Uitspraken

De voor de beoordeling van het beroep belangrijke wet- en regelgeving is te vinden in de bijlage bij deze uitspraak.

Het college stelt zich op het standpunt dat de aard van het verzoek en de informatie die opgevraagd wordt in de privésfeer ligt. Er is geen publiekelijk belang gediend om de gevraagde gegevens te delen met een ieder. Daarom is het college van oordeel dat het verzoek een AVG-verzoek betreft en geen Woo-verzoek.

De rechtbank overweegt dat de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (Afdeling) in een uitspraak – voor zover hier van belang – heeft overwogen dat het de hoofdregel is dat wanneer iemand met een beroep op de Wob (nu: Woo) een verzoek om informatie vervat in documenten over een bestuurlijke aangelegenheid tot een bestuursorgaan richt, zo’n verzoek een Wob-verzoek is. Het enkele feit dat de verzoeker de informatie vraagt vanwege zijn persoonlijk belang bij kennisneming van de informatie en/of met het oog op het gebruik van de informatie in een procedure tegen het bestuursorgaan of derden, betekent niet dat geen sprake is van een Wob-verzoek. 1

De Afdeling overweegt dat dit alleen anders is indien i) uit de aard van het verzoek, ii) uit de inhoud van het verzoek of iii) uit uitlatingen van de verzoeker, blijkt dat de verzoeker geen Wob-verzoek heeft beoogd in te dienen. Bij uitzondering i) kan worden gedacht aan het geval dat iemand inzage in zijn dossier of in zijn persoonsgegevens vraagt. In dat geval is het verzoek aan te merken als een verzoek om inzage als bedoeld in de AVG of een andere wettelijke regeling waarin een recht op inzage is opgenomen. 2

Het is aan het bestuursorgaan om, als de indiener een beroep op de Woo heeft gedaan, met een beroep op een van deze uitzonderingen deugdelijk te motiveren dat zich een uitzondering op de hoofdregel voordoet. Het college stelt dat hier een uitzonderingssituatie aanwezig is, omdat de aard van het verzoek van eiser volledig in de privésfeer ligt. Het voldoen aan het Woo-verzoek zou betekenen dat (gevoelige) persoonsgegevens van zowel eiser als zijn zoon openbaar moet worden gemaakt voor een ieder. Het verzoek is daarom niet aan te merken als een Woo-verzoek, maar een (herhaald) AVG-verzoek.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft het college terecht op grond van de onder 5.4 vermelde motivering eisers Woo-verzoek van 8 mei 2023 afgewezen. Ook de afwijzing van het AVG-verzoek is terecht. Dat op 2 november 2023 door het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden een beschikking is gewezen waarin eiser het gezag over zijn minderjarige zoon heeft gekregen, maakt dit niet anders. De zoon heeft de leeftijd van 16 jaar en dit betekent dat, overeenkomstig artikel 8, eerste lid, van de AVG en artikel 5, eerste lid, van de Uitvoeringswet Algemene verordening gegevensbescherming, de zoon zelf beslist of zijn dossier aan eiser wordt toegestuurd. De stelling van eiser dat toestemming van de zoon niet vereist is omdat eiser het gezag over hem heeft, is daarmee onjuist.

De rechtbank is van oordeel dat het college terecht heeft gesteld dat de opgevraagde stukken niet kunnen worden opgestuurd, nu de zoon expliciet heeft aangegeven geen toestemming daarvoor te verlenen. De rechtbank zal het beroep ongegrond verklaren.

Tot slot vermeldt de rechtbank dat het college ter zitting een handreiking heeft gedaan door eiser uit te nodigen voor een gesprek bij de gemeente, waarin het college zich zal inspannen om het verhaal van eiser te horen en te onderzoeken wat de mogelijkheden zijn met betrekking tot de jeugdzorg van de zoon. Dit gesprek zal in januari 2025 plaatsvinden.