Uitspraken

De officier van justitie heeft gevorderd verdachte te veroordelen tot een taakstraf van 240 uren, subsidiair 120 dagen hechtenis en een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van zes maanden, met een proeftijd van drie jaren.

Verdachte heeft gesteld dat als hij een gevangenisstraf krijgt opgelegd, dit tot gevolg heeft dat hij zijn werk en woning zal verliezen. In reactie op de eis van de officier van justitie heeft verdachte gesteld dat hij de intentie heeft om de gehele schuld aan de Belastingdienst terug te betalen, waaronder het deel waarvoor de Belastingdienst geen naheffingsaanslagen meer kan opleggen.

Bij de strafoplegging houdt de rechtbank rekening met de aard en de ernst van het gepleegde feit, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte zoals die uit het dossier en tijdens de behandeling ter terechtzitting naar voren zijn gekomen. De rechtbank acht daarbij in het bijzonder het volgende van belang.

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan fraude met omzetbelasting. Hij heeft voor zijn eenmanszaak, [bedrijf] , gedurende acht jaren in totaal 52 onjuiste aangiften omzetbelasting ingediend. Als gevolg hiervan heeft zijn advocatenkantoor te weinig omzetbelasting afgedragen aan de Belastingdienst. De rechtbank begroot dit nadeel conform de berekening van de FIOD op een bedrag van € 178.584,--. De Belastingdienst moet erop kunnen vertrouwen dat ingediende belastingaangiften correct zijn ingevuld. Belastingfraude is namelijk concurrentievervalsend en tast de belastingmoraal aan. Daarbij is het voor een goede werking van het systeem voor de heffing van omzetbelasting essentieel dat uitgegaan kan worden van de betrouwbaarheid, juistheid en volledigheid van de aangiften. Door aangiften te doen die niet stroken met de werkelijkheid heeft verdachte het systeem van de heffing van omzetbelasting ondergraven. De rechtbank rekent dit verdachte, van wie als advocaat met een eigen kantoor bij uitstek een grote mate van integriteit en zorgvuldigheid mocht worden verwacht, aan.

Bij de wijze van afdoening laat de rechtbank in het voordeel van verdachte meewegen dat hij in verband met het onderhavige feit ook voor de Raad van Discipline (tuchtrechter voor advocaten) moest verschijnen en dat aan hem de maatregel tot schrapping is opgelegd. Daarnaast acht de rechtbank het van belang dat verdachte alsnog de ontstane belastingschuld aan de Belastingdienst betaalt. Verdachte heeft daarover ter terechtzitting verklaard dat hij reeds in gesprek is met de Belastingdienst over afbetaling van de schuld en dat hij deze in zijn geheel zal voldoen, inclusief de schuld over de jaren waarover geen naheffing meer kan volgen.

Verdachte is blijkens zijn strafblad nooit eerder met politie en justitie in aanraking geweest.

Hoewel de ernst en duur van het bewezen geachte feit en de hoogte van het benadelingsbedrag in beginsel oplegging van een vrijheidsbenemende straf van enige duur rechtvaardigen, acht de rechtbank – gelet op de hiervoor geschetste omstandigheden – in dit specifieke geval oplegging van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf niet passend en geboden. De rechtbank zal aan verdachte opleggen een taakstraf van de maximale duur, te weten 240 uur en daarnaast een voorwaardelijke gevangenisstraf van zes maanden met een proeftijd van drie jaren, als stok achter de deur om verdachte ervan te weerhouden om wederom strafbare feiten te plegen.