Uitspraken

[eiseres] legt aan de vorderingen ten grondslag dat [gedaagden] onrechtmatig jegens haar handelen, omdat zij door de vermelding van haar (voor- en achter)naam in het boek van [gedaagden] wordt aangetast in haar persoonlijke levenssfeer en die naamsvermelding niet, althans onvoldoende noodzakelijk is. [gedaagden] bestrijden dat en beroepen zich tevens op artikel 7 van de Grondwet (Gw).

Een vordering die is gericht op beëindiging van een beweerdelijke onrechtmatige publicatie is in beginsel spoedeisend. Aan dat spoedeisend karakter doet in dit geval niet af dat [eiseres], zoals [gedaagden] onweersproken hebben aangevoerd, reeds in augustus 2014 bekend was met de gewraakte inhoud van het boek van [gedaagden] maar eerst bij de dagvaarding in dit kort geding wijziging van haar naam in het boek heeft gevorderd. Dat tijdsverloop alleen brengt immers niet mee dat thans van [eiseres] kan worden gevergd dat zij de uitkomst van een bodemprocedure afwacht.

Niet in geschil is dat [gedaagden] voorafgaand aan de publicatie van het boek [eiseres] geen toestemming hebben gevraagd voor de vermelding van haar (voor- en achter)naam in dat boek. Zoals [gedaagden] terecht hebben aangevoerd is een dergelijke toestemming niet vereist. Het ontbreken van die toestemming brengt echter wel mee dat [eiseres] zich tegen het gebruik van haar naam in het boek kan verzetten indien daardoor inbreuk op haar persoonlijke levenssfeer wordt gemaakt. Aangezien de juistheid van het feitelijk relaas over de schietpartij in het boek niet ter discussie staat, kan de door [eiseres] gestelde schending van de onderzoeksplicht van [gedaagden] verder onbesproken blijven.

Aannemelijk is dat de schietpartij voor [eiseres] een zeer traumatische ervaring was, waaraan zij liever niet wordt herinnerd. De herinneringen daaraan kunnen, via derden, echter ook worden opgeroepen door de nieuwspublicatie in de Nieuwe Revu of het – kort voor het boek van [gedaagde1] uitgebrachte – boek met de titel “Levenslang” waarin immers eveneens de volledige naam van [eiseres] in samenhang met de schietpartij is vermeld. Het lag derhalve op de weg van [eiseres] haar stelling dat de herinneringen die worden opgeroepen door een publicatie waar ze geen toestemming heeft gegeven traumatisch zijn en dat niet het geval is bij de herinneringen die worden opgeroepen door publicaties waaraan zij heeft meegewerkt, te onderbouwen. Bij gebrek aan die onderbouwing is voorshands niet aannemelijk dat het boek van [gedaagde1] door de vermelding van haar volledige naam in samenhang met de schietpartij, zoals [eiseres] stelt, tot de door [eiseres] gestelde traumatische ervaringen leidt.

Van onjuistheid van de feiten die in het boek van [gedaagde1] over [eiseres] zijn vermeld is geen sprake. Voorts is niet gesteld dat hetgeen daarin is vermeld iets toevoegt aan de informatie over [eiseres] die het boek met de titel “Levenslang” en de nieuwspublicatie van de Nieuwe Revu bevatten. Dat de vermelding van de volledige naam van [eiseres] in het boek van [gedaagde1], zoals zij stelt, schadelijk is voor haar maatschappelijk leven, waaronder haar terugkeer op de arbeidsmarkt, is derhalve evenmin aannemelijk. Daarbij neemt de voorzieningenrechter in aanmerking dat, zoals ter zitting met partijen besproken, een eenvoudige zoektocht op internet naar [eiseres]’s naam een reeks van hits, die nagenoeg allen zien op de schietpartij en veelal haar voor- en achternaam vermelden, oplevert. Een causaal verband tussen de publicatie van het boek en schade voor haar maatschappelijke positie is, ervan uitgaande dat een potentiële werkgever een dergelijke zoekopdracht ook eenvoudig kan en zal uitvoeren, daarom voorshands niet aannemelijk.

Op grond van het vorenstaande is de door [eiseres] gestelde inbreuk op haar persoonlijke levenssfeer (uitsluitend) door de vermelding van haar volledige naam in het boek van [gedaagde1] niet aannemelijk. Aan een afweging van het recht van [eiseres] op bescherming tegen een dergelijke inbreuk en de vrijheid van meningsuiting waarop [gedaagden] zich beroepen wordt derhalve niet toegekomen. Voorts betekent het dat het gestelde onrechtmatig handelen van [gedaagden] en de daarop gebaseerde vordering tot schadevergoeding van [eiseres] niet aannemelijk zijn. Dat leidt ertoe dat de vorderingen worden afgewezen met veroordeling van [eiseres] in de kosten van dit geding. De kosten aan de zijde van [gedaagden] worden begroot op € 613,00 aan griffierecht.