Uitspraken

Het geschil ziet op de vraag of [gedaagde] de door Buma en Sena gevorderde bedragen voor het muziekgebruik over 2020 is verschuldigd. Zij vorderen deze bedragen op grond van de volgens hen met [gedaagde] gesloten licentieovereenkomsten.

Het verst strekkende verweer van [gedaagde] is dat geen licentieovereenkomsten met Buma en Sena tot stand zijn gekomen.

Buma en Sena hebben ter onderbouwing van de door hen gestelde licentieovereenkomsten bij repliek als productie 5 een factuur van 8 juni 2010, een brief van Buma met als kop ‘bewijs van licentie’ en de algemene voorwaarden van Buma overgelegd.

De brief van Buma bevat een aanbod tot het aangaan van een overeenkomst voor het gebruik van achtergrond muziek op het adres [adres]. In de brief staat vermeld dat het aanbod tot het sluiten van de overeenkomst kan worden aanvaard door betaling van de prijs binnen 30 dagen na datum van de bijbehorende factuur, te weten de factuur van 9 juni 2010 en dat door die betaling de overeenkomst met ingang van de op de brief vermelde ingangsdatum (1 januari 2010) in werking treedt. Buma heeft er in haar brief op gewezen dat als de betaling niet ontvangen, het aanbod vrijblijvend wordt en het recht wordt voorbehouden om het aanbod in te trekken.

[gedaagde] heeft aangevoerd dat hij de factuur van 9 jun 2010 op 19 juli 2010 heeft betaald. Indien dit zou komen vast te staan, dan is deze betaling weliswaar na het verstrijken van de betaaltermijn van 30 dagen, maar dit maakt niet dat, zoals [gedaagde] meent, geen licentieovereenkomst tot stand is gekomen. In de brief heeft Buma immers vermeld dat haar aanbod na het verstrijken van de betaaltermijn in de factuur vrijblijvend wordt en kan worden ingetrokken. Gesteld noch gebleken is dat Buma haar aanbod heeft ingetrokken. Uit de betaling en het verstrekken van de licentie door Buma, hetgeen door [gedaagde] niet is betwist, kan de wilsovereenstemming tussen partijen worden afgeleid. Dat die wilsovereenstemming bestond, kan tevens worden afgeleid uit de door [gedaagde] niet weersproken omstandigheid dat hij in de jaren na 2010 steeds de aan Buma verschuldigde bijdragen heeft voldaan, behoudens die over het jaar 2020, waarvan Buma thans betaling vordert. In rechte geldt daarom dat tussen [gedaagde] en Buma in 2010 een licentieovereenkomst zoals door Buma bedoeld, tot stand is gekomen, die nog steeds voortduurt.

Nu het bestaan van de overeenkomst voor wat betreft Sena niet vast is komen te staan en geen andere grondslag voor de vorderingen van Sena is gesteld, worden de vorderingen van Sena afgewezen.

De kantonrechter begrijpt het verweer van [gedaagde] dat zijn winkel als gevolg van de door de overheid opgelegde coronamaatregelen een groot deel van 2020 gesloten is geweest en hij in die periode geen muziek openbaar heeft gemaakt aldus dat hij daarmee een beroep heeft willen doen op artikel 6:258 BW (het leerstuk van de onvoorziene omstandigheden).

In dit artikel is bepaald dat de rechter op verzoek van een van de partijen de gevolgen van de overeenkomst kan wijzigen of deze geheel of gedeeltelijk kan ontbinden op grond van onvoorziene omstandigheden die van dien aard zijn dat de wederpartij naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid ongewijzigde instandhouding van de overeenkomst niet mag verwachten en dat aan de wijziging of ontbinding terugwerkende kracht kan worden verleend.

In lijn met eerdere jurisprudentie is de kantonrechter van oordeel dat de beperkende overheidsmaatregelen als gevolg van de coronacrisis onvoorziene omstandigheden in de zin van artikel 6:258 BW opleveren. Er bestaat geen aanleiding aan te nemen dat partijen bij het sluiten van de overeenkomst rekening hebben gehouden met de gevolgen van een pandemie zoals aan de orde.

De kern van het leerstuk van de onvoorziene omstandigheden is dat sprake moet zijn van een fundamentele verstoring van het evenwicht van de overeenkomst. Daarvan is in dit geval echter geen sprake. Uit de door Buma en Sena overgelegde creditfactuur van 21 juli 2020, waarvan [gedaagde] de inhoud niet heeft weersproken, blijkt dat over de periode 1 maart 2020 tot 1 mei 2020 coulancehalve reeds een creditering is verleend, waartegen [gedaagde] niet heeft geprotesteerd. Bovendien heeft [gedaagde] onvoldoende concreet gemaakt en niet nader onderbouwd dat hij het grootste deel van het jaar 2020 gesloten is geweest. Het beroep op artikel 6:258 BW treft dan ook geen doel.

[gedaagde] heeft verder geen verweer gevoerd tegen de door Buma gevorderde hoofdsom. Aan Buma wordt aan hoofdsom een bedrag van € 250,97 toegewezen (€ 182,53 aan hoofdsom + € 91,26 aan vervallen korting - € 22,82 creditering in verband met de coronapandemie).

De vordering tot vergoeding van de buitengerechtelijke incassokosten wordt eveneens toegewezen nu [gedaagde] in verzuim is en de gemachtigde van Buma en Sena incassohandelingen heeft verricht waartoe zij in redelijkheid kon overgaan. De gevorderde vergoeding is toewijsbaar over het bedrag dat [gedaagde] aan Buma verschuldigd is en bedraagt, berekend volgens het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke kosten, € 40,00. Dit bedrag wordt toegewezen.

De kantonrechter begrijpt het verweer van [gedaagde] dat hij geen reactie van de gemachtigde van Buma en Sena op zijn verzoek om uitstel van 1 maart 2021 heeft ontvangen aldus dat hij bedoelt aan te voeren dat hij rauwelijks is gedagvaard. Dit verweer treft geen doel. Als niet weersproken staat vast dat [gedaagde] bij brieven van 26 augustus 2020 en 3 februari 2021 tot betaling is gemaand. Hij wist dus dat er een vordering op hem open stond. Wat er al zij van het antwoord op de vraag of de gemachtigde van Buma en Sena op het verzoek om uitstel van betaling van 1 maart 2021 heeft gereageerd, het had hoe dan ook op de weg van [gedaagde] gelegen om toen hij, in zijn visie, niets op zijn verzoek hoorde, contact met de gemachtigde van Buma en Sena op te nemen. Hij mocht er niet vanuit gegaan dat het uitstel was verleend en dat hij niet gedagvaard zou worden, zeker niet nu in de brief van 3 februari 20201 al voor een gerechtelijke procedure werd gewaarschuwd. Het stond de gemachtigde van Buma en Sena dan ook vrij, toen een reactie en betaling van [gedaagde] uitbleef, tot dagvaarding over te gaan.

[gedaagde] wordt als de in het ongelijk gestelde partij veroordeeld in de proceskosten, aan de zijde van Buma vastgesteld op € 220,30 aan verschotten (waarvan € 126,00 aan griffierecht en € 94,30 aan dagvaardingskosten) en € 150,00 aan salaris voor de gemachtigde (2 punten van € 75,00 per punt).