Uitspraken

Ten aanzien van dit verschil van inzicht tussen partijen constateert de voorzieningenrechter dat met de Twin Deck 2.0 op een aantal in het oog springende punten afstand is genomen van de Double Decker.

Ten opzichte van de Double Decker is bij de Twin Deck 2.0 gekozen voor, wederom, het gebruik van een brede bordesrand, een handgreep, tredekappen, langwerpig vormgegeven scharnierkappen in een van de trapstijlen afwijkend materiaal en een tooltray. Bij de specifieke vormgeving van de genoemde elementen zijn bij de Twin Deck 2.0 echter van de Double Decker afwijkende keuzes gemaakt. Zo heeft de brede bordesrand bij de Twin Deck 2.0 geen bolle, afgeronde vorm met verticale inkepingen, maar een rechte vorm met, in plaats van inkepingen, de lettercombinatie ASC aangebracht in de voorzijde. Ook de handgreep heeft geen bolle, afgeronde vorm met inkepingen, maar een rechthoekige vorm.

De tooltray van de Twin Deck 2.0 wijkt op in het oog springende punten af van de tooltray van de Double Decker. Zo steekt de tooltray van de Twin Deck 2.0 op een andere wijze uit dan de tooltray van de Double Decker. Ten opzichte van de Double Decker ontbreken daarnaast de ribben aan de zijden. Anders dan bij de Double Decker heeft de tooltray van de Twin Deck 2.0 voorts een voorziening voor het plaatsen van een emmer aan de achterkant en gaten voor gereedschap aan beide zijkanten. Verder is een stootrand aangebracht met daarop de lettercombinatie ASC. Het bij de Double Decker aanwezige afdekklepje ontbreekt bij de Twin Deck 2.0.

De ook in de Twin Deck 2.0 aangebrachte scharnierkappen zijn weliswaar langwerpig maar hebben verder een andere vorm dan de scharnierkappen van de Double Decker, door de keuze van een halve cirkelvorm aan de bovenkant in plaats van een half vierkant.

Daarbij komt dat ook ten aanzien van niet beschermde elementen andere keuzes zijn gemaakt, zoals het gebruik van schuin verticaal lopende schoren, het aanbrengen van beugels ten behoeve van het ophouden van de staander aan de zijkanten in plaats van in het midden en een afwijkende vormgeving van afdekdopjes.

Het voorgaande leidt de voorzieningenrechter tot het voorlopig oordeel dat de totaalindruk van de Twin Deck 2.0 zodanig verschilt van de totaalindruk van de Double Decker dat de Twin Deck 2.0 niet is aan te merken als inbreukmakend op het auteursrecht van Altrex op de Double Decker.

De voorzieningenrechter overweegt in dat kader dat Altrex ondubbelzinnig heeft toegezegd niet tot executie over te gaan van de volgens Altrex verbeurde dwangsommen zolang nog niet in de bodemprocedure is beslist over de vraag of de Twin Deck en Twin Deck 2.0 inbreuk maken op de auteursrechten van Altrex. Dat Altrex deze toezegging mogelijk niet gestand zal doen is gesteld noch gebleken. [H] heeft, ondanks de toezegging van Altrex de aangezegde dwangsommen niet te executeren, de kort geding procedure voortgezet omdat zij voornemens is de Twin Deck 2.0 op de markt te brengen, doch hier niet toe wil overgaan zonder een voorlopig oordeel van de voorzieningenrechter over de reikwijdte van het bij vonnis van 31 mei 2013 opgelegde verbod.

Toewijzing van beide vorderingen stuit af op de omstandigheid dat niet kan worden uitgesloten dat de bodemrechter - later oordelend - de vraag of met de Twin Deck en/of de Twin Deck 2.0 inbreuk wordt gemaakt op het auteursrecht van Altrex, bevestigend beantwoordt, terwijl in ieder geval geen executie dreigt tot dit oordeel door de bodemrechter is gegeven. Dat dit betekent dat [H] zolang in het ongewisse blijft over de vraag of en zo ja, voor welk bedrag, dwangsommen zijn verbeurd doet aan het voorgaande niet af.

Dit geldt ook voor de omstandigheid dat [H] de Twin Deck 2.0 - of welke andere huishoudtrap dan ook - niet zonder risico op de markt kan brengen tot in de bodemprocedure een definitief oordeel is gegeven over de vraag of daarmee inbreuk wordt gemaakt op de auteursrechten van Altrex. Een en ander is het gevolg van het door partijen bekrachtigde vonnis van 31 mei 2013, althans van de omstandigheden die tot dit vonnis hebben geleid. Het ligt op de weg van [H] een eigen inschatting te maken van het antwoord op de vraag of de Twin Deck 2.0 een inbreukmakend artikel zou zijn en of het daarmee verantwoord is het product in de markt te zetten. Voor een verschuiving van het risico van een mogelijk verkeerde inschatting richting Altrex is geen plaats.

[H] zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. Altrex heeft ex artikel 1019h Rv (integrale) veroordeling van [H] in de proceskosten gevorderd.

Bij de bepaling van de proceskosten zal de voorzieningenrechter de “Richtlijn Indicatietarieven in IE-zaken” als uitgangspunt nemen. Het bij deze kortgedingprocedure behorende indicatietarief is maximaal € 6.000,00 (eenvoudig kort geding). De extra kosten die zijn gemaakt vanwege de omstandigheid dat de voorzieningenrechter van de rechtbank Den Haag de zaak heeft verwezen leidt er niet toe dat de door Altrex opgevoerde kosten ad € 9.587,35 als redelijk en evenredig kunnen worden aangemerkt. Deze extra kosten worden naar het oordeel van de voorzieningenrechter voldoende gecompenseerd door de omstandigheid dat Altrex zich bij het voeren van verweer heeft beperkt tot de exceptie van onbevoegdheid en een beroep op het gebrek aan (spoedeisend) belang. Deze verweren betroffen geen complexe juridische kwesties en maken - ondanks de extra zitting - niet dat daarmee een vergoeding van kosten boven € 6.000,00 redelijk zou zijn.

De kosten aan de zijde van Altrex worden derhalve begroot op totaal € 6.613,00, bestaande uit: