Uitspraken

De kantonrechter zal eerst ingaan op het exceptieve verweer van [gedaagde conventie eiser in voorwaardelijke reconventie].

Artikel 111 lid 2 onder d van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) schrijft voor dat de dagvaarding de gronden van de eis moet vermelden. Daaronder moet worden verstaan de feitelijke grondslag van de vordering en dus een complex aan feiten dat in verband is gebracht met de ingeroepen rechtsgevolgen. Volgens artikel 120 lid 1 Rv moet het voorschrift op straffe van nietigheid worden nageleefd. Als de gedaagde in het geding verschijnt, zo is in artikel 122 lid 1 Rv. bepaald, en hij beroept zich op de nietigheid van het exploot van dagvaarding, dan verwerpt de rechter dat beroep indien naar zijn oordeel het gebrek de gedaagde niet onredelijk in zijn belangen heeft geschaad. Ook kan de rechter op grond van lid 2 van artikel 122 Rv, zo daartoe gronden zijn, het herstel van het gebrek op kosten van de eiser bevelen.

Naar het oordeel van de kantonrechter voldoet de dagvaarding niet aan het minimumvereiste van artikel 111 lid 2 onder d Rv, zodat er sprake is van een ‘obscuur libel’. Zoals [eiser conventie, gedaagde voorwaardelijke reconventie] heeft haar vordering heeft gepresenteerd lijkt het namelijk alsof er sprake is van een eenvoudige kwestie waarbij zij werkzaamheden heeft verricht die [gedaagde conventie eiser in voorwaardelijke reconventie] zonder reden weigert te vergoeden (een zogenaamde incassodagvaarding). Uit het verweer van [gedaagde conventie eiser in voorwaardelijke reconventie] blijkt echter dat er veel meer aan de hand is dan [eiser conventie, gedaagde voorwaardelijke reconventie] in haar dagvaarding heeft doen voorkomen en dat de weigering van [gedaagde conventie eiser in voorwaardelijke reconventie] om te betalen alles te maken heeft met die in de dagvaarding niet vermelde feitelijke omstandigheden. [eiser conventie, gedaagde voorwaardelijke reconventie] had die feitelijke omstandigheden dan ook in haar dagvaarding moeten vermelden. Verder heeft [eiser conventie, gedaagde voorwaardelijke reconventie] in haar dagvaarding overwegend volstaan met de verwijzing naar bijlagen, zonder haar stellingen voldoende te duiden. Voor het geval [eiser conventie, gedaagde voorwaardelijke reconventie] meent dat de kantonrechter haar stellingen en standpunten maar uit deze producties kan (moet) afleiden, slaat zij de plank mis. Een procespartij kan namelijk niet volstaan met een enkele verwijzing naar door hem in het geding gebrachte stukken, maar dient aan te geven welke stellingen hij op basis van die stukken inneemt en waar die stellingen in die stukken steun vinden of onderbouwd worden (vgl. Gerechtshof Leeuwarden, 17 november 2009, ECLI:NL:GHLEE:2009:BK3727). Ook op dat punt is [eiser conventie, gedaagde voorwaardelijke reconventie] derhalve tekortgeschoten.

Door de wijze waarop [eiser conventie, gedaagde voorwaardelijke reconventie] haar dagvaarding heeft ingekleed, wordt [gedaagde conventie eiser in voorwaardelijke reconventie] naar het oordeel van de kantonrechter onredelijk in zijn belangen geschaad. Waar in de dagvaarding zowel de feitelijke grondslag van de vordering (een juiste, complete weergave van de feiten) als de daarop gebaseerde stellingname van [eiser conventie, gedaagde voorwaardelijke reconventie] ontbreekt, is het voor [gedaagde conventie eiser in voorwaardelijke reconventie] namelijk lastig om concreet verweer te voeren. Ook voor [gedaagde conventie eiser in voorwaardelijke reconventie] is het namelijk niet duidelijk wat [eiser conventie, gedaagde voorwaardelijke reconventie] in de dagvaarding aan haar vordering ten grondslag wenst te leggen en waartegen hij zich zal moeten verweren.

De kantonrechter ziet geen aanleiding om [eiser conventie, gedaagde voorwaardelijke reconventie] de kans te geven haar stellingen alsnog aan te voeren. Redengevend is dat ook de voorwaardelijke reconventionele vordering van [gedaagde conventie eiser in voorwaardelijke reconventie] (schadevergoeding) betrekking heeft op de bij de feiten genoemde werkzaamheden. Bij tussenvonnis van 13 april 2021, waarbij de mondelinge behandeling is gelast, is [eiser conventie, gedaagde voorwaardelijke reconventie] in de gelegenheid gesteld om een conclusie van antwoord in reconventie in te dienen. [eiser conventie, gedaagde voorwaardelijke reconventie] heeft dus al de kans gehad om de gebreken in de dagvaarding te repareren. [eiser conventie, gedaagde voorwaardelijke reconventie] heeft vervolgens wel een conclusie van antwoord in reconventie ingediend, maar bedoelde reparatie is daarbij achterwege gebleven. [eiser conventie, gedaagde voorwaardelijke reconventie] is zelfs helemaal niet ingegaan op het exceptieve verweer.

Op grond van voorgaande overwegingen zal de dagvaarding nietig worden verklaard.

De vordering in reconventie is voorwaardelijk ingesteld, namelijk voor het geval de vordering van [eiser conventie, gedaagde voorwaardelijke reconventie] volledig of gedeeltelijk wordt toegewezen. Gezien het voorgaande is deze voorwaarde niet ingetreden. Aan de beoordeling van de reconventionele vordering komt de kantonrechter daarom niet toe.

Wanneer aan de voorwaarde waaronder een reconventionele vordering is ingesteld niet is voldaan, geldt als uitgangspunt dat in reconventie geen proceskostenveroordeling wordt uitgesproken. De vordering is immers niet behandeld, zodat geen van beide partijen als in reconventie in het ongelijk gestelde partij kan worden beschouwd en een proceskostenveroordeling in reconventie achterwege moet blijven (zie Hoge Raad, 11 februari 2011, ECLI:NL:HR:2011:BO9673). Er zijn geen redenen aangevoerd die maken dat een proceskostenveroordeling niettemin toch zal moeten worden uitgesproken.