Uitspraken

Tussen partijen is niet in geschil dat [eiseres] handelsnamen is gaan voeren die slechts in geringe mate afwijken van de handelsnamen die reeds door [gedaagde] werden gevoerd en dat er dientengevolge, in verband met de aard van de ondernemingen van [eiseres] en [gedaagde] en de plaats waar zij zijn gevestigd, bij het publiek verwarring tussen die ondernemingen te duchten is. [gedaagde] heeft zich tot haar verweer in conventie en ter onderbouwing van haar vordering in reconventie beroepen op artikel 5 Handelsnaamwet (Hnw). Zoals volgt uit hetgeen is bepaald in artikel 1 onder B van de Overeenkomst, heeft [eiseres] van [gedaagde] het recht verkregen om in haar handelsnamen [B] Expertise en [A] Expertise de naam [A] te gebruiken terwijl vast staat dat dat recht ook geldt voor de handelsnaam [A] contra-expertise. [eiseres] heeft zich ter onderbouwing van de door haar gevorderde verklaring voor recht dat het haar is toegestaan die handelsnamen te (blijven) gebruiken op dat recht beroepen.

Tot haar verweer heeft [gedaagde] aangevoerd dat zij dat recht van [eiseres] heeft beëindigd met een beroep op haar in diezelfde bepalingen neergelegde contactuele recht daartoe.

Ingevolge het bepaalde in artikel 1 onder B van de Overeenkomst heeft [gedaagde] ten alle tijde het recht om het gebruik van de naam [A] in voormelde handelsnamen in overleg met de aandeelhouders van [eiseres] te beëindigen indien het verdere gebruik van de handelsnamen tot negatieve effecten voor [gedaagde] leidt. Partijen verschillen van mening over de strekking van het begrip ‘negatieve effecten’. Dit begrip is in de Overeenkomst niet nader toegelicht. De vraag hoe in een schriftelijk contract de verhouding van partijen is geregeld en of dit contract een leemte laat die moet worden aangevuld, kan, anders dan [gedaagde] heeft gesteld, niet worden beantwoord op grond van alleen maar een zuiver taalkundige uitleg van de bepalingen van dat contract. Voor de beantwoording van die vraag komt het immers aan op de zin die partijen in de gegeven omstandigheden over en weer redelijkerwijs aan deze bepalingen mochten toekennen en op hetgeen zij te dien aanzien redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten. Daarbij kan mede van belang zijn tot welke maatschappelijke kringen partijen behoren en welke rechtskennis van zodanige partijen kan worden verwacht. 4.1.4. De omstandigheid dat in de Overeenkomst niet nader is omschreven wat in het verband van de beëindiging van het gebruik van de naam [A] onder ‘negatieve effecten’ moet worden verstaan, brengt volgens [gedaagde] mee dat daaronder dienen te worden verstaan effecten die door [gedaagde] als negatief worden ervaren. Uit de tekst van de Overeenkomst, die door [gedaagde] is opgesteld zoals tussen partijen niet in geschil is, blijkt dat niet en [gedaagde] heeft onvoldoende feiten en omstandigheden gesteld op grond waarvan zou moeten worden aangenomen dat het de bedoeling van partijen was dat de onder negatieve effecten dienen te worden verstaan effecten die door [gedaagde] als negatief worden ervaren. Tegen die stelling van [gedaagde] spreekt bovendien dat in artikel 1 onder B van de Overeenkomst is bepaald dat [gedaagde] het recht tot beëindiging kan uitoefenen in overleg met de aandeelhouders van [eiseres] , welk overleg overigens onweersproken niet heeft plaatsgevonden. Dit komt er immers op neer dat [gedaagde] dat recht niet geheel zelfstandig kon uitoefenen. Volgens [eiseres] kwam het recht tot beëindiging van het gebruik van de naam [A] enkel aan [gedaagde] toe als [eiseres] ernstig met justitie in aanraking zou komen dan wel in staat van faillissement zou geraken. De heer [naam 4] , directeur van [gedaagde] , heeft daaromtrent ter comparitie verklaard dat hij navraag heeft gedaan bij degene die zijdens [gedaagde] bij de totstandkoming van de Overeenkomst waren betrokken, te weten [x] [naam 2] en [x] [A] , en dat deze personen hem hebben gezegd dat de negatieve effecten breder waren dan een faillissement of justitiële contacten, zonder dat aan hem daarbij is aangegeven hoeveel breder. Dat onder negatieve effecten dienen te worden verstaan effecten die door [gedaagde] als negatief worden ervaren, is kennelijk door genoemde personen niet bevestigd.

Er kan gelet op het voorgaande niet van worden uitgegaan dat met ‘negatieve effecten’ wordt gedoeld op enkel door [gedaagde] als zodanig ervaren effecten.

Voor wat betreft de door [gedaagde] ondervonden negatieve effecten heeft [gedaagde] gewezen op de omstandigheid dat de clientèle van [gedaagde] door de splitsing steeds vaker in verwarring kwam, hetgeen bleek uit verkeerd geadresseerde e-mails en andere correspondentie en overboeking van bedragen naar het rekeningnummer van het verkeerde [B] . Volgens [gedaagde] heeft de verwarring tussen [eiseres] en [gedaagde] een steeds negatiever effect op de dienstverlening door [gedaagde] en belemmert zij de verdere uitbouw van de onderneming van [gedaagde] . [gedaagde] heeft de verkeerd geadresseerde e-mails, correspondentie en overboekingen en de gestelde verwarring niet nader onderbouwd en evenmin heeft zij nader geadstrueerd in hoeverre dit tot negatieve effecten voor [gedaagde] heeft geleid.

Ter comparitie heeft [naam 4] voornoemd verklaard dat [gedaagde] enorme administratieve lasten en ICT-kosten had en dat [gedaagde] inkomsten misloopt als men bij het zoeken op internet naar [gedaagde] bij de onderneming van [eiseres] terecht kan komen, maar ook dit is door haar niet nader geconcretiseerd en onderbouwd.

[gedaagde] heeft met een beroep op het bepaalde in artikel 5a Hnw en artikel 2.20 lid 1 sub b BVIE gevorderd dat [eiseres] wordt verboden inbreuk te maken van haar beeldmerken (zie hiervoor onder 2.6) en woordmerk (zie hiervoor onder 2.10). Artikel 5a Hnw houdt, kort weergegeven, een verbod in om een handelsnaam te voeren die een bestaand merk bevat.

[eiseres] voerde haar handelsnamen al in de periode voordat [gedaagde] haar merken deponeerde zodat er sprake is van handelsnamen die ouder zijn dan de merken van [gedaagde] . Dit brengt mee dat [gedaagde] zich niet op grond van artikel 5a Hnw tegen dat gebruik kan verzetten.

Artikel 2:20 lid 1 sub b BVIE geeft de merkhouder de bevoegdheid een derde die niet zijn toestemming hiertoe heeft verkregen het gebruik van een teken te verbieden wanneer dat teken gelijk is aan of overeenstemt met het merk en in het economisch verkeer gebruikt wordt voor dezelfde of soortgelijke waren of diensten, indien daardoor bij het publiek verwarring kan ontstaan, inhoudende het gevaar van associatie met het merk. Zoals hiervoor overwogen maakt [eiseres] met toestemming van [gedaagde] gebruik van de naam ‘ [A] ’ en van haar meergenoemde handelsnamen. Daar komt bij dat het logo van [eiseres] (zie hiervoor onder 2.9) voor wat betreft de gebruikte namen, de gebruikte lettertypes, de plaatsing en vormgeving van de schuine strepen, zo sterk verschilt van de beeldmerken van [gedaagde] dat er van overeenstemming daarmee als bedoeld in artikel 2:20 lid 1 sub b BVIE geen sprake is. De slotsom van het voorgaande is dat [gedaagde] [eiseres] het gebruik van haar handelsnamen en logo evenmin op grond van artikel 2:20 lid 1 sub b BVIE kan verbieden.