Uitspraken

4.1.

Het spoedeisend belang vloeit voort uit de aard van het gevorderde. Het meest verstrekkende verweer van gedaagden, dat geen sprake zou zijn van enig spoedeisend belang aan de zijde van Stol, zal worden gepasseerd nu reeds een beroep van Stol op het voortdurende karakter van de inbreukmakende handelingen van gedaagden het onderhavige geding een spoedeisend karakter geeft. Dat gedaagden een exclusieve distributieovereenkomst hebben gesloten met Auditorium op grond waarvan Stol geen ‘Stol-stoelen’ meer zal kunnen leveren in Nederland, maakt dit niet anders.

4.2.

Tussen partijen staat vast dat [gedaagde 1] en Stol een jarenlange samenwerking heeft bestaan, die valt te karakteriseren als een agentuurovereenkomst en overeenkomst van opdracht. In dat kader heeft [gedaagde 1] , al dan niet via zijn vennootschappen, voor rekening en risico van Stol, overeenkomsten gesloten met afnemers houdende de verkoop en levering van de zogenaamde Stol-stoelen. [gedaagde 1] contracteerde voor Stol, onder andere ook met gebruikmaking van de handelsnamen Stol en Stol Nederland.

4.3.

Tussen partijen is wel discussie over de vraag bij wie de rechten op de handelsnamen Stol en Stol Nederland, met name laatstgenoemde, berusten. Op grond van artikel 5 van de Handelsnaamwet (Hnw) is het verboden een handelsnaam te voeren die, “vóórdat de onderneming onder die naam werd gedreven, reeds door een ander rechtmatig gevoerd werd, of die van diens handelsnaam slechts in geringe mate afwijkt, een en ander voor zover dientengevolge, in verband met de aard van beide ondernemingen en de plaats waar zij gevestigd zijn, bij het publiek verwarring tussen die ondernemingen is te duchten“.

4.4.

Gedaagden beweren dat zij de rechten op de handelsnaam Stol Nederland hebben, nu [gedaagde 1] en [gedaagde 2] met hun voormalige vennootschap onder firma Stol Nederland vof als eerste zijn begonnen met het gebruik van de handelsnaam Stol Nederland. Een andere handelsnaam met daarin de naam ‘Stol’ is niet gebruikt door gedaagden. De voorzieningenrechter is echter van oordeel dat Stol voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat [gedaagde 1] (dan wel gedaagden), al dan niet via Green Messenger ofwel voormalige vennootschappen, in zijn (hun) hoedanigheid van agent voor Stol en onder gebruikmaking van de handelsnaam Stol Nederland (B.V.) voor Stol in Nederland handelde.

4.5.

Gelet hierop is de voorzieningenrechter van oordeel dat de rechten op de handelsnamen Stol, Stol Nederland en Stol Grossraumbestuhlungen bij Stol liggen. Een gewezen agent kan niet zonder meer profiteren van de naamsbekendheid die Stol, al dan niet met gebruikmaking van de diensten van de agent, in Nederland heeft opgebouwd. Ook al gebruikte de gewezen agent de handelsnaam Stol Nederland (B.V.) als handelsnaam voor zijn eigen onderneming, het neemt niet weg dat hij in opdracht en voor rekening en risico van Stol handelde en de oudere rechten op de handelsnamen Stol en Stol Nederland bij Stol liggen. Het is in dat kader dan ook onbehoorlijk om als gewezen agent gebruik te maken van een handelsnaam, al dan niet met een toevoeging, die nog steeds wordt gebruikt door de principaal. In zoverre kan de vordering van Stol tot het staken van het gebruik van die handelsnamen dan ook worden toegewezen. Daarbij merkt de voorzieningenrechter wel op dat dit niet geldt ten aanzien van het logo, nu dit niet valt onder de bescherming van de Handelsnaamwet en (eventuele) merkenrechten ten aanzien hiervan niet bij Stol liggen. Gelet op het voorgaande zal de vordering in reconventie sub II. worden afgewezen.

4.6.

Ten aanzien van het gebruik van de domeinnaam Stol-Nederland.com geldt het volgende. Allereerst moet worden vastgesteld of de (jongere) domeinnaam ook als handelsnaam wordt gebruikt (artikel 1 Hnw). In de rechtspraak wordt het navolgende criterium gehanteerd: “vooropgesteld zij dat een domeinnaam in beginsel niet meer of anders is dan een (internet) adres van de domeinnaamhouder en dat het registratiesysteem van domeinnamen werkt volgens het principe ‘die het eerst komt, het eerst maalt'. De registratie of reservering van een domeinnaam op zich zelf is in beginsel niet aan te merken als het ‘voeren' van een handelsnaam. De omstandigheden die bepalen of een domeinnaam wordt gevoerd als handelsnaam zijn enerzijds, of de domeinnaam overeenkomt met een handelsnaam en gebruikt wordt ter aanduiding van de bedrijfsactiviteiten van een onderneming en anderzijds, wat de inhoud van de betreffende website is. Afhankelijk van de op die website weergegeven informatie kan de domeinnaam ‘gekleurd' worden tot handelsnaam.”1

4.7.

Het registreren of reserveren van een domeinnaam geldt volgens vaste rechtspraak aldus niet als het voeren van een handelsnaam. Daarvoor is bepalend of op commerciële wijze wordt deelgenomen aan het handelsverkeer. Dat is hier het geval. Immers, hier is niet sprake van ‘slechts’ een internetadres nu op de website de handelsnaam Stol Nederland veelvuldig gebruikt wordt, de website heeft ook een bedrijfsmatig karakter en er wordt gebruik gemaakt van een gelijknamige e-mailadres. De voorzieningenrechter is aldus van oordeel dat in dit specifieke geval sprake is van handelsnaamgebruik en gelet op het voorgaande kunnen ook de vorderingen die zien op de domeinnaam worden toegewezen, met dien verstande dat vordering sub IV. niet kan worden toegewezen, gelet op het declatoire karakter hiervan en de vordering in reconventie sub I aldus voor afwijzing gereed ligt.

4.9.

Voor toewijzing in kort geding van het door Stol gevorderde voorschot op de door haar geleden schade is onder meer vereist dat het bestaan en de omvang van die vordering in hoge mate aannemelijk is. Stol heeft in dat kader gesteld dat zij al diverse orders is misgelopen ten bedrag van ruim € 130.000,-. Stol heeft enig spoedeisend belang hierbij niet gesteld, noch aangetoond. Daarbij is voorts van belang dat niet duidelijk is gesteld en gemotiveerd in hoeverre vast staat of deze schade voortvloeit uit het inbreukmakende handelsnaamgebruik dan wel de ‘concurrerende activiteiten’. Om die reden zal het gevorderde voorschot worden afgewezen.

4.10.

Het staat een gewezen agent vrij om op dezelfde markt dan zijn voormalig principaal te opereren. Het is slechts dan onrechtmatig wanneer de grens van het onbetamelijke wordt overschreden, maar daarvan is onvoldoende gebleken. Het is geoorloofd dat een agent na afloop van de agentuurovereenkomst aan zijn klanten een concurrerend product aanbiedt en de agent mag ook zijn oude klanten en de klanten met wie hij voor Stol zaken heeft gedaan benaderen. Dit volgt uit de vrijheid om te concurreren. Zijn positie als voormalig vertegenwoordiger van Stol maakt dit in beginsel niet anders. Na afloop van de agentuurovereenkomst staat mededinging vrij.

4.11.

Er is in deze zaak ook geen sprake van geheime of vertrouwelijke klantgegevens. Het staat een gewezen agent ook vrij om zijn (werk)ervaring op social media te gebruiken, al dan niet met gebruik van eigen fotomateriaal. In dat kader is het niet onrechtmatig om te verwijzen naar Stol, Stol Nederland dan wel Stol Grossraumbestuhlungen. Aangezien er verder ook geen bijkomende omstandigheden zijn gesteld op grond waarvan de concurrentie door gedaagden ongeoorloofd zou zijn, wordt deze vordering afgewezen.

4.12.

Dit geldt evenzo ten aanzien van de vordering tot afgifte van de in de dagvaarding genoemde bescheiden. Deze vorderingen zijn zo ruim en vaag geformuleerd dat toewijzing daarvan gemakkelijk tot executieproblemen zou leiden.

4.13.

Voor afwijzing liggen ook gereed de vorderingen in reconventie sub III. en IV., nu onduidelijk is wie wat (al dan niet in opdracht van) heeft geproduceerd en waar de auteursrechten rusten. Meer in zijn algemeenheid geldt dat de (overige) over en weer aangevoerde standpunten en stellingen zijn nog veel te discutabel om op basis daarvan in een - met onvoldoende waarborgen omklede - kort geding procedure als de onderhavige nog meer vergaande maatregelen te treffen die de verhoudingen tussen partijen (nog meer) op scherp zullen zetten. De overige stellingen en verweren kunnen derhalve onbesproken blijven.

4.14.

De gevorderde dwangsommen worden gematigd en gemaximeerd, als hierna vermeld.

4.15.

Gedaagden zullen als de overwegend in het ongelijk gestelde partijen worden veroordeeld in de kosten van het geding. Ten aanzien van de hoogte van die kosten overweegt de voorzieningenrechter als volgt.

4.16.

Stol heeft met een beroep op artikel 1019h Rv veroordeling van gedaagden gevorderd tot vergoeding van de werkelijk gemaakte kosten, die blijkens de door Stol als productie 42 overgelegde specificatie € 23.793,25 (exclusief BTW) bedragen. Artikel 1019h Rv is de implementatie van artikel 14 van Richtlijn 2004/48/EG van 29 april 2004 betreffende de handhaving van intellectuele eigendomsrechten. Deze richtlijn neemt als uitgangspunt dat de redelijke en evenredige gerechtskosten en andere kosten die de in het gelijk gestelde partij heeft gemaakt, door de verliezende partij zullen worden gedragen, tenzij de billijkheid zich daartegen verzet. De termen 'redelijk en evenredig' en 'billijkheid' geven hierbij aan dat de veroordeling in de proceskosten enerzijds afhankelijk is van de complexiteit van de vordering en anderzijds van de mate van verwijtbaarheid van de inbreuk. Voorts dienen de gevorderde kosten tijdig te worden opgegeven en gespecificeerd zodat de wederpartij zich daartegen naar behoren kan verweren (HR 30 mei 2008, NJ 2008,556).

4.17.

4.18.

De gevorderde termijn van zes maanden ex artikel 1019i Rv zal worden toegewezen nu gesteld noch gebleken is dat een termijn van zes maanden om een bodemprocedure aanhangig te maken in dit geval een onredelijke termijn zou zijn, en een dergelijke termijn de voorzieningenrechter ook anderszins niet onredelijk voorkomt.