Uitspraken

In de rolbeslissing van 4 november 2021 is ambtshalve overwogen dat indien al geoordeeld moet worden dat tussen partijen een overeenkomst tot stand is gekomen – hierna zal er veronderstellenderwijze vanuit worden gegaan dat dit het geval is – op grond van artikel 6:230o, eerste lid, aanhef en onder c, BW heeft te gelden dat een consument een overeenkomst als de onderhavige zonder opgave van redenen kan ontbinden tot een termijn van veertien dagen is verstreken na de dag waarop de overeenkomst is gesloten. Het tweede lid van dit artikel bepaalt dat wanneer de consument niet overeenkomstig artikel 6:230m, eerste lid, aanhef en onderdeel h, BW op deze ontbindingstermijn en de wijze waarop het ontbindingsrecht moet worden uitgeoefend is gewezen, de genoemde termijn wordt verlengd met de tijd die is verstreken vanaf het tijdstip bedoeld in het eerste lid tot het moment waarop alle ontbrekende gegevens op de voorgeschreven wijze aan de consument zijn verstrekt, maar ten hoogste met twaalf maanden. Van deze bepalingen kan niet ten nadele van de consument worden afgeweken (artikel 6:230i, eerste lid, BW).

Voorts heeft de kantonrechter geconstateerd dat op het door DGB overgelegde machtigingsformulier, waarmee volgens haar [gedaagde] de overeenkomst is aangegaan, een vakje is aangevinkt met daarachter de tekst: “Hierbij doe ik uitdrukkelijk afstand van het wettelijk ontbinding-/herroepingsrecht” en dat op een kennelijk met de energieovereenkomst meegestuurde pagina “berekening voorschot” onder het kopje “bedenktijd” is vermeld: “U heeft 14 dagen bedenktijd*. Binnen deze 14 dagen kunt u, zonder extra kosten, telefonisch opzeggen”, met als noot: “* Dit geldt alleen voor kleinverbruikaansluitingen en is niet van toepassing wanneer u afstand heeft gedaan van de bedenktijd.” Op grond hiervan lijkt het erop dat [gedaagde] niet juist is voorgelicht over de ontbindingstermijn, waardoor deze is doorgelopen en nog liep toen [gedaagde] de overeenkomst op 28 december 2019 heeft opgezegd. DGB is in genoemde rolbeslissing vervolgens in de gelegenheid gesteld hierop te reageren.

DGB heeft in haar reactie toen gesteld dat bij de totstandkoming van de overeenkomst aan alle (pre)contractuele informatieverplichtingen is voldaan en dat [gedaagde] in het verkoopgesprek erop is gewezen dat de mogelijkheid bestaat om de overeenkomst binnen 14 dagen kosteloos en zonder opgaaf van reden te annuleren. Tegelijkertijd stelt DGB echter dat [gedaagde] overeenkomstig het overgelegde “belscript” ook is gewezen op de mogelijkheid om afstand te doen van de bedenktijd, hetgeen, naar de kantonrechter begrijpt, heeft geleid tot de aangevinkte tekst “Hierbij doe ik uitdrukkelijk afstand van het wettelijk ontbinding-/herroepingsrecht”. Nog daargelaten dat [gedaagde] betwist dat zij per telefoon heeft gesproken met DGB of haar tussenpersoon Consumenten energiebond, voldoet deze door DGB gestelde aan [gedaagde] verstrekte informatie niet aan de eis van artikel 6:230m, eerste lid, aanhef en onder h, BW. [gedaagde] is immers – door de informatie dat zij de mogelijkheid had om afstand te doen van de bedenktijd en het vervolgens in de geciteerde voetnoot vermelden dat de bedenktijd niet van toepassing is wanneer daarvan afstand is gedaan – niet juist geïnformeerd over het feit dat zij de overeenkomst hoe dan ook zonder opgave van redenen kon ontbinden tot veertien dagen na de dag waarop de overeenkomst is gesloten, aangezien van dit recht niet ten nadele van [gedaagde] als consument kan worden afgeweken.

Wanneer de consument niet overeenkomstig artikel 6:230m, eerste lid, aanhef en onderdeel h, BW op de ontbindingstermijn en de wijze waarop het ontbindingsrecht moet worden uitgeoefend is gewezen, wordt de genoemde termijn overeenkomstig artikel 6:230o lid 2, aanhef en onder c, BW verlengd op de onder 3.1 al vermelde wijze. Nu niet is gesteld of gebleken dat [gedaagde] op een later moment vóór haar opzegging van 28 december 2019 alsnog op de juiste wijze is geïnformeerd, moet deze opzegging daarom worden opgevat als een ontbinding binnen de ontbindingstermijn.

Gelet op artikel 6:230s, vijfde lid, aanhef en onder a, ten eerste, BW is de consument geen kosten voor de levering van gas of elektriciteit verschuldigd wanneer deze niet in beperkte volumes of in een bepaalde hoeveelheid gereed voor verkoop zijn gemaakt en de handelaar heeft nagelaten de informatie overeenkomstig artikel 230m, eerste lid, aanhef en onder h, BW te verstrekken. Dit betekent in dit geval dat [gedaagde] geen leveringskosten is verschuldigd, zodat de gevorderde hoofdsom en de daarop gebaseerde nevenvorderingen moeten worden afgewezen.

DGB zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van de procedure. Aangezien [gedaagde] in persoon procedeert, worden deze kosten – waarvan de vergoeding volgens een vast stelsel is gekoppeld aan proceshandelingen die door een advocaat/gemachtigde zijn verricht – begroot op nihil. De door [gedaagde] overgelegde factuur van een advocaat komt daarom niet voor vergoeding in aanmerking.