Uitspraken

In een alimentatieprocedure is het aan degene die stelt dat dat de wederpartij over inkomen beschikt om te stellen en te bewijzen dat dat zo is. Om dit bewijs te kunnen vergaren is het mogelijk een particulier onderzoeksbureau, zoals Sûreté, in te schakelen. In zoverre is de opdracht aan Sûreté niet ongebruikelijk.

Bij het aanvaarden en uitvoeren van een opdracht mag van een particulier onderzoeksbureau een grote mate van zorgvuldigheid worden verwacht. Op het handelen van een particulier onderzoeksbureau zijn - naast de algemene zorgvuldigheidsnormen waarvoor art. 6:162 BW beoogt bescherming te verlenen en de normen die voortvloeien uit de Wet Bescherming Persoonsgegevens (WBP) - in het bijzonder van toepassing de Wet particuliere beveiligingsorganisaties en recherchebureaus , alsmede de (bij - nadere - Regeling particuliere beveiligingsorganisaties en recherchebureaus vastgestelde) Privacygedragscode particuliere onderzoeksbureaus (de gedragscode). In de gedragscode is - voor zover voor het onderhavige geschil van belang - het volgende opgenomen:

1. Naarmate de observatie meer in het openbaar plaatsvindt, zal er minder snel van een inbreuk op de privacy sprake zijn en is observatie in beginsel toegelaten;

2. indien de observatie – ook in het openbaar - langdurig en systematisch (dynamisch volgen) plaatsvindt is observatie slechts onder bijzondere omstandigheden toegestaan;

3. de sector particuliere onderzoeksbureaus onthoudt zich, van observatie van personen indien deze personen verkeren in situaties, waarbij zij er aanspraak op moeten kunnen maken onbevangen zichzelf te zijn;

4. een rapport inzake observatie beperkt zich tot de waarneming van die gedragingen die

1. De verkoper of aanbieder van de dienst mag niet aangezet worden of in de verleiding worden gebracht iets te doen of na te laten wat hij anders op eigen initiatief ook niet zou hebben gedaan;

2. de proefaankoop of het zich voordoen als klant dient zo gericht mogelijk te zijn;

3. dat goederen en/of gegevens zijn aangekocht of dat een dienst is afgenomen dient expliciet in de onderzoeksrapportage te worden vastgelegd, alsmede de wijze van betalen.

Toelichting: Bij het optreden als pseudoklant kan gedacht worden aan situaties dat de particulier onderzoeker zich meldt als (potentiële) klant voor een dienst die door de onderzochte persoon wordt aangeboden, zoals een knipbeurt of een medische behandeling. Het afnemen van deze dienst kan geboden zijn als er concrete aanwijzingen zijn dat de onderzochte persoon een degelijke dienst aanbiedt en uitvoert en daarmee het vermoeden bestaat dat hij ten onrechte een uitkering geniet (bijvoorbeeld een periodieke uitkering op basis van een inkomstenverzekering tegen geheel of gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid). De onderzoeksmethode kan ook worden ingezet om concurrerende - niet toegestane - werkzaamheden vast te stellen. In het eerste geval is het doel van het afnemen van de dienst het aanschouwen van de lichamelijke en/of mentale (on)mogelijkheden teneinde deze te vergelijken met wat van betrokkene bekend is uit het (verzekerings) dossier. In het tweede geval is het doel om vast te stellen of iemand zich aan zijn afspraken houdt (concurrentiebeding). Door op deze wijze gegevens te vergaren is feitelijk sprake van observatie en gelden tevens de daarop van toepassing zijnde normen (zie hiervoor par. 7.4).

- de voorkoming, opsporing en vervolging van strafbare feiten;

- de rechten en vrijheden van anderen dan de onderzochte persoon, de verantwoordelijke en

Met bovenstaande bepalingen als norm, oordeelt de kantonrechter als volgt. Het verwijt dat het onderzoek onnodig was omdat [eiseres] in de alimentatieprocedure al had erkend over inkomen te beschikken, gaat niet op. Sûreté was hiervan immers niet op de hoogte en hoefde dat ook niet te verwachten.

Bij de beoordeling van de vraag of Sûreté door de dienst daadwerkelijk af te nemen disproportioneel heeft gehandeld en daarmee heeft gehandeld in strijd met de vierde norm van art. 7.4 van de gedragscode is van belang dat in het kader van een alimentatieprocedure slechts van belang is of de wederpartij over inkomen beschikt of dit kan verwerven en niet op welke wijze hij dit inkomen verwerft. Daarvoor is minder informatie vereist dan wanneer bijvoorbeeld moet worden aangetoond dat iemand zware lichamelijke arbeid kan verrichten terwijl hij stelt daartoe niet in staat te zijn. Sûreté heeft niet weersproken dat [eiseres] vooraf aan het verlenen van de dienst is betaald door [pseudoklant] en dat dit de gebruikelijke werkwijze is in de escortbranche. Het verschijnen op de afspraak en het aannemen van een betaling is afdoende bewijs van het feit dat [eiseres] inkomen uit werkzaamheden heeft. De rechtbank is dan ook van oordeel dat Sûreté om aan te tonen dat [eiseres] inkomen verwierf, had kunnen en moeten volstaan met het maken van een afspraak via de website en het doen van de betaling nadat [eiseres] op die afspraak was verschenen. Door dit niet te doen en de dienst daadwerkelijk af te nemen en daarvan gedetailleerd verslag te doen, heeft Sûreté gegevens vastgelegd die voor de opdracht niet noodzakelijk waren, waarmee Sûreté onzorgvuldig jegens [eiseres] heeft gehandeld.

Tevens heeft Sûreté in strijd met art. 8.1. van de gedragscode [eiseres] niet geïnformeerd dat zij onderwerp van onderzoek was en dat persoonsgegevens van haar werden verwerkt. Het verweer van Sûreté dat [eiseres] dan mogelijk haar werkzaamheden zou hebben gestaakt, zodat zij alsnog in de alimentatieprocedure had kunnen betogen dat zij niet in haar eigen onderhoud kon voorzien, gaat niet op. Indien [eiseres] uit eigen beweging haar werkzaamheden zou staken, zou dit immers niet kunnen leiden tot het oordeel dat zij niet in haar levensonderhoud kan voorzien. Ook het verweer dat [pseudoklant] geen werknemer van Sûreté is en daarom niet is gebonden aan de gedragscode, gaat niet op. Sûreté heeft [pseudoklant] ingeschakeld en is en blijft verantwoordelijk voor de wijze waarop het onderzoek wordt uitgevoerd en daarover wordt gerapporteerd.

Het Besluit buitengerechtelijke incassokosten is niet van toepassing op een vordering tot schadevergoeding. Buitengerechtelijke kosten komen op grond van art. 6:96 BW voor vergoeding in aanmerking indien deze in redelijkheid zijn gemaakt en niet zijn te beschouwen als kosten ter voorbereiding van de procedure. In de door [eiseres] overgelegde correspondentie is de vordering uitgebreid onderbouwd en is ingegaan op het verweer van Sûreté met de bedoeling een onderlinge regeling te treffen. Op grond daarvan komen deze kosten voor vergoeding in aanmerking en deze worden conform de staffel buitengerechtelijke incassokosten kanton begroot op € 363,-, inclusief btw.

Sûreté wordt als de overwegend in het ongelijk gestelde partij veroordeeld in de kosten van de procedure.