Uitspraken

Deze zaak gaat om de vraag of [gedaagde] als eigenaar of bezitter van het paard aansprakelijk is voor de schade van [eiser] . De kantonrechter concludeert dat dit niet het geval is en legt hierna uit waarom.

Als een paard schade veroorzaakt, is de bezitter van het paard daarvoor aansprakelijk.1 Als het paard wordt gebruikt in de uitoefening van het bedrijf van een ander, rust deze risicoaansprakelijkheid niet op de bezitter maar op degene die het bedrijf uitoefent. De aansprakelijkheid van de bedrijfsmatige gebruiker treedt dan in de plaats van de aansprakelijkheid van de bezitter.2 Of sprake is van bedrijfsmatig gebruik hangt van alle omstandigheden af.

[gedaagde] voert aan dat zij niet aansprakelijk is, omdat het paard op dat moment werd gebruikt in de uitoefening van het bedrijf van [Stal] . Volgens [gedaagde] is [Stal] een professionele trainingsfaciliteit van dravers (wedstrijdpaarden). [gedaagde] betaalt een maandelijkse vergoeding aan [Stal] ten behoeve van training, boxhuur, voeding, deelname aan wedstrijden etc. [Stal] ontvangt een deel van het door het paard eventueel verdiende prijzengeld en bepaalt wie het paard berijdt. [gedaagde] heeft geen praktische bemoeienis met of invloed op de verzorging van het paard en geen invloed op de aan het paard verbonden risico’s. Die risico’s bevinden zich binnen de invloedssfeer van [Stal] : [Stal] was als enige in de gelegenheid om die risico’s in te perken en maatregelen te treffen. [gedaagde] ging ervan uit, en mocht ervan uitgaan, dat [Stal] verzekerd is voor eventuele schade veroorzaakt door het paard.

[gedaagde] heeft deze stellingen na de zitting onderbouwd met onder andere een factuur van [Stal] aan [gedaagde] 22 mei 2023 en 1 juni 2023, een kopie van het programma van een wedstrijd op 21 mei 2023 die het paard met trainer [Stal] heeft gewonnen, een maandafrekening van de Stichting Nederlandse Draf- en Rensport aan [gedaagde] waarop een kwart van de gewonnen prijs voor [Stal] wordt afgeboekt. [eiser] heeft daarop geantwoord dat zij hiertegen geen inhoudelijk verweer zal voeren. Daarmee heeft [eiser] de gemotiveerde stellingen van [gedaagde] niet voldoende weersproken.

De kantonrechter stelt daarom - als onvoldoende betwist - vast dat het paard in opdracht van en tegen betaling door [gedaagde] bij [Stal] verbleef en daar werd getraind voor het rijden van wedstrijden toen het de schade veroorzaakte. Daarmee is sprake van gebruik van het paard in de uitoefening van het bedrijf van [Stal] . [Stal] had namelijk een verdergaande bemoeienis met het paard dan het alleen maar aanwezig hebben van het paard in de stal en werd daarvoor ook betaald.3 Daar komt bij dat het trainen van het paard niet alleen de verbetering van het paard diende, maar ook bijdroeg aan de bedrijfsuitoefening van [Stal] als professionele trainingsfaciliteit. [Stal] ontving namelijk een deel van het door/met het paard eventueel verdiende prijzen geld en verdiende dus aan het trainen van het paard. Verder bevonden de aan (het verblijf of trainen van) het paard verbonden risico’s zich binnen de invloedssfeer van [Stal] . [Stal] was bij uitstek in de gelegenheid om die risico’s in te perken met middelen of maatregelen. Ook was [Stal] het beste in staat om van tevoren de gevolgen van een eventuele aansprakelijkheid te regelen in het kader van bijvoorbeeld een verzekering tegen aansprakelijkheid voor schade aan anderen.

De conclusie is dat de risicoaansprakelijkheid niet op de bezitter, maar op de ander die het bedrijf uitoefent rust. [gedaagde] als eigenaar of bezitter van het paard is dus niet aansprakelijk voor de schade [eiser] .

De kantonrechter zal de vordering van [eiser] daarom afwijzen.

[eiser] is in het ongelijk gesteld en moet daarom de proceskosten (inclusief nakosten) betalen. Omdat [gedaagde] in persoon is verschenen, worden de reis-, verblijf- en verletkosten tot en met vandaag aan haar kant ambtshalve vastgesteld op een forfaitair bedrag van € 50,00 voor het bijwonen van de zitting plus de verhoging zoals vermeld in de beslissing.