Uitspraken

De rechtbank beoordeelt eerst het meest verstrekkende verweer van Padel dat de vordering van [eiser 2] is verjaard. Dit verweer slaagt niet. Omdat sprake is van aanneming van werk, geldt een verjaringstermijn van twee jaar nadat de opdrachtgever ter zake heeft geprotesteerd1. [eiser 2] heeft Padel op 7 maart 2021 in gebreke gesteld (zie r.o. 3.18), zodat vanaf dat moment van protest de verjaringstermijn is gaan lopen. Wanneer echter, zoals in dit geval, de opdrachtgever de aannemer een termijn heeft gesteld waarbinnen deze het gebrek zal kunnen wegnemen, begint de verjaring pas te lopen bij het einde van die termijn, of zoveel eerder als de aannemer te kennen heeft gegeven het gebrek niet te zullen herstellen.2 [eiser 2] heeft Padel in de brief van 7 maart 2021 een termijn van een half jaar gegeven om de banen te herstellen, zodat de verjaringstermijn zes maanden daarna, op 7 september 2021, is gaan lopen. Voor zover de verjaring niet al is gestuit met de brief van 26 mei 2023 (r.o. 3.26), is door het instellen van een eis op 16 juni 2023, de verjaring op grond binnen de verjaringstermijn gestuit3. Dat Padel in haar brief van 19 maart 2021 (zie r.o. 3.20) heeft aangegeven dat zij niet is gehouden om voor een oplossing te zorgen, doet daar niet aan af. Zij sluit de brief af met de mededeling wel een (beperkte) bijdrage aan een oplossing te willen leveren. De maanden er na hebben partijen ook overleg gevoerd over (een kostenbijdrage aan) herstel van de twee padelbanen (zie r.o. 3.21, 3.22 en 3.23). Pas begin december 2021 werd (definitief) duidelijk dat Padel niets wilde bijdragen aan het herstel, als zij niet twee nieuwe banen mocht aanleggen. De verjaringstermijn is daarom niet eerder dan op 7 september 2021 gaan lopen.

Gelet op de offerte van juni 2019 en de opdrachtverstrekking, is tussen partijen een overeenkomst van aanneming van werk (hierna: de overeenkomst) tot stand gekomen in de zin van art. 7:750 Burgerlijk Wetboek (BW).

Kernvraag in het geschil tussen partijen is of Padel is tekortgeschoten in de nakoming van haar verplichtingen uit de overeenkomst en daarom schadeplichtig is tegenover [eiser 2] . De rechtbank beantwoordt deze vraag bevestigend en zal dat hierna toelichten.

De rechtbank stelt voorop dat niet is gebleken dat de door Padel, aangelegde SuperSub vloer, als zodanig gebrekkig was. Daarvoor is onvoldoende gesteld. [eiser 2] heeft niet gesteld dat de SuperSub vloer anders is aangelegd dan overeengekomen. Daarbij komt dat Kiwa ISA Sport het werk kort voor oplevering heeft gekeurd en daarbij heeft vastgesteld dat de gekeurde laag van de banen voldeed aan de normen van NOC*NSF. Hoewel Padel aanvoert dat veengrond op zichzelf geschikt is om padelbanen op te bouwen, staat ook niet ter discussie dat in dit geval het zandpakket en niet (in eerste instantie) de SuperSub is verzakt. Dit is bij het onderzoek begin januari 2021 vastgesteld (zie r.o. 3.16).

Dat [eiser 2] mocht verwachten dat de vloer “zelfdragend” zou zijn als de grond eronder wegzakt, is niet gebleken. Weliswaar vermeldt de offerte van december 2017 dat de maximaal benodigde dikte van SuperSub wordt aangebracht omdat de banen op slechte veengronden liggen, maar daarmee wordt niet gezegd dat de vloer bij verzakking van de ondergrond zal blijven liggen. Daarbij komt dat in de garantieverklaring schade als gevolg van zetting in de ondergrond juist uitdrukkelijk wordt uitgesloten. Dit maakt dat [eiser 2] er naar het oordeel van de rechtbank niet op mocht vertrouwen dat de SuperSub vloer bij zetting van de ondergrond zou blijven liggen.

Vervolgens is de vraag of Padel heeft voldaan aan een verplichting [eiser 2] te waarschuwen voor ongeschiktheid van zaken afkomstig van de opdrachtgever4– de ondergrond –, of dat Padel anderszins met betrekking tot de (on)geschiktheid van de ondergrond is tekortgeschoten in deskundigheid of zorgvuldigheid5. De rechtbank komt tot het oordeel dat op Padel de verplichting lag nader onderzoek te doen naar de vraag of de door [eiser 2] aangelegde laag voldoende was om de door Padel aan te leggen SuperSub laag te dragen, ook bij zetting van de onderliggende veengrond. Padel heeft dat nagelaten en is daarom in deskundigheid en zorgvuldigheid tekortgeschoten.

Op de mondelinge behandeling heeft Padel verklaard dat zij al vijftig padelbanen heeft aangelegd en daarbij altijd een constructieberekening laat doen wanneer zij de zandlaag onder de padelvloer zelf aanlegt. Zij heeft verder verklaard dat elk project anders is en de oplossing afhankelijk is van het advies van de constructeur. Ook heeft Padel gezegd dat zij niets kon met het door [eiser 2] aan haar overgelegde grondrapport, omdat het aan een constructeur is om op basis daarvan een plan te maken. Waar Padel heeft gezegd dat zij, als zij de opdracht had gekregen, zeker een constructeur had ingeschakeld (omdat zij dat altijd doet), had het op haar weg gelegen om voor aanleg van de SuperSub laag met [eiser 2] in overleg te treden over het door [eiser 2] verrichte grondwerk en te waarschuwen dat de grond mogelijk niet geschikt was om zonder verdere maatregelen een padelbaan op aan te leggen. Dat een constructieberekening nodig was, kon [eiser 2] niet zelf afleiden uit de aanbieding van Padel (waarin het grondwerk optioneel als zelfwerkzaamheid was gegeven) of uit de offerte van juni 2019. Vast staat immers dat de (constructie)berekeningen die daar worden genoemd alleen zien op de ringfundatie.

Padel heeft onvoldoende onderbouwd dat zij [eiser 2] heeft gewaarschuwd om een constructieberekening te laten maken. De mondelinge mededeling dat [eiser 2] haar huiswerk moest doen, is daarvoor onvoldoende specifiek.

Dat het in dit geval ook voor de hand had gelegen om (explicieter) te waarschuwen, volgt uit de eigen voorwaarden van Padel waaronder zij het werk is aangegaan. In de geaccepteerde offerte staat namelijk dat het grondwerk weliswaar in eigen beheer, maar in overleg met Padel gedaan zou worden (zie r.o.3.11). Daarnaast staat in de toelichting op de offerte bij ‘Uitgangspunten fundering’, dat als de opdrachtgever er voor kiest de fundering in eigen beheer aan te besteden, overleg met Padel zal plaatsvinden om de exacte constructie af te stemmen. Bij de mondelinge behandeling heeft Padel echter verklaard niet te weten wat voor constructie [eiser 2] heeft toegepast en dat zij haar werkzaamheden pas is begonnen nadat de grondwerkzaamheden waren afgerond. Padel heeft ervoor gekozen niet het overleg op te zoeken en niet te onderzoeken of [eiser 2] een constructieberekening had laten maken en of het grondwerk de SuperSub laag ook zou dragen bij zetting van de veengrond. Door dit niet te doen, terwijl dat wel op haar weg lag, heeft zij haar waarschuwingsplicht geschonden, dan wel is zij tekortgeschoten in deskundigheid en zorgvuldigheid.

Daarmee is er sprake van een toerekenbare tekortkoming in de nakoming van de overeenkomst die in beginsel voor rekening van Padel moet komen. Hoewel als uitgangspunt geldt dat de gevolgen van ongeschiktheid van de grond waarop het werk wordt uitgevoerd, voor rekening van de opdrachtgever komen6, komt deze dus in dit geval voor rekening van de aannemer, Padel. Dit is alleen anders wanneer het beroep van Padel op uitsluiting van haar aansprakelijkheid slaagt.

Padel voert aan dat zij niet aansprakelijk kan worden gehouden voor verzakkingen van de ondergrond, omdat ze die aansprakelijkheid heeft uitgesloten. Zij verwijst in dat kader naar de opdrachtbevestiging. Dit verweer slaagt niet.

De rechtbank stelt voorop dat de waarschuwingsplicht van art. 7:754 BW van regelend recht is. Partijen kunnen in hun aannemingsovereenkomst van deze bepaling afwijken. Zo kan een aannemer in de overeenkomst een beding opnemen om zijn aansprakelijkheid voor schade aan het werk als gevolg van het schenden van de waarschuwingsplicht, uit te sluiten. In dit geval heeft Padel bedongen dat zij niet aansprakelijk kan worden gesteld voor ongelijkmatige verzakkingen als gevolg van zettingen. Uit de exoneraties voor schade door verzakkingen, volgt echter niet dat Padel daarmee ook de waarschuwingsplicht van art. 7:754 BW heeft uitgesloten of dat deze plicht onder de exoneratie zou vallen. De tekst biedt daarvoor geen aanknopingspunten. Voorts heeft Padel onvoldoende gesteld dat en waaruit [eiser 2] redelijkerwijs zou hebben moeten begrijpen dat, ook als een waarschuwing achterwege zou blijven, aanneemster niet aansprakelijk zou zijn op basis van de contractvoorwaarden zie r.o. 5.7). Het beroep van Padel op de exoneratie voor verzakking van de ondergrond slaagt daarom niet. Zij is in beginsel aansprakelijk voor de door [eiser 2] geleden schade.

[eiser 2] vordert directe schade voor een bedrag van € 75.098,00, welk bedrag zij heeft onderbouwd met het overleggen van een overzicht van de directe kosten van de herstelwerkzaamheden, offertes en facturen. Dit bedrag wordt toegewezen, omdat Padel deze kosten niet, althans onvoldoende gemotiveerd heeft betwist. Zij heeft slechts aangevoerd dat deze kosten Padel niet kunnen worden toegerekend, terwijl hiervoor in r.o. 5.10 is geconstateerd dat sprake is van een toerekenbare tekortkoming in de nakoming van de overeenkomst.

De vordering tot vergoeding van gevolgschade wordt echter afgewezen.

Voor wat betreft de gevorderde inkomstenderving door korting op het lidmaatschap van leden in 2021, is op zitting gebleken dat deze korting niet is gegeven, zodat een bedrag van € 5.200,00 alleen al om die reden voor afwijzing gereed ligt.

De andere twee posten (verlies twee maanden baromzet en verhuur) kunnen evenmin worden toegewezen. De rechtbank stelt voorop dat het uitsluiten van aansprakelijkheid voor gevolgschade niet de kern van de prestatie raakt. Daarbij komt dat exoneraties ten aanzien van gevolgschade in het handelsverkeer gebruikelijk zijn, gelet ook op de zeer grote aansprakelijkheidsrisico’s die in het geding kunnen zijn als bij de uitvoering van de overeengekomen werkzaamheden een fout wordt gemaakt. Mede daarom, en gelet op de expliciete tekst van de uitsluiting (zie r.o. 3.10), is de rechtbank van oordeel dat [eiser 2] redelijkerwijs heeft moeten (kunnen) begrijpen dat eventuele gevolgschade niet door Padel zou worden vergoed. Ook niet als een waarschuwing, waartoe art. 7:754 BW verplicht, achterwege zou blijven. [eiser 2] heeft geen feiten of omstandigheden aangedragen op basis waarvan moet worden geoordeeld dat het beding onredelijk bezwarend is voor [eiser 2] . Dat [eiser 2] een sportvereniging is en met de gevolgschade blijft zitten, is daarvoor onvoldoende.

De stelling van [eiser 2] dat Padel geen beroep kan doen op de algemene voorwaarden omdat bij de opdracht geen algemene voorwaarden zaten, althans dat Padel geen redelijke mogelijkheid is geboden om daarvan kennis te nemen, wordt door de rechtbank niet gevolgd. Uit de e-mail van 6 juni 2019 van Padel aan [eiser 2] , blijkt genoegzaam dat de algemene leveringsvoorwaarden zijn meegestuurd met de aangepaste offerte. Padel heeft daarbij onbetwist aangevoerd dat de toelichting op de offerte één geheel vormt met de algemene leveringsvoorwaarden. Bovendien heeft [eiser 2] in haar opdrachtbevestiging van 28 juni 2019 garanties geciteerd uit de toelichting op de offerte en verwijst zij zelf naar de algemene voorwaarden van Padel in haar e-mail van 16 december 2020, zodat aangenomen wordt dat [eiser 2] hiermee bekend was.

De gevorderde rente over het toegewezen deel van de hoofdsom zal - zoals gevorderd - worden toegewezen met ingang van de datum van dagvaarding.

[eiser 2] vordert vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten. Aan de wettelijke eisen voor een vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten is voldaan. Het verweer van Padel dat niet is gebleken dat incassowerkzaamheden zijn verricht, slaagt niet gelet op de brief van 26 mei 2023 (zie r.o. 3.26). De hoogte van de vordering zal worden getoetst aan het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten (hierna: het Besluit). De vordering van € 1.723,56 als vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten is hoger dan het in het Besluit bepaalde tarief van € 1.525,98 bij € 75.098,00 in hoofdsom. De rechtbank wijst daarom € 1.525,98 toe.

Uit het voorgaande volgt dat in totaal het volgende bedrag wordt toegewezen:

Padel is grotendeels in het ongelijk gesteld en moet daarom de proceskosten (inclusief nakosten) betalen. De proceskosten van [eiser 2] worden begroot op: