Uitspraken

De vraag of op basis van voormeld deskundigenrapport kan worden vastgesteld dat de huidige situatie van [naam minderjarige] volledig het gevolg is van de door EMC erkende fout en de vraag of er een nader voorschot op de verschenen schade dient te worden voldaan houden partijen verdeeld en blokkeren daarmee de verdere afwikkeling van de schade. Een oordeel over deze geschilpunten kan een bijdrage leveren aan het vlot trekken van de onderhandelingen die uiteindelijk zouden kunnen leiden tot een vaststellingsovereenkomst. Het verzoek is dan ook, zoals niet tussen partijen ter discussie staat, geschikt voor behandeling als deelgeschil in de zin van artikel 1019w Rv.

Over de wijze waarop het deskundigenrapport tot stand is gekomen, de deskundigheid van de opstellers en de kwaliteit van het rapport hebben partijen geen klachten. Daarom kan, zoals tussen partijen niet ter discussie staat, worden uitgegaan van de in het rapport neergelegde bevindingen en conclusies van de deskundigen.

EMC erkent dat bij de operatie aan [naam minderjarige] een te hoge dosis ropivacaine is toegediend en dat er onvoldoende corrigerende maatregelen tegen de lage bloeddruk zijn genomen. Hiermee staat vast dat een anesthesist van EMC heeft gehandeld in strijd met de norm van hetgeen een redelijk handelend en redelijk bekwaam beroepsgenoot betaamt. Voor de beoordeling van het causaal verband tussen die erkende fout en de gestelde schade dient een vergelijking te worden gemaakt tussen de feitelijke situatie na de erkende fout en de hypothetische situatie zoals die geweest zou zijn als de erkende fout zou zijn uitgebleven. Wat de feitelijke situatie betreft, gaat het om de vaststelling van hetgeen daadwerkelijk is voorgevallen. Voor de hypothetische situatie dient te worden uitgegaan van de behandeling die bij uitblijven van de fout feitelijk zou hebben plaatsgevonden, waarbij uitgangspunt moet zijn dat geen normschending zou hebben plaatsgevonden.

De hersenbeschadiging van [naam minderjarige] , zo volgt uit het deskundigenrapport en wordt ook door partijen als uitgangspunt genomen, is het gevolg van een langdurig te lage bloeddruk tijdens de operatie. Die lage bloeddruk werd mede veroorzaakt door de toegediende te hoge dosis ropivacaine, waarvan de effecten werden versterkt door de reeds bestaande slechte voedingstoestand en leverfunctiestoornissen van [naam minderjarige] . Uit de beantwoording van vraag 1 en de conclusie ( III sub en onder a), in onderling verband gelezen, blijkt dat de deskundigen van oordeel zijn dat de te hoge dosis ropivacaine tot een langdurige bloeddrukdaling en bradycardie heeft geleid en dat de hersenbeschadiging is veroorzaakt door de te lage bloeddruk tijdens de operatie. Op grond daarvan wordt thans vastgesteld dat er in ieder geval een oorzakelijk verband (in de zin van een condicio sine qua non-verband) bestaat tussen de erkende fout en het verlies van de kans van [naam minderjarige] op een betere uitkomst van de operatie.

Nog onzeker is of er in de hypothetische situatie dat de erkende fout niet was begaan er geen hersenschade zou zijn opgetreden. Immers, [naam minderjarige] was voor en tijdens de operatie al ernstig ziek. Hij was geboren met een aantal medische problemen die los staan van de erkende fout. Er was, (mede) ten gevolge van die aangeboren aandoeningen, sprake van een slechte voedings- en gezondheidstoestand waardoor volgens de deskundigen het risico op een lage bloeddruk tijdens anesthesie groot was. Verder hebben de deskundigen niet kunnen inschatten of de aanvullende maatregelen die getroffen zouden hebben kunnen worden om de lage bloeddruk tijdens de operatie te verhogen voldoende effect zouden hebben gehad. Hierdoor kan voorshands niet worden uitgesloten dat de huidige ernst van de hersenbeschadiging is ontstaan door een combinatie van de toestand waarin [naam minderjarige] zich al voorafgaand aan de operatie bevond en de erkende fout. Over de kans dat zonder de erkende fout bij de operatie de hersenbeschadiging van [naam minderjarige] ook, in deze vorm, omvang en ernst, zou zijn opgetreden geeft het deskundigenrapport geen duidelijkheid; die vraag was, op die manier, ook niet voorgelegd. De rechtbank onderschrijft [verzoeker 1] ’s interpretatie van het deskundigenrapport op dit punt dus niet. Nader onderzoek is op dit punt nog niet gedaan, maar is – zo stelt EMC en is niet door [verzoeker 1] bestreden – wel mogelijk. Dit alles betekent dat voorlopig rekening dient te worden gehouden met de mogelijkheid dat de hersenschade van [naam minderjarige] mede, ten dele, is toe te schrijven aan een oorzaak die niet voor rekening van EMC komt.

Op grond van het vorenstaande kan op dit moment niet worden geoordeeld dat de huidige toestand van [naam minderjarige] volledig aan de erkende fout worden toegeschreven en is het verzoek sub I van [verzoeker 1] niet toewijsbaar.

Indien tussen partijen verschil van mening over de verdeling van de aansprakelijkheid blijft bestaan is het aan de bodemrechter in de hoofdzaak om die verdeling vast te stellen. Hiervoor zal aan de hand van de dan beschikbare (medische) informatie moeten worden vastgesteld of er een reële kans bestaat dat ook zonder de erkende fout bij de operatie de huidige hersenschade zou zijn opgetreden en zo ja, hoe groot die kans is. Zo nodig zal de rechter die kans moeten schatten. Dat ten behoeve daarvan nadere medische informatie door middel van een nader onderzoek van deskundigen wordt ingewonnen ligt voor de hand, nu een andere wijze om meer duidelijkheid te verkrijgen niet bestaat. Dat nadere onderzoek heeft tot op heden echter niet plaatsgevonden omdat [verzoeker 1] om hem moverende redenen daaraan niet wilde meewerken. Hoe begrijpelijk dat in verband met de slechte ervaringen van [verzoeker 1] en de (te) lange duur van het schaderegelingstraject ook is, het kan er niet toe leiden dat het ontbreken van die nadere inlichtingen thans ten nadele van EMC werkt.

De door [verzoeker 1] overgelegde staat van de verschenen schade sluit op het totaalbedrag van € 1.201.174,94 (exclusief smartengeld en wettelijke rente). In ieder geval moet dat bedrag, zoals het EMC terecht heeft aangevoerd en ter zitting ook werd erkend, worden gecorrigeerd op het punt van de berekende vergoeding over de tijd die ouders sowieso aan de verzorging van een jong kind met een aangeboren afwijking als die van [naam minderjarige] zouden hebben moeten besteden. Immers, die bestede tijd is geen gevolg van de erkende fout. Verder heeft EMC slechts aangevoerd dat nog nadere informatie voor een objectieve berekening nodig is. Dat argument, dat is onderbouwd met de mededeling dat Trivium de verschenen schade nog niet volledig heeft geïnventariseerd, volstaat niet; de fout is reeds in 2009 gemaakt en het deskundigenrapport dateert van 2015; het had op de weg van EMC gelegen om omtrent de schade thans een duidelijker standpunt in te nemen. Bij gebrek aan een nadere reactie van EMC op de details van de schadestaat en gelet op de opgenomen posten kan daarom voor het overige, met inachtneming van de voorlopigheid van die staat, daarvan worden uitgegaan.

Het vorenstaande leidt tot toewijzing van het verzoek sub II van [verzoeker 1] tot het bedrag van € 100.000,-.

Een nader deskundigenonderzoek zou verstandig en zeer behulpzaam zijn omdat het de vlotte schadeafwikkeling ten goede zal komen. Dit laat echter onverlet dat de ouders van [naam minderjarige] het recht hebben om te zeggen dat zij dat onderzoek niet willen. De bodemrechter in de hoofdzaak zal daaraan ten nadele van [verzoeker 1] gevolgen kunnen verbinden, maar de rechter kan [verzoeker 1] in dit deelgeschil niet bevelen aan een deskundigenonderzoek mee te werken, mede gelet op de inbreuk op de persoonlijke levenssfeer die een dergelijk onderzoek meebrengt Daarbij komt dat de weg van het verzoek tot het verrichten van een voorlopig deskundigenonderzoek, een mogelijkheid die de wet biedt, open staat. Het tegenverzoek van het EMC is daarom niet voor toewijzing vatbaar.

De rechtbank hecht eraan nog het volgende op te merken. Het wantrouwen van de ouders van [naam minderjarige] is in verband met hun slechte ervaringen en de (te) lange duur van het schaderegelingstraject begrijpelijk, maar helpt hen niet verder. Het is in het belang van beide partijen dat er in onderling overleg een nader deskundigenonderzoek plaatsvindt en met voortvarendheid wordt opgepakt, zodat zo snel mogelijk tot ene eindafwikkeling kan worden gekomen.

Volgens opgave van [verzoeker 1] heeft mr. Van Benthem, inclusief de zitting, in totaal 24,8 uren aan het deelgeschil besteed. De redelijkheid van die aan het deelgeschil bestede tijd is niet door EMC bestreden. Hetzelfde geldt voor de redelijkheid van het door mr. Van Benthem gehanteerde uurtarief van € 235,- exclusief 21% BTW. Bij de begroting zal daarom dat uurtarief en die bestede tijd worden aangehouden. De aan de zijde van [verzoeker 1] gemaakte kosten voor het deelgeschil komen daarmee op (24,8 x € 235,- = € 5.828 + 21% =) € 7.051,88, te vermeerderen met de door [verzoeker 1] betaalde leges ad € 22,80 en het door [verzoeker 1] betaalde griffierecht ad € 291,00 en het nog niet nader bekend gemaakte bedrag dat [verzoeker 1] voor de tolkendienst ter zitting is verschuldigde bedrag. De kosten van het deelgeschil aan de zijde van [verzoeker 1] worden daarom begroot op € 7.365,68, te vermeerderen met het door [verzoeker 1] aan EMC onder overlegging van de factuur bekend te maken bedrag voor de tolkendienst ter zitting.

Gelet op de erkende fout en de aansprakelijkheid daarvoor ziet de rechtbank aanleiding EMC te veroordelen in de volledige kosten.