Uitspraken

De kern van het geschil tussen partijen is de vraag of Achmea onjuist heeft gehandeld, zoals door [eiser01] is gesteld. Om die vraag te kunnen beantwoorden moet beoordeeld worden (1) of er - zoals Achmea stelt - sprake was van een betalingsachterstand, (2) of Achmea [eiser01] een juist advies heeft gegeven en (3) of er terecht beslag is gelegd op de uitkering van [eiser01] . Op deze punten zal hieronder achtereenvolgens nader worden ingegaan.

Vast staat dat [eiser01] op 24 december 2018 een bedrag van € 6.000,- aan Achmea heeft betaald en op 26 december 2018 een bedrag van € 600,-. Door [eiser01] is bij deze betalingen geen concreet betalingskenmerk vermeld. [eiser01] heeft ook niet op enige andere wijze een duidelijke instructie ten aanzien van de afboeking van deze betalingen gegeven. Dat [eiser01] de betalingen zou hebben bedoeld als ‘vooruitbetaling’ van de maandelijkse hypotheeklasten voor het geval hij in de toekomst in betalingsproblemen zou geraken, was voor Achmea ten tijde van de ontvangst van de betalingen dan ook niet kenbaar.

Achmea heeft de betalingen verwerkt als extra aflossing op de hypotheekschuld. Zij heeft deze wijze van afboeken met haar brieven van 28 december 2018 en 27 januari 2019 schriftelijk aan [eiser01] bevestigd. [eiser01] heeft niet gesteld - en uit de overgelegde stukken is ook niet gebleken - dat [eiser01] hiertegen bezwaar heeft gemaakt.

De wijze waarop Achmea de betalingen van [eiser01] heeft afgeboekt is in overeenstemming met artikel 31 van de algemene voorwaarden. Uit dat artikel volgt immers dat Achmea betalingen van [eiser01] op de hypotheekschuld mag afboeken. Gelet op de omstandigheden - met name het feit dat [eiser01] geen duidelijke afboekingsinstructie heeft gegeven - is de kantonrechter van oordeel dat Achmea de betalingen van 24 en 26 december 2018 terecht als extra aflossing op de hypotheekschuld heeft aangemerkt en niet als vooruitbetaling van de hypotheeklasten van toekomstige maanden. Omdat daarnaast onbetwist door Achmea is gesteld dat [eiser01] ná december 2018 een aantal maanden zijn maandelijkse hypotheeklasten niet heeft betaald, is naar het oordeel van de kantonrechter voldoende komen vast te staan dat [eiser01] in de loop van 2019 een betalingsachterstand in de betaling van zijn maandelijkse hypotheeklasten heeft laten ontstaan.

Nadat [eiser01] in 2019 een achterstand heeft laten ontstaan in de betaling van de maandelijkse hypotheeklasten, hebben partijen uitgebreid contact met elkaar gehad, voornamelijk via e-mail. Door [eiser01] is daarbij, onder andere, voorgesteld het door hem betaalde bedrag van in totaal € 6.600,- (€ 6.000,- + € 600,-) weer op te nemen en met dat bedrag de betalingsachterstand af te lossen. Achmea heeft [eiser01] in haar e-mail van 19 november 2019 geadviseerd daarvan af te zien.

Met Achmea is de kantonrechter eens dat, indien Achmea [eiser01] zou hebben geadviseerd het afgeloste bedrag van € 6.600,- weer op te nemen en te gebruiken voor de betaling van achterstand in de hypotheeklasten, Achmea daarmee in strijd met de op haar rustende zorgplicht zou hebben gehandeld. Als [eiser01] het afgeloste bedrag weer zou opnemen, zou weliswaar de achterstand in de maandlasten kunnen worden afgelost, maar zou daarmee ook de totale hypotheekschuld weer toenemen en zouden, als gevolg van de hogere hypotheekschuld, de maandelijkse lasten ook weer hoger worden. Zeker gelet op de omstandigheid dat [eiser01] in die betreffende periode al de nodige moeite had om zijn maandelijkse lasten te kunnen betalen, zou Achmea met een dergelijk advies niet in het belang van [eiser01] hebben gehandeld.

Gelet op het bovenstaande is de kantonrechter van oordeel dat het advies van Achmea om af te zien van het opnemen van het afgeloste bedrag - gelet op de persoonlijke omstandigheden van [eiser01] - als een juist advies kan worden beschouwd. Door [eiser01] zijn voor het overige geen concrete argumenten aangevoerd waaruit kan worden afgeleid dat Achmea op enig moment een onjuist advies aan [eiser01] zou hebben gegeven.

Hiervoor is al overwogen dat voldoende is komen vast te staan dat [eiser01] in de loop van 2019 een achterstand in de betaling van de maandelijkse hypotheeklasten heeft laten ontstaan. Niet gesteld of gebleken is dat [eiser01] destijds tot aanzuivering van die achterstand is overgegaan, ook niet nadat hij uitvoerig contact heeft gehad met Achmea. Dat betekent dat het Achmea vrij stond haar vordering op [eiser01] door middel van het inschakelen van een gerechtsdeurwaarder te proberen te incasseren. Omdat de pogingen van Achmea om [eiser01] tot betalen te bewegen niet tot het gewenste effect hebben geleid, is er op terechte gronden voor gekozen om tot executiemaatregelen over te gaan.

Anders dan [eiser01] lijkt te willen betogen, was voor het leggen van beslag door Achmea geen toestemming van een rechter noodzakelijk. Als uitgangspunt heeft immers te gelden dat uit het bepaalde in artikel 3:268 lid 1 BW volgt, dat een hypotheekhouder bevoegd is om tot parate executie (dat wil zeggen het uitwinnen van het hypotheekrecht zonder dat hiervoor een executoriale titel van de rechter nodig is) over te gaan, indien de schuldenaar in verzuim is met zijn betalingsverplichtingen. Dit betekent dan ook dat namens Achmea op terechte gronden executoriaal derdenbeslag is gelegd op de uitkering van [eiser01] .

Het bovenstaande leidt dan ook tot de slotsom dat niet gebleken is dat Achmea op enige wijze onjuist heeft gehandeld jegens [eiser01] . Nadat er sprake bleek te zijn van een betalingsachterstand heeft Achmea geprobeerd [eiser01] zo juist mogelijk te adviseren. Nadat de pogingen de kwestie op te lossen niet tot resultaat hebben geleid, is Achmea vervolgens terecht tot beslaglegging overgegaan om op die wijze haar vordering te trachten te incasseren. Dat betekent dat de eisen van [eiser01] , zoals door hem onder ‘Ad 1’ en ‘Ad 2’ geformuleerd, worden afgewezen.

Omdat Achmea terecht beslag heeft gelegd op de uitkering bestaat er geen aanleiding de uit het beslag ontvangen gelden aan [eiser01] terug te betalen. Achmea heeft onbetwist gesteld dat [eiser01] op 23 oktober 2022 de volledige vordering heeft voldaan en dat het beslag daardoor is opgeheven. Dat betekent dat [eiser01] op dit moment geen belang meer heeft bij zijn eis dat het beslag moet worden beëindigd. Een en ander leidt er toe dat ook het onder ‘Ad 3’ gevorderde wordt afgewezen. Ook de onder ‘Ad 4’ geformuleerde eis van [eiser01] zal niet worden toegewezen. Zoals hiervoor bij r.o. 4.9 al is overwogen heeft Achmea als hypotheekverstrekker immers geen rechterlijke toestemming nodig om tot beslaglegging en eventuele daarop volgende executieverkoop van de woning van [eiser01] over te gaan.

[eiser01] heeft ten slotte in zijn dagvaarding bij ‘Ad 5’ tot en met ‘Ad 8b’ gevorderd Achmea te veroordelen tot betaling van ‘eventuele procedurekosten’, ‘schade, boetes/dwangsommen en andere vergoedingen’, ‘kosten van de opdrachtverleners van Achmea (deurwaarder, taxateur)’ en ‘rente en aanvullende administratieve kosten’. Omdat uit het voorgaande geconcludeerd moet worden dat Achmea noch de door haar ingeschakelde deurwaarder op enigerlei wijze onjuist heeft gehandeld, bestaat er geen aanleiding om Achmea te veroordelen tot vergoeding van door [eiser01] geleden schade of door hem gemaakte kosten. Daarbij komt dat [eiser01] de door hem genoemde schade, boetes/dwangsommen, kosten en andere vergoedingen op geen enkele wijze heeft onderbouwd. Ook deze eisen worden dan ook afgewezen.

[eiser01] krijgt ongelijk en moet daarom de proceskosten betalen (artikel 237 Rv). De kantonrechter stelt de proceskosten aan de kant van Achmea tot vandaag vast op € 792,- aan salaris voor de gemachtigde (2 punten x € 396,-). De kantonrechter ziet in de financiële situatie van [eiser01] onvoldoende aanleiding deze kosten tot een zo minimaal mogelijk bedrag te verlagen, zoals door [eiser01] is verzocht.

Voor kosten die Achmea maakt na deze uitspraak moet [eiser01] een bedrag betalen van € 132,-. Hier kan nog een bedrag bijkomen als de uitspraak wordt betekend. In dit vonnis hoeft hierover niet apart te worden beslist (ECLI:NL:HR:2022:853). De wettelijke rente over de proceskosten wordt toegewezen.