Uitspraken

Het verzoek strekt tot het verkrijgen van verlof voor het leggen van conservatoir beslag ten laste van [verweerster] onder SRLEV N.V., de Sociale Verzekeringsbank (SVB), Nationale Nederlanden Nederland B.V. en [naam 2]. Het beoogde beslag dient tot zekerheid van een vordering van € 3.072.054,- waarvoor Sera zich op [verweerster] kan verhalen. [verweerster] heeft het bestaan en de opeisbaarheid van deze vordering erkend.

Omdat de vordering als zodanig niet ter discussie staat, is voldaan aan het vereiste dat summierlijk van de aannemelijkheid van die vordering moet blijken.

In dit geval verdient het vereiste van proportionaliteit en subsidiariteit bijzondere aandacht. Dit houdt verband met het volgende.

De vordering van Sera op [verweerster] vloeit voort uit een rekening-courantverhouding die bestaat tussen Sera en haar meerderheidsaandeelhouder en voormalig bestuurder [naam 2]. [naam 2] en [verweerster] zijn in algehele gemeenschap van goederen gehuwd. Zij zijn verwikkeld in een echtscheidingsprocedure. Vanwege de huwelijksgoederengemeenschap is [verweerster] naast [naam 2] hoofdelijk aansprakelijk voor het geheel van de schuld uit de rekening-courantverhouding. De afwikkeling van het huwelijk verloopt conflictueus. [verweerster] heeft jegens de SVB aanspraak op een AOW-uitkering en jegens SRLEV en Nationale Nederlanden op een pensioenuitkering. Jegens [naam 2] heeft [verweerster] ingevolge een uitspraak van de familierechter voorlopig aanspraak op een alimentatie-uitkering van € 2.100,-.

Met het verzoek beoogt Sera beslag te kunnen leggen ten laste van [verweerster] voor het geheel van haar vordering. In beginsel staat haar dit vrij. Dat volgt immers uit de hoofdelijke verbondenheid van [verweerster]. Tegelijk is duidelijk dat [verweerster] ernstig nadeel zal ondervinden van de beslagen, omdat haar dit rechtstreeks zal treffen in haar maandelijkse inkomen, zodanig dat slechts de beslagvrije voet resteert. Dit volgt reeds uit de aard van die beslagen, maar is ook door [verweerster] aangevoerd en door Sera niet bestreden. Daarbij komt dat [verweerster] geen invloed heeft gehad op het ontstaan van de vordering, omdat – zoals zij onbetwist heeft aangevoerd – deze vóór het huwelijk van [naam 2] en [verweerster] is ontstaan toen [naam 2] bestuurder was van Sera. In deze omstandigheden mag van Sera redelijkerwijs verwacht worden waar mogelijk haar pijlen vooral te richten op verhaalsmogelijkheden ten laste van [naam 2] voor zover die (aanzienlijk) minder bezwarend zijn. Sera heeft aangevoerd dat zij van [naam 2] zekerheden heeft bedongen in de vorm van schriftelijke toezeggingen, zoals ter zake van zijn aanspraken uit goodwill. Sera heeft echter niet gesteld, laat staan onderbouwd, hoe hard die zekerheden zijn en welk bedrag met die vermeende zekerheden is gemoeid. Concretisering van een en ander had in de gegeven omstandigheden wel van Sera mogen worden verwacht. Heeft Sera immers al zekerheid gesteld voor (een aanzienlijk deel van) de vordering, dan valt niet in te zien waarom daarnaast ook nog zeer bezwarend beslag ten laste van de medeschuldenaar gelegd moet worden. Ook is tijdens de zitting gebleken dat [naam 2] eigenaar is van een woning. Sera heeft kennelijk geen aanleiding gezien verlof te verzoeken voor het leggen van conservatoir beslag op die woning. Evenmin is gebleken dat Sera geprobeerd heeft andere verhaalsobjecten van [naam 2] te vinden en daarop beslag te leggen.

Bij deze stand van zaken verdraagt beslaglegging ten laste van [verweerster] op de hiervoor bedoelde uitkeringen zich niet met het vereiste van proportionaliteit en subsidiariteit. Het verzoek wordt daarom afgewezen.