Uitspraken

[eiser] vordert onder sub g) en h) specificaties over de periodes 1 januari 2017 tot en met 31 augustus 2017 en 1 januari 2016 tot en met 31 december 2016, waaruit steeds per maand de begin- en eindtijden van zijn werkdagen cq –nachten blijkt, alsmede zijn wachtdagen en ziekte-, toeslag- en overuren, evenals de opgebouwde cq opgenomen verlofuren en zijn recht op vakantietoeslag. Hij vordert deze specificaties, omdat hij aan de hand hiervan kan controleren of Schmidt Zeevis hem inderdaad steeds het toekomende salaris en emolumenten heeft betaald, dan wel de juiste inhoudingen heeft verricht. Kort voor de zitting heeft Schmidt Zeevis productie 7 aan de kantonrechter en [eiser] gefaxt. Deze productie bevat een toelichting op de eindafrekening en de salarisspecificaties die [eiser] heeft ontvangen. Tijdens de zitting heeft Schmidt Zeevis ook toegelicht dat haar kloksysteem niet gebruikt wordt voor de salarisadministratie, maar dat de werknemers worden uitbetaald op basis van het rooster. [eiser] heeft geen gelegenheid gehad de door Schmidt Zeevis in het geding gebrachte productie 7 te lezen, omdat deze kort voor de zitting is opgestuurd. De kantonrechter ziet geen aanleiding [eiser] in de gelegenheid te stellen hierop nog te reageren, omdat [eiser] in zijn dagvaarding heeft gesteld dat als na onderzoek mocht blijken dat hij te weinig betaald heeft gekregen, hij de hem nog toekomende bedragen van Schmidt Zeevis zal vorderen in een bodemprocedure. Die mogelijkheid heeft hij. Gelet op het voorgaande ziet de kantonrechter geen aanleiding het gevorderde onder g) en h) toe te wijzen.

In dit kort geding dient, mede op basis van hetgeen partijen naar voren hebben gebracht, te worden beoordeeld of de in deze zaak aannemelijk te achten omstandigheden een ordemaatregel vereisen dan wel of de vordering van [eiser] in een bodemprocedure een zodanige kans van slagen heeft dat het gerechtvaardigd is op de toewijzing daarvan vooruit te lopen door het treffen van een voorziening zoals gevorderd. Het navolgende is dan ook niet meer dan een voorlopig oordeel over het geschil tussen partijen.

Tussen partijen is een studieovereenkomst gesloten op 4 april 2016. Het uitgangspunt is dat de overeenkomst nagekomen moet worden. Dit betekent dat als [eiser] binnen drie jaar na het behalen van zijn diploma de arbeidsovereenkomst beëindigd, Schmidt Zeevis het recht heeft van [eiser] de in de studieovereenkomst genoemde kosten van € 3.000,- terug te vorderen. [eiser] stelt zich echter op het standpunt dat de studieovereenkomst nietig is en vordert hieromtrent een verklaring voor recht. Hij stelt dat als hij de werkelijke (volgens hem: veel lagere) kosten had gekend, hij de studieovereenkomst niet had getekend. Hoewel een kort gedingprocedure zich niet leent voor het geven van een verklaring voor recht, zodat het gevorderde onder i) wordt afgewezen, meent de kantonrechter wel dat het van belang is te beoordelen of de in de overeenkomst opgenomen € 3.000,- aan studiekosten al dan niet (aanzienlijk) te hoog is.

Hoewel [eiser] de calculaties van Schmidt Zeevis heeft bestreden, is gelet op de toelichting van Schmidt Zeevis voorshands niet aannemelijk dat de kosten van de opleiding na aftrek van subsidie veel minder dan € 3.000,- zouden zijn. De kosten van Schmidt Zeevis hebben bestaan uit meer dan alleen de (externe) kosten van de opleiding en het eten en drinken tijdens de cursusavonden. Er is ook sprake van indirecte kosten, waartoe ook de kosten van de beschikbaar gestelde lesruimte kunnen worden gerekend. De subsidie die Schmidt Zeevis heeft aangevraagd, waarvan Schmidt Zeevis te kennen heeft gegeven dat deze rond € 2.000,- per deelnemer kan belopen, is niet zodanig dat op voorhand zou moeten worden aangenomen dat het saldo van € 3.000,- ver buiten de werkelijkheid is. Zeker wanneer wordt bedacht dat de subsidie, zoals uit de door [eiser] overgelegde stukken blijkt, vooral bedoeld is als tegemoetkoming in de (eigen) kosten van begeleiding van de medewerker die een beroepsbegeleidende leerweg volgt. Al met al is er onvoldoende aanwijzing dat de studieovereenkomst in een eventuele bodemprocedure buiten toepassing zal blijven.

De kantonrechter volgt [eiser] niet in zijn (subsidiaire) standpunt dat als de studieovereenkomst in stand blijft hij net als anderen slechts € 1.000,- aan Schmidt Zeevis hoeft terug te betalen en dat dit bedrag nog met 5/36ste moet worden verminderd. [eiser] vergelijkt zich met (ex) medewerkers die het betreffende diploma niet hebben behaald en die voortijdig zijn afgehaakt. Met betrekking tot die medewerkers heeft Schmidt Zeevis aangevoerd dat zij ook minder kosten heeft gemaakt. Er is derhalve geen sprake van (aan [eiser]) gelijke gevallen. Daarnaast staat in de overeenkomst nergens dat Schmidt Zeevis na het behalen van het diploma iedere maand 1/36ste deel van de schuld kwijtscheldt. In de overeenkomst staat dat zij na het behalen van het diploma ieder jaar 1/3e deel kwijt zal schelden. Omdat [eiser] ten tijde van zijn opzegging nog geen jaar zijn diploma had, en er dus nog geen reden was om 1/3e deel kwijt te schelden, heeft Schmidt Zeevis zich op goede gronden op het standpunt gesteld dat [eiser] een bedrag van € 3.000,- schuldig is. Het voorgaande betekent dat ook het gevorderde onder j) wordt afgewezen.

Het onder a) door [eiser] gevorderde loon over de maand juli 2017 ten bedrage van € 1.746,62 is niet toewijsbaar. Schmidt Zeevis heeft op het loon over juli 2017 € 1.500,- ingehouden, zich baserende op de studieovereenkomst. Hierboven is al overwogen dat de kantonrechter voorshands van oordeel is dat Schmidt Zeevis het in de studieovereenkomst opgenomen bedrag van € 3.000,- van [eiser] mag terugvorderen. Na verrekening van dit bedrag met nog verschuldigd salaris, in het midden gelaten of Schmidt Zeevis in juli 2017 al tot verrekening mocht overgaan, resteerde voor [eiser] € 246,62 waarvan kan worden vastgesteld dat dit intussen aan [eiser] is betaald. Dat deze betaling niet afkomstig is van Schmidt Zeevis maar van haar aandeelhouder doet daaraan niet af. [eiser] heeft het bedrag ook niet terug betaald.

Het onder c) door [eiser] gevorderde loon over de maand augustus 2017 ten bedrage van € 1.713,66 is evenmin toewijsbaar. Hiervoor geldt hetzelfde als onder 5.7 is overwogen met toevoeging van het volgende. Schmidt Zeevis heeft ter zitting verklaard het na verrekening resterende saldo van € 213,66 (netto) terstond aan [eiser] uit te betalen, omgekeerd en in reactie daarop heeft [eiser] op het einde van de zitting zijn tag en kluissleutel aan Schmidt Zeevis overhandigd.

[eiser] vordert voorts onder b) en d) de wettelijke verhoging ex artikel 7:625 BW over het loon over juli en augustus 2017. Partijen verschillen in dit verband van mening over de vraag of de tekst uit de studieovereenkomst “de arbeidsovereenkomst wordt beëindigd” ziet op het moment dat de arbeidsovereenkomst wordt opgezegd (21 juli 2017) of het moment dat de arbeidsovereenkomst daadwerkelijk eindigt (31 augustus 2017). Dit beëindigingsmoment (21 juli 2017 of 31 augustus 2017) is volgens de overeenkomst namelijk het moment waarop de studielening opeisbaar wordt wat weer van belang is voor het al dan niet mogen verrekenen van de lening met het salaris over juli en augustus 2017. Mogelijk is Schmidt Zeevis te vroeg tot verrekening overgegaan.

De kantonrechter laat het antwoord op deze vraag in het midden. Dit is een kort geding waarbij spoedeisendheid van belang is. [eiser] heeft in het geheel niet onderbouwd wat zijn spoedeisend belang bij de gevorderde wettelijke verhoging is. Voor een salarisvordering volgt het spoedeisend belang uit de aard van de vordering, voor een vordering ex artikel 7:625 BW is dat niet zondermeer het geval. Het had op de weg van [eiser] gelegen om dit uiteen te zetten, wat hij niet heeft gedaan. De op de wettelijke verhoging gerichte vordering wordt daarom afgewezen.

Nu de vorderingen onder a) tot en met d) worden afgewezen, wordt de onder e) gevorderde wettelijke rente eveneens afgewezen. Hetzelfde geldt voor de gevorderde buitengerechtelijke incassokosten.

Als in belangrijke mate in het ongelijk gestelde partij zal [eiser] in de kosten van de procedure worden verwezen zoals hierna bepaald.