Uitspraken

[gedaagde] betwist niet dat hij de premie over de maanden april tot en met juli 2022 voor een bedrag van € 564,76 onbetaald heeft gelaten. De kantonrechter wijst de vordering tot betaling van de hoofdsom daarom in beginsel toe.

Tussen partijen staat echter vast dat op 11 mei 2022 betalingsregeling is getroffen, die [gedaagde] tot op heden nakomt. Tijdens de mondelinge behandeling bleek dat [gedaagde] inmiddels een bedrag van in totaal € 300,00 heeft betaald. Die betalingen strekken op grond van artikel 6:44 van het Burgerlijk Wetboek (BW) eerst in mindering op de buitengerechtelijke kosten en rente, en vervolgens op de hoofdsom. Daarom wordt eerst geoordeeld over de buitengerechtelijke incassokosten en rente voordat geoordeeld wordt welke hoofdsom toewijsbaar is.

Als onbetwist staat vast dat [gedaagde] de premie over de maanden april tot en met juli 2022 niet binnen de betaaltermijn heeft voldaan. De eis tot betaling van de vervallen rente voor een bedrag van € 10,73 tot 6 mei 2022 wordt daarom, als op de wet gegrond, toegewezen. De wettelijke rente vanaf de dagvaarding wordt afgewezen, omdat vaststaat dat inmiddels een betalingsregeling is overeengekomen.

[gedaagde] is de gevorderde vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten van € 102,50 (inclusief btw) verschuldigd, nu met het versturen van de brief van 18 augustus 2021 (productie 2 bij de dagvaarding) is voldaan aan de vereisten zoals neergelegd in artikel 6:96 lid 6 BW. Bovendien is het gevorderde bedrag in overeenstemming met het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten.

Uit de hierboven genoemde brief van 25 juli 2022 en tijdens de mondelinge behandeling bleek dat [gedaagde] na het uitbrengen van de dagvaarding nog een bedrag van € 300,00 aan (de gemachtigde van) Menzis heeft voldaan. Op hetgeen [gedaagde] in totaal aan Menzis is verschuldigd, strekt daarom een bedrag van € 300,00 in mindering. Op grond van artikel 6:44 BW moeten die betalingen eerst worden toegerekend aan de gemaakte kosten, daarna aan de vervallen rente en tot slot aan de hoofdsom. Toepassing van dit artikel leidt ertoe dat de buitengerechtelijke kosten en de vervallen wettelijke rente geheel zijn voldaan en dat een bedrag van € 365,40 aan hoofdsom resteert. Dit bedrag wordt toegewezen. Ten overvloede merkt de kantonrechter op dat als [gedaagde] inmiddels meer betalingen heeft verricht, die betalingen in mindering van het toegewezen bedrag strekken.

Nu voor de eerstdienende dag een betalingsregeling is overeengekomen, had het op de weg van Menzis gelegen de zaak nog voor de eerstdienende dag in te trekken om daarmee proceskosten te besparen. Omdat Menzis dat niet heeft gedaan, zijn de kosten na het uitbrengen van de dagvaarding nodeloos gemaakt. Er zal dan ook geen punt worden toegekend voor de mondelinge behandeling, ook komt het griffierecht niet voor vergoeding in aanmerking.

Het bovenstaande in overweging genomen, stelt de kantonrechter de proceskosten aan de kant van Menzis tot vandaag vast op € 129,74 aan dagvaardingskosten en € 124,00 aan salaris voor de gemachtigde (1 punt x € 124,00 tarief). Dit is in totaal € 253,74. Voor kosten die Menzis maakt na deze uitspraak moet [gedaagde] ook een bedrag betalen van € 62,00 (1/2 punt x € 124,00 tarief met maximum € 124,00). Hier kan nog een bedrag bijkomen voor de betekening van het vonnis, ingeval betekening van het vonnis nodig is in verband met het feit dat [gedaagde] niet vrijwillig aan de veroordeling voldoet. In dit vonnis hoeft hierover geen aparte beslissing te worden genomen (ECLI:NL:HR:2022:853).

Dit vonnis wordt, zoals gevorderd, uitvoerbaar bij voorraad verklaard.