Uitspraken

Het gaat in deze zaak om een botsing van fundamentele rechten. Dit betreft enerzijds het door artikel 10 Grondwet (Gw) en artikel 8 van het Europees verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) beschermde recht van [eiser] op eerbiediging van zijn eer en goede naam door niet lichtvaardig beschuldigd te worden. Anderzijds betreft dit het door artikel 7 Gw en artikel 10 EVRM gewaarborgde recht van [gedaagde] om zijn mening te geven over de handelswijze van [eiser] .

Het antwoord op de vraag welk van deze beide rechten in het concrete geval zwaarder weegt, moet worden gevonden door een afweging van alle relevante omstandigheden.

Daarbij is onder meer relevant (i) de aard van de gepubliceerde uitlatingen en de ernst van de te verwachten gevolgen voor degene op wie die uitlatingen betrekking hebben, (ii) de ernst - bezien vanuit het algemeen belang - van de misstand die aan de kaak wordt gesteld, (iii) de mate waarin de uitlatingen steun vinden in het beschikbare feitenmateriaal ten tijde van het verzenden van de e-mail, (iv) de totstandkoming en inkleding van de uitlatingen en (vi) de maatschappelijke positie van de betrokken persoon.

Met betrekking tot deze laatst genoemde omstandigheid geldt dat iemand in een publieke functie in zijn algemeenheid meer te verduren krijgt en ook meer moet kunnen verdragen dan een niet-publiek persoon.

[eiser] heeft niet ontkend dat er in de nacht van 29 op 30 maart 2014 een incident heeft plaats gevonden dat er toe heeft geleid dat hij die nacht heeft doorgebracht op het politiebureau. Evenmin heeft [eiser] ontkend dat hij [gedaagde] een stomp op zijn kaak heeft gegeven en uit het in het geding gebrachte mondeling vonnis van 12 februari 2015 blijkt dat [eiser] schuldig is verklaard aan mishandeling gepleegd op 30 maart 2014. In zoverre kan dus worden vastgesteld dat de informatie aangaande [eiser] die [gedaagde] in zijn e-mailbericht van 11 december 2021 aan het CDA heeft medegedeeld, feitelijk juist is.

Voorts kan vastgesteld worden dat [gedaagde] zich heeft beperkt tot het zich uiten in een e-mail gericht aan een specifieke geadresseerde, namelijk het CDA, bij welke partij [eiser] als kandidaat op de lijst voor de gemeenteraadsleden stond en in het voorgaande is overwogen dat [eiser] in de hoedanigheid van kandidaat-gemeenteraadslid meer zal moeten kunnen verduren dan iemand die geen publieke functie ambieert.

De laatste opmerking in het emailbericht waarin [gedaagde] aangeeft enige angst te hebben voor represailles is wellicht wat tendentieus maar vertolkt een mening van [gedaagde] .

Dit alles in ogenschouw nemend zijn de uitlatingen van [gedaagde] niet als onrechtmatig aan te merken.

Dat [eiser] er na het versturen van het e-mailbericht om hem moverende redenen voor heeft gekozen zich terug te trekken als kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen is geen omstandigheid die leidt tot een ander oordeel.

De vordering van [eiser] ziet op een aan [gedaagde] op te leggen verbod om zich jegens derden in negatieve zin omtrent [eiser] en over beweerdelijk crimineel gedrag van [eiser] uit te laten.

In bovenstaande overwegingen is geoordeeld dat de uitlatingen die [gedaagde] in zijn e-mailbericht aan het CDA heeft gedaan met inachtneming van de relevante omstandigheden niet onrechtmatig waren. De stelling van [eiser] dat [gedaagde] in het verleden ook jegens andere relaties van [eiser] , zoals zakenrelaties, uitlatingen zou hebben gedaan over het incident dat zich in 2014 tussen [eiser] en [gedaagde] heeft voorgedaan heeft [gedaagde] betwist en blijft, nu verdere onderbouwing van die stelling ontbreekt, onvoldoende aannemelijk. Er is voorts op voorhand ook geen aanleiding aan te nemen dat [gedaagde] zich in de toekomst onrechtmatig over [eiser] zal uitlaten jegens derden. Dit leidt er toe dat de vordering bij gebrek aan belang aan de zijde van [eiser] zal worden afgewezen.