Uitspraken

Standpunt verdediging

De verdediging heeft vrijspraak bepleit. Daartoe is aangevoerd dat er geen wettig en bovenal geen overtuigend bewijs is dat de tenlastegelegde seksuele handelingen tegen de wil en onder dwang hebben plaatsgevonden. De verdachte heeft consistent verklaard dat de aangeefster het seksuele contact zelf geïnitieerd heeft. De verdachte is hier op ingegaan waarna de aangeefster opeens hysterisch werd. De aangeefster heeft eerder op de dag naar de zoon van de verdachte, voor wie zij vanuit Nijmegen naar Rotterdam was gekomen maar die geen contact meer met haar wilde hebben, een bericht gestuurd ‘let op wat ik ga doen, ik heb je kk gewaarschuwd’ en zij heeft geluidsfragmenten opgenomen. Dit wijst op een vooropgezet plan om op deze manier alsnog contact te kunnen krijgen met die zoon van de verdachte. Bovendien heeft de aangeefster wisselend verklaard en heeft haar zus haar getuigenverklaring ingetrokken, omdat zij twijfelt aan de eerlijkheid van de aangeefster.

Beoordeling

Vaststaat dat de verdachte op 18 juli 2024 met een of meer vingers in de vagina van de aangeefster is geweest, terwijl zij bij hem in de auto zat.

Ter discussie staat of hierbij sprake is geweest van dwang in de zin van artikel 243, tweede lid van het Wetboek van Strafrecht (Sr).

De aangeefster heeft verklaard dat de verdachte, die haar zou wegbrengen naar het station ineens een andere route ging rijden en tijdens het rijden zijn rechterhand op haar been legde, omhoog bewoog en daar ondanks haar protesten mee doorging en zijn vingers in haar vagina stak.

De verdachte ontkent dat er sprake is geweest van dwang en verklaart dat juist aangeefster degene was die het initiatief nam door zijn hand op haar been en tegen haar vagina aan te leggen.

Hoewel wordt getwijfeld aan de juistheid van de verklaring van aangeefsters dat de verdachte een andere route ging rijden dan was afgesproken en ook niet helemaal duidelijk is op wiens initiatief de hand van de verdachte op het been van aangeefster terecht is gekomen, wordt niet getwijfeld aan de oprechtheid van de verklaring van aangeefster wat betreft het (vervolgens) door de verdachte tegen haar wil binnendringen met zijn vinger(s) in de vagina van aangeefster.

De aangeefster heeft (steeds) consistent en gedetailleerd verklaard dat de seksuele handelingen tegen haar wil hebben plaatsgevonden. Deze verklaring wordt ondersteund door de door haar opgenomen spraakberichten. Hierop is onder meer te horen dat de verdachte zegt ‘wat ik nou doe moet je niet over spreken’ en ‘je moet niet zeggen dat ik daar gezeten heb’ waarop de aangeefster reageert met ‘maar ik zeg ook al: ik wil niet’. De verklaring van de verdachte dat er sprake zou zijn geweest van een vooropgezet plan van de aangeefster is niet aannemelijk geworden. Daarbij wordt in aanmerking genomen dat de verdachte tijdens zijn verhoren door de politie in eerste instantie heeft ontkend dat er seksuele handelingen hebben plaatsgevonden en dat hij zich vervolgens, na confrontatie met de spraakberichten, op zijn zwijgrecht heeft beroepen. Pas bij zijn derde verhoor heeft de verdachte verklaard dat hij door de aangeefster in de val gelokt is.

Gelet op het voorgaande wordt wettig en overtuigend bewezen geacht dat de seksuele handelingen onvrijwillig en onder dwang hebben plaatsgevonden in de zin van artikel 243, tweede lid Sr.

Het verweer van de verdediging wordt verworpen.

Bewezenverklaring

In bijlage II is de inhoud van wettige bewijsmiddelen opgenomen, houdende voor de bewezenverklaring redengevende feiten en omstandigheden. Op grond daarvan, en op grond van de redengevende inhoud van het voorgaande, is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan op die wijze dat:

hij op 18 juli 2024 te Dordrecht

met een persoon, te weten [slachtoffer]

seksuele handelingen die bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam heeft verricht, te weten

terwijl hij, verdachte, wist dat bij die [slachtoffer] daartoe de wil ontbrak

en welke opzetverkrachting werd voorafgaan door en vergezeld van dwang, door

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

Vordering

Als benadeelde partij heeft zich in het geding gevoegd [slachtoffer] , raadsvrouw mr S. Striekwold, advocaat te Doetinchem. De benadeelde partij vordert een vergoeding voor immateriële schade van € 1.750,-.

Standpunt officier van justitie

Gevorderd is de vordering van de benadeelde partij integraal toe te wijzen, vermeerderd met de wettelijke rente, en de schadevergoedingsmaatregel op te leggen.

Standpunt verdediging

Verzocht is de vordering van de benadeelde partij af te wijzen of de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren. Primair omdat vrijspraak is bepleit en subsidiair omdat de vordering ondeugdelijk is onderbouwd.

Beoordeling

Vast is komen te staan dat aan de benadeelde partij door het bewezen verklaarde strafbare feit rechtstreeks immateriële schade is toegebracht. De schade zal naar maatstaven van billijkheid worden vastgesteld op € 1.000,-, zodat de vordering tot dit bedrag zal worden toegewezen, met afwijzing van hetgeen aan hoofdsom meer is gevorderd.

De benadeelde partij heeft gevorderd het te vergoeden bedrag te vermeerderen met wettelijke rente. De rechtbank zal bepalen dat het te vergoeden schadebedrag vermeerderd wordt met wettelijke rente vanaf 18 juli 2024.

Nu de vordering van de benadeelde partij in overwegende mate zal worden toegewezen, zal de verdachte worden veroordeeld in de kosten door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op € 270,- (2 punten x 135,-) aan salaris voor de advocaat en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken. Deze kosten zijn berekend op basis van het liquidatietarief kantonzaken, waarbij er voor het indienen van de vordering en voor het bijwonen van en op de terechtzitting toelichten van de vordering telkens 1 punt wordt toegekend.

Conclusie

De verdachte moet de benadeelde partij een schadevergoeding betalen van € 1.000,- vermeerderd met de wettelijke rente en kosten als hieronder in de beslissing vermeld. Voor het overige wordt de vordering afgewezen.

Schadevergoedingsmaatregel

Om de inningsmogelijkheden te vergemakkelijken wordt tevens oplegging van de hierna te noemen maatregel als bedoeld in artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht passend en geboden geacht.