Uitspraken

Standpunt verdediging

De verdachte dient te worden vrijgesproken van het onder 1 primair ten laste gelegde wegens het ontbreken van wettig en overtuigend bewijs. De verdachte had geen wetenschap van de inhoud van de kisten en wist dus niet dat daarin cocaïne lag. Het DNA van de verdachte is weliswaar aangetroffen op hengsels van de sporttassen waarin de drugs zijn aangetroffen, maar dat betekent niet per se dat de verdachte de tassen in de lijkkisten heeft gelegd. Het aangetroffen DNA betreft namelijk een mengprofiel en dit kan ook door secundaire overdracht op de tassen terecht zijn gekomen, bijvoorbeeld door handen te schudden met de personen die de tassen in de lijkkisten hebben gelegd. De verdachte heeft het transport alleen uitgevoerd en er is dan ook geen sprake van medeplegen. Het onder 1 subsidiair tenlastegelegde kan wel worden bewezen. Ten aanzien van het onder 2 tenlastegelegde heeft de verdediging zich op het standpunt gesteld dat de verdachte daarvan dient te worden vrijgesproken wegens het ontbreken van overtuigend bewijs. Daartoe is aangevoerd dat er wettig bewijs is voor de in de tenlastelegging genoemde valse documenten, maar de rechtbank kan op basis van dat bewijs niet de overtuiging bekomen dat de verdachte willens en wetens gebruikt heeft gemaakt van deze valse documenten.

Beoordeling

Op 13 december 2024 zagen de dienstdoende verbalisanten de verdachte rijden in een bestelbus, type Mercedes Vito, voorzien van een Frans kenteken, op de autosnelweg A29. De verbalisanten besloten een controle uit te voeren op grond van de Wegenverkeerswet. De verdachte vertelde dat hij twee lijken bij zich had die hij moest afleveren in Edam en overhandigde een roze map met daarin contracten en formulieren in de Franse taal. Deze formulieren betroffen kopieën. De namen van de overledenen bleken niet voor te komen in de Nederlandse registers. In de formulieren stond geen afleveradres opgenomen. Met toestemming van de verdachte keken de verbalisanten vervolgens in de bus. Zij zagen dat er drie lijkkisten los en scheef in de bus lagen. Er bevond zich geen koeling in de bus en de verbalisanten roken geen lijkgeur. Ook bleek het Franse uitvaartbedrijf dat in de documenten van de verdachte werd genoemd geen website te hebben en bevond zich volgens Google op het opgegeven adres van dat bedrijf (aan de Champs Elyséés) een parfumerie. Gelet op dit alles twijfelden de verbalisanten aan de inhoud van de kisten en hebben zij de bus met inhoud in beslag genomen.

De verdachte heeft verklaard dat hij gedwongen is om dit transport uit te voeren om een schuld af te betalen. Als hij dit transport niet zou uitvoeren, zou hij worden gedood. De verdachte wist dat er geen lijken in de kisten zaten, maar hij wist niet wat er daadwerkelijk in de kisten lag. Verder heeft de verdachte verklaard dat de documenten samen met de stempels aan hem zijn overhandigd en dat hem is verteld waar hij de stempels moest zetten. De rechtbank is gelet hierop van oordeel dat er sprake is geweest van medeplegen.

Gelet op de ANPR-gegevens en de verklaring van de verdachte, gaat de rechtbank ervan uit dat de verdachte de verdovende middelen vanuit het buitenland heeft ingevoerd. De rechtbank is van oordeel dat de verdachte door te handelen zoals hij heeft gedaan minst genomen bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat de lijkkisten, met daarin de sporttassen, cocaïne bevatte, zodat hij in elk geval voorwaardelijk opzet heeft gehad op de invoer daarvan. Ten aanzien van de hoeveelheid cocaïne overweegt de rechtbank dat enkel de bruto hoeveelheid (20,5 kg, 20,5 kg, 20,44 kg en 20,3 kg) van de vier grote pakketten is geverbaliseerd. De rechtbank kan op basis van het dossier niet vaststellen wat de exacte netto hoeveelheid van de vier grote pakketten betreft. De rechtbank is – in navolging van hetgeen de officier van justitie heeft betoogd – echter wel van oordeel dat, voorzichtigheidshalve, mag worden aangenomen dat de verpakkingen van de vier pakketten telkens niet meer dan 500 gram wegen, zodat de rechtbank aanneemt dat het totale nettogewicht van de vier pakketten 79,74 kg is. De rechtbank komt daarom tot een bewezenverklaring van een totale hoeveelheid van 230,62 kg cocaïne.

Tot slot acht de rechtbank ook feit 2 bewezen. Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat de verdachte heeft verklaard dat hij de in de tenlastelegging genoemde documenten samen met de stempels overhandigd heeft gekregen en dat hem is verteld waar hij de stempels moest zetten. Op deze documenten stond dat de verdachte lijken vervoerde en daarop waren stempels aangebracht met (in het Frans) de tekst ‘burgemeester van Parijs’ en ‘prefectuur van Parijs’. Nu de verdachte wist dat er geen lichamen in de kisten zaten en hij stempels heeft gezet namens het stadsbestuur van Parijs terwijl hij daartoe niet bevoegd was, kan het niet anders dan dat de verdachte wist dat de in de tenlastelegging genoemde documenten vals waren en dat hij deze (alsnog) opzettelijk heeft gebruikt als ware deze echt.