Uitspraken

Standpunt verdediging

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat de verdachte partieel dient te worden vrijgesproken van het onder 1 tenlastegelegde witwassen ten aanzien van het geldbedrag van € 385,- dat in zijn jaszak werd aangetroffen, omdat dit leefgeld van de verdachte is en geen crimineel geld. Daarnaast heeft de verdediging aangevoerd dat de verdachte dient te worden vrijgesproken van het eerste gedachtestreepje onder feit 1, het verbergen en verhullen van de herkomst van het geld dan wel de rechthebbende. Verder heeft de verdediging aangevoerd dat de verdachte moet worden vrijgesproken van feit 2, omdat de onder de verdachte in beslag genomen telefoon - waarop gesprekken over en afbeeldingen van vermoedelijk drugs zijn aangetroffen - en de auto, waar de verdachte als bijrijder is ingestapt, niet bestemd waren voor de voorbereiding van misdrijven bedoeld in het vierde en vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet. Bovendien kan niet worden bewezen dat de verdachte de gebruiker was van de telefoon. Indien al wordt aangenomen dat de verdachte de gebruiker was van de telefoon, dan kan niet worden bewezen dat hij de telefoon voor een langere periode heeft gebruikt dan de dag van zijn aanhouding. Dan blijft over het voorhanden hebben van het contant geldbedrag en dat alleen is onvoldoende om een bewezenverklaring van feit 2 te dragen.

Beoordeling

Op grond van de bewijsmiddelen in het dossier staat het volgende vast.
Op 29 februari 2024, omstreeks 14:19 uur, heeft de politie naar aanleiding van een ANPR-melding een Volvo XC40 met kenteken [kentekennummer] gevolgd en geobserveerd. Het voertuig was in het ANPR-referentiebestand geplaatst met als doel om het voertuig en de inzittende(n) te controleren in verband met ondermijnende criminaliteit. De medeverdachte [medeverdachte] was de bestuurder van de auto. Omstreeks 15:50 uur parkeerde [medeverdachte] bij de Haringvliet in Rotterdam, waar hij contact maakte met de verdachte. De verdachte stapte zonder tas bij [medeverdachte] in de auto en samen reden ze weg. Omstreeks 15:58 uur stapte de verdachte uit de auto met een zwaar uitziende tas. Vervolgens werd hij staande gehouden. waarbij in de tas – naar later bleek – een bedrag van € 409.965,-, verdeeld in pakken en geseald in plastic, werd aangetroffen. In de auto van [medeverdachte] werd een briefje van 20 Turkse Lira aangetroffen, dat, blijkens de verklaring van [medeverdachte] , als ontvangstbewijs (“token”) was gebruikt bij de geldoverdracht. In de jas van de verdachte werd een bedrag van € 385,- aangetroffen.

De rechtbank is van oordeel dat ten aanzien van het in de jas van de verdachte aangetroffen geldbedrag onvoldoende gronden bestaan voor een vermoeden van witwassen. De verdachte zal daarom ten aanzien van dit deel van het onder 1 ten laste gelegde geldbedrag (partieel) worden vrijgesproken.

Wat betreft het geldbedrag van € 409.965,-, rechtvaardigen de voorgaande feiten en omstandigheden zonder meer een vermoeden van witwassen. Van de verdachte mag dan ook worden verlangd dat hij een – niet op voorhand hoogst onwaarschijnlijke, concrete en verifieerbare – verklaring geeft voor de herkomst van het geld.

De verdachte heeft niet een dergelijke verklaring gegeven waaruit zou kunnen worden afgeleid dat het betrokken geldbedrag een legale herkomst heeft. Nu een legale herkomst niet aannemelijk is geworden, concludeert de rechtbank op grond van de eerder genoemde feiten en omstandigheden dat het niet anders kan zijn dan dat het geldbedrag van € 409.965,-, onmiddellijk of middellijk uit enig misdrijf afkomstig is en dat de verdachte dit wist. De rechtbank acht bewezen dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het medeplegen van witwassen door het voorhanden hebben van voornoemd geldbedrag. Niet bewezen is dat de verdachte de herkomst of de rechthebbende op voornoemd geldbedrag heeft verhuld dan wel verborgen.

Ook kan worden bewezen dat de verdachte zich samen met anderen schuldig heeft gemaakt aan het treffen van voorbereidingshandelingen in de zin van de Opiumwet. Op 29 februari 2024 is onder de verdachte een iPhone in beslag genomen, afkomstig uit zijn jaszak. Op de telefoon zijn gesprekken, notities en afbeeldingen gerelateerd aan de handel in drugs aangetroffen. Niet is gebleken dat een ander dan de verdachte de beschikking over dan wel toegang tot de telefoon had en de verdachte heeft ook niet verklaard dat dit het geval is geweest, zodat de rechtbank ervan uitgaat dat de telefoon van de verdachte is en dat hij daarmee drugsgerelateerde gesprekken heeft gevoerd. Het aangetroffen geldbedrag is, gelet op het voorgaande, zeer waarschijnlijk afkomstig van de handel in drugs en ook geheel of gedeeltelijk weer bestemd voor het doen van toekomstige, daaraan gerelateerde betalingen. Het voorgaande brengt mee dat, gelet op eerdergenoemde feiten en omstandigheden, bezien in onderlinge samenhang, het onder feit 2 ten laste gelegde kan worden bewezen. Niet bewezen is dat de auto van de medeverdachte bestemd was voor het plegen van Opiumwetdelicten, zodat het voorhanden hebben daarvan niet kan worden beschouwd als de voorbereiding van dergelijke delicten.