Uitspraken

De officier van justitie stelt zich op het standpunt dat het tenlastegelegde wettig en overtuigen kan worden bewezen.

De raadsman van verdachte heeft zich, overeenkomstig de inhoud van een aan de rechtbank overgelegde pleitnota, op het standpunt gesteld dat verdachte dient te worden vrijgesproken van het hem ten laste gelegde.

Verdachte heeft bij zijn verhoor bij de politie op 26 oktober 2021 het ten laste gelegde ontkend. Ter zitting van 20 september 2022 heeft verdachte verklaard dat hij op de dag van het voorval, volgens hem op 5 juli 2021, samen met zijn collega’s [getuige 1] en [getuige 2] buiten bij zorginstelling zat, dat zij aan het dollen waren en dat cliënt [naam 1] (hierna: [naam 1] ) hier toen bij kwam en aan de grappige sfeer wilde deelnemen. Verdachte heeft toen als grap tegen [naam 1] gezegd: “wat wil je dan, wil je dan ook aan je tepel worden gelikt”. Vervolgens deed [naam 1] zijn T-shirt omhoog en heeft verdachte voor de grap in de lucht ter hoogte van de tepel van [naam 1] gelikt en daarbij likkende bewegingen gemaakt, zo heeft verdachte verklaard. Verdachte ontkent dat hij daarbij de tepel van [naam 1] heeft aangeraakt.

[naam 1] heeft echter op 24 augustus 2021 aan één van zijn begeleiders, getuige [getuige 3] , verteld dat verdachte wel aan zijn tepel heeft gelikt en [naam 1] heeft dit in een zogenoemd taxatiegesprek op 25 augustus 2021 in woorden van gelijke strekking herhaald. Vervolgens is [naam 1] op 28 september 2021 door een gecertificeerd studioverhoorder in een kindvriendelijke studio uitgebreid gehoord. Dit verhoor is audiovisueel geregistreerd. Tijdens dit verhoor heeft [naam 1] opnieuw meerdere malen verklaard dat verdachte aan zijn tepels heeft gelikt.

Nu de verklaringen van [naam 1] en verdachte haaks op elkaar staan voor wat betreft het likken aan de tepel, ziet de rechtbank zich in het kader van de feitenvaststelling voor de vraag gesteld of de door [naam 1] afgelegde verklaring, waaruit volgt dat verdachte het ten laste gelegde feit heeft gepleegd, als betrouwbaar kan worden aangemerkt. Vervolgens zal de rechtbank de vraag beantwoorden of voldoende steunbewijs voorhanden is.

Uit de dossierstukken blijkt dat [naam 1] een verstandelijke beperking heeft, dat hij hechtingsproblemen heeft, dat hij nieuwe begeleiders als een bedreiging ziet en dat hij manipulatief kan zijn. Verdachte heeft in dit kader verklaard dat [naam 1] al twee keer zijn auto heeft bekrast en dat [naam 1] hem ook al ten onrechte van diefstal heeft beschuldigd.

Gelet hierop dient met de nodige voorzichtigheid naar de door [naam 1] afgelegde verklaringen te worden gekeken. Aan de raadsman van verdachte kan worden toegegeven dat op de verklaring van [naam 1] het één en ander valt af te dingen. Zo wijken zijn verklaringen op detailniveau van elkaar, en van de verklaring van de getuige [getuige 1] af. Echter doet dit naar het oordeel van de rechtbank niet zonder meer af aan de betrouwbaarheid van de door hem afgelegde verklaring over het likken van zijn tepel, omdat dit ook zeer wel verklaarbaar is door de verstandelijke beperking van [naam 1] en de werking van het geheugen. De rechtbank acht de verklaring van [naam 1] , waar het gaat om de kern van de ten laste gelegde gedraging, te weten het likken aan de tepel, betrouwbaar. Hij heeft meermalen expliciet verklaard dat verdachte aan zijn tepel heeft gelikt.

Bovendien wordt zijn verklaring in sterke mate ondersteund door de verklaring van getuige [getuige 1] . [getuige 1] heeft in zijn verhoor bij de politie op 23 september 2021 uitvoerig en gedetailleerd verklaard over hoe en op welke wijze het zuigen aan de tepel heeft plaatsgevonden en wat hij heeft waargenomen. Hij heeft dit in het gesprek dat verdachte met hem op 3 november 2021 in het [hotel] in Zwolle heeft gevoerd bevestigd, en heeft dit ook ten overstaan van de rechter-commissaris op 15 september 2022 herhaald.

De rechtbank ziet geen aanleiding om aan de betrouwbaarheid en de juistheid van de verklaring van [getuige 1] te twijfelen. De suggestie van verdachte dat [getuige 1] wellicht een onjuiste verklaring heeft afgelegd omdat verdachte bij hem had aangekondigd dat hij binnenkort misstanden binnen de instelling, die mogelijk ook [getuige 1] zouden raken, kenbaar zou maken en dat [getuige 1] zijn positie veilig wilde stellen door er op deze wijze voor te zorgen dat verdachte de instelling zou moeten verlaten, brengt de rechtbank niet tot een ander oordeel. Voor deze suggestie is immers geen enkel concreet aanknopingspunt te vinden.

Verder worden de verklaringen van [naam 1] en [getuige 1] ondersteund door de verklaring van getuige [getuige 2] . Getuige [getuige 2] heeft op 15 september 2022 bij de rechter-commissaris verklaard dat [naam 1] een lolletje wilde trappen, dat [naam 1] zijn shirt omhoog trok en dat hij een stap naar voren in de richting van verdachte deed. Getuige [getuige 2] zag toen dat [getuige 1] verbaasd keek en in zijn richting met een gezicht keek van ‘gebeurt dit echt?’. [getuige 2] veronderstelde van wel naar zijn zeggen.

Op grond van het vorenstaande stelt de rechtbank vast dat verdachte aan de tepel van [naam 1] heeft gelikt dan wel gezogen.

Vervolgens ziet de rechtbank zich voor de vraag gesteld of deze handeling kan worden aangemerkt als ontuchtige handeling in de zin van artikel 249 van het Wetboek van Strafrecht (Sr). Uit de wetsgeschiedenis en de jurisprudentie blijkt dat van een ontuchtige handeling sprake is indien het een handeling betreft van seksuele aard die in strijd is met de geldende sociaal-ethische norm.

Hoewel uit de dossierstukken niet valt af te leiden dat verdachte een seksuele intentie had en veeleer sprake lijkt te zijn geweest van een uit de hand gelopen grap is de rechtbank van oordeel dat de feitelijke handeling die verdachte heeft verricht, te weten het likken dan wel zuigen aan de tepel van een cliënt in een zorginstelling, een handeling betreft van seksuele aard die in deze context wel degelijk in strijd is met de geldende sociaal-ethische norm. De intentie van verdachte, welke dat ook was, is in dit verband niet relevant.

Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat wettig en overtuigend bewezen is dat verdachte het ten laste gelegde feit heeft begaan.

De rechtbank acht op grond van de in de bijlage opgenomen bewijsmiddelen, waarin zijn vervat de redengevende feiten en omstandigheden waarop de bewezenverklaring steunt, wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het ten laste gelegde feit heeft begaan, met dien verstande dat:

hij in de periode van 5 juli 2021 tot en met 24 augustus 2021 te Zwolle, terwijl hij toen werkzaam was als begeleider in een instelling van weldadigheid (zorginstelling [bedrijf] ) en in de gezondheidszorg en maatschappelijke zorg, ontucht heeft gepleegd met [naam 1] , geboren op [geboortedatum 2] , die in genoemde instelling opgenomen/woonachtig was en zich als cliënt aan verdachte's hulp en zorg had toevertrouwd, immers heeft hij, verdachte, een borst van die [naam 1] vastgepakt en aan een tepel van die [naam 1] gelikt of gezogen.

De rechtbank acht niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd, zodat zij hem daarvan zal vrijspreken.