Uitspraken

[gedaagde] huurde van september 2021 tot en met maart 2024 een bedrijfspand van

[eiseres] . De huurprijs bedroeg € 1.210,- per maand. Gedurende de coronaperiode kreeg

[gedaagde] voor een deel van de huur uitstel van betaling in die zin dat hij maandelijks maar € 786,50 van de huur hoefde te betalen. [eiseres] heeft [gedaagde] in december 2023 verzocht het openstaande deel ad € 6.776,- (16 maanden x (€ 1.210,- -/- € 786,50)) te betalen aan haar. [gedaagde] heeft dit gedeelte niet betaald aan [eiseres] , net als de reguliere huurtermijnen van juli 2023 en januari, februari en maart 2024. De totale achterstand bedraagt € 11.192,50.

[gedaagde] moet de huurachterstand betalen

[gedaagde] moet de overeengekomen boete betalen maar voor een bedrag van € 5.700,-

[eiseres] maakt per 31 januari 2024 aanspraak op het gedeelte van de huurachterstand waarvoor [gedaagde] uitstel van betaling heeft gekregen. [gedaagde] is niet tot betaling overgegaan zodat hij met betrekking tot deze openstaande huurtermijnen, 16 in totaal (dat is inclusief het openstaande gedeelte van de huurtermijn van juli 2023 waarvoor geen uitstel was gegeven), een boete verschuldigd is.

[eiseres] berekent de boete vervolgens cumulatief wat niet mag. Uit het arrest van het Hof

’s-Hertogenbosch van 16 maart 2021 (ECLI:NL:GHSHE:2021:892) volgt namelijk dat het minimumbedrag van € 300,- uit artikel 23.2 van de algemene bepalingen enkelvoudig moet worden berekend over het totaal aantal huurtermijnen dat in een kalendermaand open staat.

De door [gedaagde] verschuldigde boete tot en met december 2023 bedraagt dan ook € 4.800,-.

Met betrekking tot de huurtermijnen januari tot en met maart 2024 is [gedaagde] 3 x de boete verschuldigd, zijnde € 900,-.

[eiseres] maakt ook aanspraak op de boete over de periode vanaf april 2024. Dit deel van de vordering wordt afgewezen omdat het boetebeding in beginsel het lot van de hoofdverbintenis volgt tenzij dit in strijd is met het doel van de boete. Genoemd boetebeding van artikel 23.2 is bedoeld als prikkel voor de huurder om de huur op tijd te betalen. [eiseres] heeft niet aangevoerd dat in deze zaak het boetebeding anders bedoeld is. Nu de huurovereenkomst eind maart 2024 is beëindigd is een prikkel in de vorm van een boetebeding niet meer nodig.

Dit leidt tot de conclusie dat er een bedrag van € 5.700,- aan boete wordt toegewezen. De kantonrechter acht de hoogte van deze boete in de gegeven omstandigheden niet buitenproportioneel en onredelijk zodat deze niet wordt gematigd zoals door [gedaagde] verzocht.

[gedaagde] moet de buitengerechtelijke incassokosten betalen

[gedaagde] moet de proceskosten betalen

De proceskosten komen voor rekening van [gedaagde] omdat hij voor het grootste deel ongelijk krijgt (artikel 237 Rv). De kantonrechter begroot de kosten die [gedaagde] aan

[eiseres] moet betalen op € 137,39 aan dagvaardingskosten, € 706,- aan griffierecht,

€ 812,- aan salaris voor de gemachtigde (2 punten x € 406,-) en € 135,- aan nakosten. Dat is in totaal € 1.790,39. Hier kan nog een bedrag bij komen als dit vonnis wordt betekend.

Met betrekking tot de gevorderde handelsrente over de proceskosten geldt hetzelfde als onder 2.7 is overwogen, deze rente wordt dus ook afgewezen, in plaats daarvan wordt de wettelijke rente in de zin van artikel 6:119 BW toegewezen.

Dit vonnis is uitvoerbaar bij voorraad

Dit vonnis wordt uitvoerbaar bij voorraad verklaard, omdat [eiseres] dat eist en

[gedaagde] daar geen bezwaar tegen heeft gemaakt (artikel 233 Rv). Dat betekent dat het vonnis meteen mag worden uitgevoerd, ook als één van de partijen aan een hogere rechter vraagt om de zaak opnieuw te beoordelen.