Uitspraken

Havenbedrijf stelt een spoedeisend belang te hebben bij haar vorderingen, omdat Kilinçlar zich zonder recht of titel nog op het terrein bevindt. Daarnaast voert Havenbedrijf concrete gesprekken met één partij over vestiging op het terrein waar Kilinçlar zich bevindt. Met deze stelling is het vereiste spoedeisend belang voor deze procedure voldoende aannemelijk gemaakt.

Het primaire verweer van Kilinçlar is dat de handgeschreven akte waar Havenbedrijf zich op beroept, onleesbaar is en daarin mogelijk een recht tot verlenging van de erfpacht is opgenomen. De voorzieningenrechter is van oordeel dat deze betwisting onvoldoende concreet en niet gemotiveerd is. Kilinçlar doet niet meer dan het noemen van een eventuele mogelijkheid, maar zij geeft geen handen en voeten aan deze stelling. Daar komt bij dat Havenbedrijf ter zitting gesteld heeft dat productie 13 bij dagvaarding de getypte versie van de algemene bepalingen is. Kilinçlar heeft hier niet meer op gereageerd en in die versie staat geen recht op verlenging.

Kilinçlar beroept zich voorts op de mededeling van de gemeente over de mogelijkheid tot verlenging van de erfpacht (zie 3.7). Havenbedrijf stelt dat de e-mail van de gemeente aan Kilinçlar ongelukkig is en dat daaraan geen rechten kunnen worden ontleend, omdat de gemeente niet gaat over het verstrekken van een eeuwigdurend recht van erfpacht. De voorzieningenrechter verwerpt dit beroep van Kilinçlar. De e-mail van de gemeente waar Kilinçlar op doelt, dateert van 14 augustus 2023. In die periode was Kilinçlar al ruimschoots met Havenbedrijf in gesprek en had Havenbedrijf al meerdere keren aan Kilinçlar medegedeeld dat verlenging van de erfpacht niet tot de mogelijkheden behoort. Dat een andere partij die – zoals Havenbedrijf terecht stelt – dan een mededeling doet die niet strookt met de mededelingen die de partij doet waar Kilinçlar mee in gesprek is, betekent niet dat Kilinçlar erop mocht vertrouwen dat een verlenging van de erfpacht mogelijk is. Daar komt bij dat Havenbedrijf in een veel eerder verstuurde brief aan Kilinçlar (op 21 oktober 2010) al had meegedeeld dat verlenging van de erfpacht na de einddatum niet tot de mogelijkheden behoort.

Het voorgaande leidt tot het oordeel dat Kilinçlar geen aanspraak kan maken op verlenging van de erfpacht of koop van het terrein. Havenbedrijf heeft daarnaast voldoende aannemelijk gemaakt dat zij het havengebied aan het herstructureren is waardoor enkel haven gerelateerde bedrijven in het gebied gevestigd mogen zijn. Volgens Kilinçlar zijn er veel bedrijven in het gebied gevestigd waarvan hun bedrijfsactiviteiten niks met de haven te maken hebben. Havenbedrijf heeft deze stelling weerlegd door onder andere te benoemen dat het recht van erfpacht van Vleeshandel Tabarra in 2025 afloopt en dat (ook) zij op de lijst staat voor het beëindigen van de erfpacht. Een ander bedrijf, JP Cool, oefent wel haven gerelateerde activiteiten uit, omdat zij container trailers en chassis onderhoudt. De verweren van Kilinçlar slagen dus niet en zij moet het terrein verlaten. Dat Kilinçlar twee panden heeft verhuurd maakt dit niet anders. Havenbedrijf stelt dat zij nooit toestemming heeft gegeven voor verhuur, waardoor een en ander voor eigen rekening en risico van Kilinçlar komt. Bovendien blijkt uit de door Kilinçlar overgelegde huurovereenkomsten dat daarin staat dat de huurovereenkomst eindigt als het recht van erfpacht eindigt.

Havenbedrijf vordert ontruiming binnen twee weken na dit vonnis. Kilinçlar verweert zich tegen deze termijn en voert aan dat zij minstens drie tot vijf jaar moet krijgen om tot ontruiming over te gaan, omdat het veel tijd kost om de opstallen te slopen en om andere locaties voor haarzelf en de huurders te vinden.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat Kilinçlar het terrein uiterlijk op 1 mei 2024 moet hebben verlaten en ontruimd. Dat geeft Kilinçlar voldoende tijd om de opstallen te slopen en het terrein aan Havenbedrijf op te leveren. Havenbedrijf vordert een veroordeling tot ontruiming van het terrein en dat Kilinçlar dit leeg, vrij van bebouwing (opstallen), geëgaliseerd en in schone staat verlaat en vrij van onderhuur en andere gebruiksrechten aan Havenbedrijf oplevert. Ter zitting is besproken dat de bodem van het terrein mogelijk verontreinigd is. Havenbedrijf heeft ter zitting aangegeven dat zij Kilinçlar niet verantwoordelijk houdt voor het verrichten van een bodemonderzoek, maar dat zij met de woorden “in schone staat” niet meer bedoelt dan dat het terrein leeg en kaal aan Havenbedrijf moet worden opgeleverd. Kilinçlar wordt hiertoe dan ook veroordeeld.

Kilinçlar heeft tot nu toe een zeer afwachtende houding ingenomen. De voorzieningenrechter acht het daarom aangewezen om een dwangsom als prikkel tot nakoming op te leggen. Kilinçlar heeft zich nog op het standpunt gesteld een vergunning nodig te hebben voor het slopen van de opstallen. Zij heeft deze stelling echter niet onderbouwd, zodat niet aannemelijk is dat een vergunning nodig is. De voorzieningenrechter acht een dwangsom van € 50.000,- ineens en € 1.000,- per dag met een maximum van € 250.000,- als Kilinçlar op 1 mei 2024 niet aan de veroordeling heeft voldaan passend en geboden.

De gevorderde machtiging om de ontruiming zo nodig zelf, met inroeping van de sterke arm, uit te voeren, wordt afgewezen. Dit is overbodig, omdat de wet de deurwaarder de bevoegdheid geeft om een gedwongen ontruiming uit te voeren, waarbij hij de hulp van politie en justitie kan inroepen (artikel 556 lid 1 en artikel 557 i.v.m. artikel 444 Rv).

De tweede vordering van Havenbedrijf is een geldvordering. Met betrekking tot een geldvordering in kort geding is terughoudendheid bij toewijzing op zijn plaats. Bij de beoordeling speelt een rol of de vordering voldoende aannemelijk is, of een onmiddellijke voorziening vereist is en of er een restitutierisico is.

De voorzieningenrechter wijst deze vordering af, omdat deze onbepaalbaar is. In de vordering is geen concreet bedrag opgenomen en in het lichaam van de dagvaarding wordt voor een berekening van de vordering verwezen naar een productie. Ter zitting heeft Havenbedrijf zich bovendien zelf op het standpunt gesteld dat zij geen concreet bedrag kan noemen dat zij van Kilinçlar vordert. Dat betekent dat de deurwaarder bij executie van het vonnis ook niet weet welk bedrag hij bij Kilinçlar moet incasseren. De berekening die Havenbedrijf in haar vordering uiteenzet kan bovendien op meerdere manieren worden uitgelegd.

Kilinçlar krijgt ongelijk en wordt in de proceskosten veroordeeld. De kosten van Havenbedrijf worden begroot op:

- kosten dagvaarding € 115,22

- griffierecht € 688,00

- salaris advocaat € 1.107,00

- nakosten € 173,00 (plus de verhoging zoals vermeld in de beslissing)

Totaal € 2.083,22

De gevorderde wettelijke rente over de proceskosten wordt toegewezen zoals vermeld in de beslissing.