornamen worden aangeduid.

 Het gesprek begint met de volgende inleiding van [betrokkene 3]:

Jullie zijn natuurlijk de huidige partij. We zijn ook echt tevreden hoor over jullie maar ja gezien de aanbestedingsregels zijn we verplicht om weer opnieuw de markt op te gaan. Jullie hebben dat natuurlijk ook als voordeel kunnen gebruiken dat jullie HVC goed kennen. Wij hadden daarbij wel nog een aantal vragen, bijvoorbeeld: uit de stukken, mochten we acuut vragen hebben, hoe snel zouden die dan bijvoorbeeld opgelost kunnen worden. Dat misten we nog even in de stukken. We mogen ook niet zo zeer onze ervaring natuurlijk meenemen. We moeten zo objectief mogelijk blijven.

• -

  Dan neemt [betrokkene 1] het woord met een betoog over respons op aanvragen van een klant buiten kantoortijden via een bereikbaarheidsdienst.

• -

  [betrokkene 3] vervolgt met een vraag over Randstad’s selectieprocedure, welke vraag door [betrokkene 8] breed wordt beantwoord, het gesprek loopt over dit onderwerp door totdat [betrokkene 3], midden pagina 2, vervolgt met een vraag over de matching. Dat leidt tot een betoog waarin Randstad op basis van een op ervaring gebaseerd beeld van HVC haar visie geeft over hoe zij het beeld dat uitzendkrachten van HVC hebben denkt te gebruiken om tot goede matching te komen.

• -

  Dat leidt dan tot een vraag van [betrokkene 3] (pagina 3, vrij bovenaan) hoe Randstad stuurt op verwachtingen die Randstad van de uitzendkrachten heeft enerzijds en van HVC anderzijds. Dit leidt tot een beschrijving over de wijze waarop Randstad naar de uitzendkracht toe een beeld van HVC neerzet.

• -

  [betrokkene 3] vraagt Randstad vervolgens om haar kracht te benoemen wat betreft de wijze waarop zij uitzendkrachten aan zich bindt. De antwoorden kennen als sleutelwoorden persoonlijk contact en schetsen perspectief. Er worden wat voorbeelden uit de praktijk bij HVC genoemd.

• -

  [betrokkene 3] leidt het gesprek op pagina 4 terug naar de inschrijvingsstukken. Onderdelen van de inschrijving worden vervolgens door Randstad toegelicht, waarbij ter toelichting mede wordt geput uit de recruiting die Randstad ten behoeve van HVC heeft uitgevoerd. [betrokkene 3] voert het gesprek onderaan pagina 5 weer terug naar het thema binding, waarna uitspraken volgen over vaste urengarantie en wat daar vanuit HVC voor nodig zou zijn (o.m. forecasts) en over pooling.

• -

  Dat leidt, midden pagina 6, tot een vraag van [betrokkene 3] over leveringszekerheid, vanuit welke vraag het gesprek weer terug komt op het belang van forecasts en ideeën bij Randstad over de verdere professionalisering daarvan.

• -

  Vervolgens vervolgt [betrokkene 3], midden pagina 7, met een vraag over verbeterpunten. Dat leidt tot een gesprek waarin observaties worden gegeven over de huidige cultuur bij HVC, het verschil in cultuur tussen vestigingen, en waarin wordt benoemd wat er aan de werkwijze van HVC in relatie tot de toekomstige dienstverlening door Randstad verbeterd zou kunnen worden.

• -

  [betrokkene 3] leidt het gesprek weer terug naar de inschrijving, pagina 9 bovenaan, waarin “de gezonde HVC-er” wordt genoemd. Dat geeft [betrokkene 1] de gelegenheid voor een uiteenzetting over zorg voor (bevordering van) de vitaliteit van de uitzendkracht.

• -

  Daarna komt het gesprek op voorbereiding van de uitzendkracht op communicatie met de burger. Het gesprek leidt tot de vraag in hoeverre daarbij het probleem ‘agressie’ aan bod komt. Via een uiteenzetting van [betrokkene 1] over de wijze en mate waarop dat in de voorbereiding wordt betrokken, krijgt het gesprek door een tweetal vragen over de huidige praktijk bij HVC vervolgens een wat evaluatief karakter, maar wordt het gesprek (halverwege pagina 10) door [betrokkene 3] weer teruggebracht naar reflectie op de toekomstige dienstverlening. Dan gaat het (tot over de helft pagina 11) over verbeteringen na gunning. [betrokkene 9] (HVC) stelt vervolgens de vraag “Maar hoe nu?”, Die vraag wordt beantwoord, waarna Randstad bovenaan pagina 12 terugkeert op het thema verbeteringen in de toekomst.

• -

  Vervolgens stelt [betrokkene 4] halverwege pagina 13 het kwaliteitsvraagstuk aan de orde. Het gesprek waaiert dan uit over een groot aantal aspecten van kwaliteit: hoe ga je om met schaarste, sectorspecifieke aspecten daarvan, inspelen op de dynamiek van snel wisselend aanbod onder invloed van corona. Via een vraag van [betrokkene 3] beweegt het gesprek richting best practice ervaringen bij andere klanten. Via forecasten loopt het dan terug naar ervaringen binnen HVC, waarbij [betrokkene 9] evaluatief getinte opmerking “ik krijg heel wat anders terug.”(onderaan pagina 13) onmiddellijk wordt afgestopt, waarna [betrokkene 3] vaststelt dat men in hoofdlijnen door de vragen heen is.

• -

  In reactie daarop merkt [betrokkene 4] (halverwege pagina 14) op de hiervoor al besproken opmerking dat het was opgevallen dat Randstad alleen haar dienstverlening bij HVC als referentieproject heeft aangedragen. [betrokkene 3] merkt gelijk op dat het was toegestaan om één referentieproject te noemen en dat dat voldoende was. Randstad noemt vervolgens nog een aantal andere bedrijven in de branche waarvoor zij werkzaamheden verricht.

• -

  Op pagina 15 wordt Randstad nog ruimte geboden om vragen te stellen:

5.19.

5.20.

Randstad heeft er voor gekozen uitsluitend haar huidige dienstverlening aan HVC als referentieproject op te geven, zoals door de Leidraad ook werd toegestaan. Hiermee heeft zij HVC een aanknopingspunt geboden de huidige dienstverlening in het gesprek te betrekken. Een referentieproject is immers een voor de hand liggend vehikel om een inschrijver op te bevragen. Dat zal ook bij de andere inschrijvers zijn voorgekomen en het zal door deze inschrijvers als vanzelfsprekend zijn ervaren dat de aangedragen referentieprojecten een bron zijn van ervaringen die bij wijze van toelichting op de gegeven antwoorden in een gesprek aan de orde kunnen komen.

5.21.

• -

  de overgrote meerderheid van de vragen strekte ertoe om Randstad op haar inschrijving te bevragen;

• -

  waar in de beantwoording van de vragen de ervaringen van Randstad als zittende inschrijver gespreksstof heeft gevormd, is dat doorgaans gebeurd doordat Randstad bij de beantwoording van de gestelde vraag eigener beweging aan die ervaringen heeft gerefereerd;

• -

  in de gevallen waarin die uitstapjes te lang dreigden te duren, is het gesprek door HVC ([betrokkene 3]) telkens teruggebracht naar waar het primair over moet gaan: de inschrijving;

• -

  die “correctie” mag niet worden beschouwd als een aanwijzing dat er op die momenten benadeling van Randstad dreigde. Bedacht moet immers worden dat de zittende inschrijver door haar ervaring met de onderneming van de aanbestedende dienst op het moment waarop mogelijkheden worden gegeven om uit die ervaringen te putten, de kans krijgt om met rake observaties van de onderneming van de aanbestedende dienst punten te scoren die de andere inschrijvers, gegeven hun mindere kennis van de bedrijfsprocessen van die dienst, niet zo gemakkelijk kunnen scoren. Bijsturing door de gespreksleider kan óók plaatsvinden met het doel die bevoordeling te voorkomen.

5.22.

In dat licht bezien zijn de voorbeelden die Randstad uit het verslag heeft gehaald ter onderbouwing van haar stelling dat de huidige dienstverlening centraal heeft gestaan uit hun context getrokken elementen waarmee Randstad verwijten poogt te adstrueren die geen recht doen aan de werkelijkheid van het interview. Randstad was in het interview overduidelijk eager om voorbeelden uit de huidige dienstverlening als gespreksstof te gebruiken. Zij is tot dat gebruik door de interviewers in staat gesteld op een wijze die het doel van het interview geen geweld heeft aangedaan. Van evaluatieve vragen over die dienstverlening is nauwelijks sprake geweest. Bij de enkele vraag die aldus zou kunnen worden getypeerd is het gesprek vrij spoedig teruggevoerd naar waarover het zou moeten gaan: de inschrijving. De door Randstad in haar pleitnota’s gegeven diskwalificaties van de daarin uit het interview opgenomen passages doen geforceerd aan. De stelling dat Randstad effectief maar een half uur heeft gehad om haar inschrijving toe te lichten is een volstrekte miskenning van de inhoud en het verloop van het gesprek. De afsluitende opmerkingen die namens Randstad aan het einde van het gesprek zijn gemaakt, als hiervoor geciteerd, wekken ook allesbehalve de indruk dat er onderwerpen niet aan bod zijn gekomen die zij graag had willen toelichten, of dat de vragen van HVC niet hebben aangesloten bij de verwachtingen die Randstad had.

5.23.

Randstad heeft nog opgemerkt dat de interviewers de regie in handen hadden moeten houden door aan de hand van een lijst van vragen, die op gelijke wijze aan alle inschrijvers werden voorgelegd, een gelijk speelveld te creëren, zodat een objectieve beoordeling had kunnen plaatsvinden. Het wederzijds uitwisselen van goede en slechte ervaringen over de huidige dienstverlening mag daar geen onderdeel van uitmaken, hetgeen ten onrechte wel is gebeurd.

5.24.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat er geen aanbestedingsrechtelijke regel is die noopt tot een zo vergaande stroomlijning van een interview in een aanbestedingsprocedure. Dat zou de vrijheid van een beoordelingsteam om naar aanleiding van het verloop van het gesprek door te vragen ook te zeer inperken.

5.25.

Daarnaast voert Randstad aan dat ook uit de voorlopige gunningsbeslissing volgt dat HVC haar heeft beoordeeld op de huidige dienstverlening. Zij wijst daarbij op de zinsnede bij wens 2 onderdeel 1: HVC mist echter de proactiviteit in de samenwerking en in het partnerschap met HVC (…) en de mededeling bij onderdeel 4 “Het beoordelingsteam mist nog een stukje reflectie op het proces.” Zij benadrukt dat HVC hierover tijdens het gesprek op 16 september 2021 op een vraag van Randstad wat hiermee werd bedoeld heeft geantwoord dat hier niet wordt gedoeld op reflectie in het implementatieplan maar reflectie op de huidige samenwerking.

5.26.

HVC heeft aangevoerd dat noch de voorlopige gunningsbeslissing van 8 september 2021, noch de nadere motivering van 1 oktober 2021 steun biedt voor de stellingen van Randstad. Zij heeft benadrukt dat het verlies van Randstad niet voortkomt uit de huidige samenwerking maar uit de door haar geoffreerde prijs, in combinatie met de schriftelijke uitwerking van de kwalitatieve gunningscriteria en de ontoereikende kennis van de sleutelfunctionarissen tijdens het interview. Zij heeft betwist dat de gestelde vragen zagen op de huidige samenwerking. Zij meent dat Randstad ten onrechte vragen die relevant zijn voor de beoordeling gerelateerd aan de huidige samenwerking en vragen die zijn gesteld om het gesprek gaande te houden en aan bijzaken raken, uit hun verband heeft getrokken.

5.27.

Olympia heeft bevestigd dat zij de vraagstelling zoals daarvan blijkt uit het verslag van het interview met Randstad herkent en dat die vragen ook aan haar sleutelfunctionarissen zijn gesteld.

5.28.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat voor het verwijt van Randstad dat de huidige samenwerking in negatieve zin is meegewogen in de beoordeling geen steun is te vinden in de voorlopige gunningsbeslissing van 8 september 2021 en ook niet in de nadere motivering in de brief van 1 oktober 2021. Het beeld van het interview zelf, als hiervoor besproken, geeft geen aanleiding om aan te nemen dat de opgetekende motivering er tweemaal in successie toe heeft gestrekt te maskeren dat de werkelijke drijfveren achter de gunningsbeslissing andere zijn, zoals de stellingname van Randstad impliceert. Zoals hiervoor in r.o. 5.22 is overwogen is van evaluatieve vragen over die dienstverlening nauwelijks sprake geweest en is bij de enkele vraag die aldus zou kunnen worden getypeerd het gesprek vrij spoedig teruggevoerd naar waarover het zou moeten gaan: de inschrijving.

5.29.

Tot slot wijst Randstad op een e-mail van 15 september waarin [betrokkene 9] als teamleider over een forecast meldt Nu hebben we met de management besprekingen vaak de terugkoppeling dat we in de kwartaalforecast niet goed aangeven wat de uitvraag moet zijn, welke e-mail tijdens het gesprek op 16 september 2021 aan de orde is geweest. Zij stelt dat hieruit blijkt dat HVC navraag over de huidige dienstverlening heeft gedaan en de uitkomsten daarvan heeft meegewogen in haar beoordeling.

5.30.

Niet betwist is dat de door Randstad bedoelde e-mail dateert van na de datum waarop de voorlopige gunningsbeslissing aan Randstad bekend is gemaakt. Deze kan dus geen rol gespeeld hebben bij de beoordeling van de inschrijving van Randstad door HVC. Bovendien moet deze e-mail worden gezien in het licht van het doel van het gesprek op 16 september 2021 zoals dat HVC voor ogen stond: een eindevaluatie van de dienstverlening door Randstad. En zoals hiervoor in r.o. 5.7 reeds is overwogen en beslist is hetgeen tijdens de bespreking op 16 september 2021 aan de orde is geweest niet van belang bij de beoordeling van de vraag of HVC de aanbestedingsprocedure op de juiste wijze heeft uitgevoerd.

5.31.

De slotsom is dat ook het verwijt van Randstad dat HVC de huidige dienstverlening van Randstad in het interview op ontoelaatbare wijze heeft betrokken en die dienstverlening in negatieve zin in de beoordeling van de inschrijving heeft meegewogen, tegenover betwisting onvoldoende is onderbouwd.

5.32.

Daarmee resteert de klacht dat het beoordelingsteam in strijd met de Leidraad is samengesteld. Randstad heeft betoogd dat het team niet de voorgeschreven twee leden met expertise op het gebied van de inzameling bevatte. Het als zodanig opgevoerde teamlid blijkt een coördinator registratie en databeheer te zijn. De deskundigheid van deze betrokkene houdt volgens Randstad op geen enkele wijze verband met de gunningscriteria die in het kader van deze aanbestedingsprocedure zijn gesteld.

5.33.

De voorzieningenrechter stelt vast dat Randstad de in de conclusie van antwoord van HVC opgenomen schets van de achtergrond en ervaring van het betrokken teamlid niet heeft weersproken. De voorzieningenrechter is van oordeel dat een functionaris met deze achtergrond en ervaring geacht kan worden de in de Leidraad voorgeschreven deskundigheid in huis te hebben. Ook de vierde klacht faalt dus.

5.34.

Meer subsidiair heeft Randstad gevorderd dat HVC wordt veroordeeld om de voorlopige gunningsbeslissing aan te vullen zodat deze voldoet aan de minimumeisen die daarvoor gelden. Randstad stelt dat de voorlopige gunningsbeslissing niet voldoet aan artikel 2.130 Aw.

5.35.

5.36.

Randstad zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van deze procedure tot op heden begroot op:

5.37.

De door HVC en Olympia gevorderde veroordeling in de nakosten is in het kader van deze procedure slechts toewijsbaar voor zover deze kosten op dit moment reeds kunnen worden begroot. De nakosten zullen dan ook worden toegewezen op de wijze als hierna onder ‘de beslissing’ te vermelden.

5.38.

De door Olympia gevorderde wettelijke rente over de proceskosten en de nakosten is eveneens toewijsbaar.

5.39.

Uit hetgeen HVC ter zitting heeft verklaard blijkt dat zij nog steeds de raamovereenkomst wenst aan te gaan. Nu de vorderingen van Randstad worden afgewezen, volgt daaruit dat de weg voor HVC vrij is om de raamovereenkomst definitief aan Olympia te gunnen en over te gaan tot het sluiten van de raamovereenkomst met Olympia. Om die reden wordt geoordeeld dat Olympia geen belang heeft bij toewijzing van haar vorderingen. Deze worden afgewezen, met dien verstande dat de voorzieningenrechter aanleiding ziet Randstad ook te veroordelen in de proceskosten die Olympia in de hoofdzaak heeft moeten maken.