Uitspraken

Ter zitting is door eiseres 1 toegelicht dat eiseres 2 inmiddels het huurcontract heeft opgezegd en dat er op dit moment geen showroom (meer) gevestigd is op het perceel. Eiseres 1 stelt wel nog belang te hebben bij een oordeel over de weigering van de gevraagde vergunning. Dit in verband met mogelijke toekomstige verhuurplannen voor het pand.

De rechtbank is van oordeel dat eiseres 2 gelet hierop geen belang meer heeft bij een inhoudelijk oordeel over de geweigerde omgevingsvergunning. Haar beroep is gelet hierop niet-ontvankelijk. Eiseres 1 houdt echter in verband met haar mogelijke toekomstplannen wel belang bij een inhoudelijk oordeel over de vraag of verweerder de gevraagde omgevingsvergunning voor een showroom voor dakkapellen op het perceel heeft mogen weigeren.

5. De rechtbank zal deze vraag hierna dan ook aan de hand van de beroepsgronden van eiseres 1 beoordelen.
Ontvankelijkheid bezwaarschrift

Eiseres 1 stelt zich op het standpunt dat het bezwaar niet ontvankelijk had moeten worden verklaard. Volgens eiseres is onvoldoende duidelijk door of namens wie het bezwaarschrift is ingediend. Het bezwaarschrift is volgens haar ten onrechte toegerekend aan de rechtspersoon Hollandia Dakkapellen B.V. Volgens eiseres 1 is het bezwaarschrift, onder meer gelet op de bewoordingen, ingediend namens een natuurlijk persoon, namelijk de heer [naam 3] . Deze natuurlijke persoon is geen concurrent en daarmee geen belanghebbende. Het bezwaar had dan ook niet ontvankelijk verklaard moeten worden. In dat geval was de omgevingsvergunning onherroepelijk geworden. Van omstandigheden op grond waarvan de omgevingsvergunning, zonder een bezwaarprocedure, zou kunnen worden herroepen is volgens eiseres 1 geen sprake.

De rechtbank is van oordeel dat verweerder het bezwaarschrift terecht ontvankelijk heeft geacht. Zoals hiervoor al is aangegeven is in het bezwaarschrift door mr. T.J. Smittenaar- van der Geer vermeld dat dit ‘namens haar cliënt de heer [naam 2] , van Hollandia Dakkapellen, gevestigd te [adres 2] , te Cruquius’ is ingediend. Ten eerste wordt in deze vermelding het adres genoemd van Hollandia Dakkapellen en niet van de heer [naam 3] . Tijdens de bezwaarprocedure is vervolgens aan de orde gekomen dat Rationel Impex B.V. enig aandeelhouder is van Hollandia Dakkapellen B.V. en dat [naam 3] enig aandeelhouder van deze B.V. is en beslissingsbevoegd is. Hiermee is voldoende duidelijk (geworden) dat het bezwaarschrift namens Hollandia Dakkapellen B.V. is ingediend. De enkele omstandigheid dat de naam van de enig aandeelhouder verkeerd is gespeld en dat gesproken wordt over cliënt in plaats van (de bij een onderneming gebruikelijke aanduiding) cliënte, leidt de rechtbank niet tot een ander oordeel. Nu verder niet in geschil is dat Hollandia Dakkapellen B.V. een concurrent is van eiseres 2, is het bezwaarschrift terecht ontvankelijk geacht. Deze beroepsgrond slaagt niet.
Geschil

6.

1. Tussen partijen is in geschil of sprake is van detailhandel of bedrijfsactiviteiten en in het verlengde daarvan of er een binnenplanse afwijkingsmogelijkheid is.
Indien deze mogelijkheid er niet is staat tussen partijen ter discussie of verweerder in redelijkheid heeft mogen afzien van vergunningverlening op grond van de zogenoemde buitenplanse afwijkingsmogelijkheid.

Binnenplanse afwijkingsmogelijkheid/detailhandel?

Eiseres 1 stelt zich op het standpunt dat geen sprake is van detailhandel. Er wordt niet voldaan aan de definitie zoals genoemd in het bestemmingsplan. Er is slechts sprake van het uitstallen van dummy’s. Deze dummy’s worden niet en kunnen ook niet worden verkocht. Een dakkapel betreft maatwerk en de showmodellen voldoen daaraan niet. De verkoop geschiedt daarnaast niet in de showroom, maar in Ursem, waar het bedrijf en de fabriek gevestigd is en/of daar waar de koper van de dakkapel woonachtig is. De vergelijking met de door de adviescommissie genoemde uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) gaat volgens eiseres 1 dan ook niet op.
Nu geen sprake is van detailhandel, valt een showroom voor dakkapellen volgens eisers 1 te scharen onder bedrijfscategorie 1. Aangezien deze aanzienlijk minder belasting geeft dan de meeste bedrijven die op de locatie zijn toegestaan kan volgens eiseres 1 dan ook gebruik gemaakt worden van de uit artikel 8.5, van het bestemmingsplan volgende (binnenplanse) afwijkingsbevoegdheid.

Eiseres 1 stelt zich op het standpunt dat verweerder ten onrechte geen medewerking heeft verleend aan vergunningverlening. Volgens haar is van strijd met een goede ruimtelijke ordening geen sprake. Volgens eiseres 1 past een showroom voor dakkapellen nu juist niet in een detailhandels-/winkelgebied. Het voorbereidingsbesluit maakt evenmin dat sprake zou zijn van strijd met de goede ruimtelijke ordening. Dit voorbereidingsbesluit is niet meer van kracht en zag bovendien ook niet op het voorkomen van het toestaan van andere gebruiksmogelijkheden. Het verlenen van de gevraagde omgevingsvergunning zal de realisatie van een woongebied volgens eiseres 1 niet verhinderen nu de aanvraag niet ziet op de activiteit bouwen. Daarbij komt dat woningbouw thans niet concreet aan de orde is.
Ter zitting heeft eiseres 1 zich in aanvulling hierop op het standpunt gesteld dat de gevraagde vergunning niet in strijd is met gemeentelijk of provinciaal beleid. Zij wijst er daarbij op dat van een nieuwe vestiging van detailhandel geen sprake is nu verweerder haar principeverzoek tot gebruik van het perceel als garagebedrijf, inclusief autoverkoop (=detailhandel), eerder al heeft goedgekeurd.

De rechtbank is van oordeel dat verweerder de gevraagde vergunning in redelijkheid heeft mogen weigeren. Daarbij heeft verweerder terecht gewezen op het gemeentelijk beleid waaruit volgt dat gestreefd wordt naar het clusteren van activiteiten als het onderhavige op bijvoorbeeld de Boulevard Cruquius of andere winkellocaties. De stelling van eiseres 1 dat een showroom voor dakkapellen hier niet tussen zou passen, kan de rechtbank, gelet op de aard van de op deze boulevard reeds gevestigde detailhandel, niet volgen. Verder heeft verweerder daarbij ook het regionale- en provinciale beleid mogen betrekken. Hieruit volgt – samengevat – onder meer dat solitaire vestigingen ongewenst zijn en dat het bij nieuwe ruimtelijke plannen mogelijk maken van (nieuwe) detailhandel gelimiteerd is. Dat, gelet op verweerders reactie op het door eiseres 1 gedane principeverzoek, geen sprake is van het mogelijk maken van nieuwe detailhandel, omdat dit daar al zou zijn toegestaan, volgt de rechtbank ook niet. Nog daargelaten dat naar aanleiding van dit principeverzoek slechts een advies is uitgegaan en geen besluit is genomen, volgt uit verweerders reactie dat de activiteit zoals eiseres deze voor ogen had niet in strijd was met de bestemmingsplanregels. Een garagebedrijf is namelijk – anders dan een showroom – wel opgenomen in de Staat van bedrijfsactiviteiten. Van reeds toegestane detailhandel is dan ook niet gebleken. Tot slot heeft verweerder bij zijn besluit eveneens de wens tot herontwikkeling ten behoeve van woningontwikkeling op de Bennebroekerdijk mogen betrekken. Dat het voorbereidingsbesluit niet meer van kracht is en dat van concrete woningbouw feitelijk nog geen sprake is, doet hieraan niet af.

Eiseres 1 doet tot slot een beroep op het gelijkheidsbeginsel. Zij wijst er daarbij op dat verweerder voor het perceel van ‘The Outlet Factory’ in strijd met de bestemmingsplanregels een omgevingsvergunning voor detailhandel heeft afgegeven. Het gaat volgens haar om eenzelfde activiteit op eenzelfde bestemming waarvoor met een buitenplanse afwijkingsbevoegdheid wel een omgevingsvergunning is verleend. Volgens eiseres 1 is niet gebleken dat deze vergunningverlening een klaarblijkelijke fout betrof.

Dit beroep op het gelijkheidsbeginsel slaagt naar het oordeel van de rechtbank niet. De rechtbank is niet gebleken dat deze vergunning onder dezelfde omstandigheden is verleend. Daarbij heeft verweerder er terecht op gewezen dat de vergunning is verleend onder de enkele verwijzing naar de uitspraak van deze rechtbank van 12 februari 2016, zaaknummer HAA 15/2600. Een nadere motivering ontbreekt.
Uit die uitspraak volgt voorts dat verweerder andere beweegredenen had om niet mee te werken aan de gevraagde vergunning en sprake was van een in onderhavige zaak niet aan de orde zijnde discussie. Waarom desondanks wel een vergunning is verleend blijft onduidelijk. De rechtbank kan zich echter niet aan de indruk onttrekken dat hierbij ook de locatie (zeer dicht gelegen bij de boulevard Cruquius) een rol kan hebben gespeeld.

Daarbij overweegt de rechtbank dat, ook als wel vast was komen te staan dat de situatie hetzelfde zou zijn geweest, dit nog niet betekent dat verweerder om die reden tot vergunningverlening had moeten overgaan. Daarbij acht de rechtbank van belang dat volgens verweerder uitdrukkelijk niet beoogd is het gevoerde beleid te wijzigen en uit vaste jurisprudentie volgt dat een beroep op het gelijkheidsbeginsel niet zo ver strekt dat het bestuursorgaan gehouden is een gemaakte fout te herhalen3.