Uitspraken

De voorzieningenrechter beoordeelt of verweerder zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat sprake is van een overtreding en of hij een last onder dwangsom mocht opleggen. Zij doet dat aan de hand van de beroepsgronden van eiseres.

De voorzieningenrechter komt tot de conclusie dat eiseres in strijd met het bestemmingsplan handelt en dat verweerder een last onder dwangsom mocht opleggen. Hierna legt de voorzieningenrechter uit hoe zij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft.

Eiseres voert aan dat verweerder zich ten onrechte op het standpunt stelt dat haar activiteiten niet als kleinschalige bedrijfsmatige activiteit kunnen worden aangemerkt. Daarbij stelt eiseres voorop dat het Inrichtingen- en vergunningenbesluit milieubeheer waaraan in het bestemmingsplan wordt gerefereerd is vervallen. Ook onder het Bor kan niet worden gesteld dat de activiteiten van eiseres meld- of vergunningplichtig zijn, omdat eiseres niet kan worden aangemerkt als een inrichting waar tegen vergoedingen logies worden verstrekt, drank wordt geschonken of spijzen voor directe consumptie worden bereid of verstrekt. Bij een proeverij wordt de wijn juist niet genuttigd, maar wordt er geproefd, geroken en gewalst en vervolgens wordt een klein slokje genomen en meteen uitgespuugd. De betaling voor de proeverij ziet ook niet op het nuttigen van de wijn als zodanig, maar op het geven van de proeverijen. Ter zitting heeft eiseres hier nog aan toegevoegd dat haar activiteiten niet vallen onder de concrete inrichtingen die in categorie 18 van bijlage I, onderdeel c, van het Bor worden genoemd en dat ook geen sprake is van een aanverwante inrichting. Daaronder moet volgens eiseres worden verstaan dat deze nauw gerelateerd kunnen worden aan de genoemde inrichtingen en daarvan is in dit geval geen sprake, nu er een groot onderscheid is tussen de activiteiten van eiseres en de genoemde inrichtingen.

Verweerder stelt zich op het standpunt dat het gaat om een melding- of vergunningplichtige activiteit in de zin van het inmiddels vervallen Inrichtingen- en vergunningenbesluit milieubeheer. Deze regelgeving is opgevolgd door het Bor. Blijkens de nota van toelichting is de oude regeling zoveel mogelijk één op één omgezet naar het corresponderende artikel van de Wabo of het Bor. In dit geval vallen de activiteiten volgens verweerder onder Bijlage I, onderdeel C, categorie 18, van het Bor, waarin hotels, restaurants, pensions, cafés, cafetaria’s, snackbars, discotheken, alsmede aanverwante inrichtingen waar tegen vergoeding logies worden verstrekt, dranken worden geschonken of spijzen voor directe consumptie worden bereid of verstrekt worden beschreven en is in samenhang met het bepaalde in artikel 2.1 van het Bor sprake van een meldingsplichtige inrichting. Volgens verweerder worden er in het bijgebouw van eiseres tegen betaling dranken geschonken en spijzen voor directe consumptie verstrekt. Ter zitting heeft de gemachtigde van verweerder desgevraagd aangegeven dat de activiteiten van eiseres kunnen worden aangemerkt als vallend onder café of aanverwant aan een café.

Naar het oordeel van de voorzieningenrechter heeft verweerder zich terecht op het standpunt gesteld dat bij het houden van wijn- en limonadeproeverijen sprake is van het tegen betaling schenken van dranken. Zoals ter zitting toegelicht wordt bij de proeverijen ook een stukje stokbrood, blokje kaas of stukje chocolade verstrekt, zodat verweerder zich ook terecht op het standpunt heeft gesteld dat sprake is van het tegen betaling voor directe consumptie verstrekken van spijzen. Dat betekent dat eiseres valt onder de inrichtingen genoemd in Bijlage I, categorie 18.1, van het Inrichtingen- en vergunningenbesluit milieubeheer (dat gelijkluidend is aan categorie 18.1 van Bijlage I, onderdeel C, van het Bor). Hieruit volgt dat de activiteiten van eiseres niet vallen onder de definitie van ‘kleinschalige bedrijfsmatige activiteit’ in de zin van het bestemmingsplan. Eiseres handelt reeds hierom in strijd met artikel 22 van het bestemmingsplan. Aan de beroepsgronden die zien op vraag of wordt voldaan aan de in artikel 22 van het bestemmingsplan genoemde voorwaarden voor het toestaan van een kleinschalige bedrijfsmatige activiteit op gronden met de bestemming ‘Wonen-2’ komt de voorzieningenrechter niet toe. Verweerder is terecht tot de conclusie gekomen dat eiseres artikel 2.1, eerste lid, aanhef en onder c, van de Wabo overtreedt. Hij was dan ook bevoegd om aan eiseres een last onder dwangsom op te leggen.