Uitspraken

Het is vaste rechtspraak dat in geval van overtreding van een wettelijk voorschrift het bestuursorgaan dat bevoegd is om handhavend op te treden in de regel van deze bevoegdheid gebruik moet maken.1 Het college is van mening dat geen sprake is van overtreding van een wettelijk voorschrift.

De rechtbank stelt vast dat het college op 16 maart 2020 aan [naam derde-partij 5] een omgevingsvergunning heeft verleend ter legalisering van één van de straalcabines op perceel [perceelnummer 3] . [naam eiser 1] en [naam eiser 2] hebben het college een maand later, op 16 april 2020, verzocht om handhavend op te treden. Nu op die datum reeds een omgevingsvergunning was verleend voor de in 2011 geplaatste straalcabine, is in zoverre geen sprake van een overtreding en kon het college niet handhavend optreden ten aanzien van deze straalcabine. De omstandigheid dat die omgevingsvergunning nog niet onherroepelijk is omdat daartegen beroep is ingesteld, maakt het voorgaande niet anders. Er was immers een omgevingsvergunning verleend op het moment dat [naam eiser 1] en [naam eiser 2] om handhaving verzochten. Overigens heeft de rechtbank het beroep van [naam eiser 1] en [naam eiser 2] tegen deze omgevingsvergunning bij uitspraak van vandaag ongegrond verklaard.

Het college voert aan dat de aanvraag van 10 september 2001 ook op het gebruik van de straalcabine uit 2003 zag en verwijst naar de constructietekening bij de aanvraag en de beoordeling van deze aanvraag door de afdeling Milieubeheer.

[naam eiser 1] en [naam eiser 2] betwisten dat voor straalcabine 2003 een omgevingsvergunning is verleend. [naam derde-partij 5] was op het moment van de aanvraag nog geen eigenaar van perceel [perceelnummer 3] . De aanvraag heeft bovendien betrekking op het perceel met nummer [perceelnummer 1] . Tot slot wordt in de omgevingsvergunning van 17 februari 2013 niet gerept over een straalcabine.

De rechtbank overweegt dat het college bij het beoordelen van de aanvraag moet uitgaan van de inrichting met de activiteiten zoals aangevraagd. De aanvraag van 10 september 2001 vermeldt dat de bouwwerkzaamheden het veranderen en / of vergroten van een opslagloods, straalcabine betreffen. Het besluit van 17 februari 2003 vermeldt dat wordt beslist op de aanvraag van 10 september 2001 en dat daarbij onder meer 9 tekeningen horen. De ‘plattegrond nieuw’ en de ‘plattegrond bestaand’, die [naam derde-partij 5] op 27 november 2021 aan de rechtbank heeft gestuurd, zijn gewaarmerkt en horen bij het besluit. Op de ‘plattegrond nieuw’ staat in hal F2 met nummer 8 een ‘straalinrichting glansparel’ ingetekend. Deze staat niet op de ‘plattegrond oud’. Ter zitting heeft [naam derde-partij 5] bevestigd dat dat straalcabine 2003 is. Op basis van het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat uit de aanvraag, het besluit en de daarbij behorende tekeningen duidelijk blijkt dat de omgevingsvergunning is aangevraagd en verleend voor straalcabine 2003. Op de aanvraag staat weliswaar alleen perceel [perceelnummer 1] vermeld, maar dat kan worden verklaard dat het hoofdgebouw/kantoor van [naam derde-partij 5] op dit perceel is gevestigd. Uit de hiervoor genoemde ‘plattegrond bestaand’ en ‘plattegrond nieuw’ en de bijbehorende maatvoering volgt dat de aanvraag betrekking had op perceel [perceelnummer 3] . De aangevraagde activiteiten passen feitelijk ook niet op perceel [perceelnummer 1] . Het feit dat [naam derde-partij 5] niet op de aanvraag heeft vermeld dat deze (ook) betrekking had op perceel [perceelnummer 3] , leidt daarom niet tot een ander oordeel.

De rechtbank is verder van oordeel dat uit het feit dat ‘straalkabine D’ zowel op de ‘plattegrond bestaand’ als op de ‘plattegrond nieuw’ is ingetekend, blijkt dat de aanvraag van [naam derde-partij 5] geen betrekking had op die straalcabine.

Volgens vaste rechtspraak wordt degene die verzoekt om een omgevingsvergunning voor het bouwen van een bouwwerk in beginsel verondersteld belanghebbende te zijn bij een beslissing op het door hem ingediende verzoek. Dit is anders indien aannemelijk wordt gemaakt dat het bouwplan niet kan worden verwezenlijkt. 2Ter zitting is duidelijk geworden dat [naam derde-partij 5] ten tijde van de aanvraag al wel beschikte over een koopovereenkomst, maar dat met de levering van de grond werd gewacht op de uitkomst van de bodemsanering. Voorts merkt de rechtbank op dat deze vergunning uit 2003 onherroepelijk is. De omstandigheid dat [naam derde-partij 5] op het moment dat de omgevingsvergunning werd aangevraagd nog geen eigenaar was van perceel [perceelnummer 3] (en dit perceel wellicht daarom niet heeft vermeld op de aanvraag) kan dus niet leiden tot het oordeel dat deze vergunning niet of ten onrechte is verleend.

Tot slot hebben [naam eiser 1] en [naam eiser 2] er op gewezen dat in de omgevingsvergunning van 17 februari 2003 niet expliciet is opgenomen dat in afwijking van het bestemmingsplan gebouwd mocht worden. Als het al zo zou zijn dat het college dat ten onrechte heeft verzuimd, geldt dat de omgevingsvergunning rechtens onaantastbaar is en dat met de omgevingsvergunning straalcabine 2003 is vergund. Deze stelling van [naam eiser 1] en [naam eiser 2] kan daarom niet leiden tot de conclusie dat het college ten opzichte van straalcabine 2003 handhavend moet optreden.

Nu voor straalcabine 2003 op 17 februari 2003 een omgevingsvergunning is verleend, is geen sprake van een overtreding en kon het college ook niet handhavend optreden ten aanzien van deze straalcabine. De beroepsgrond slaagt niet.

Het beroep is ongegrond.

Er is geen reden voor een proceskostenveroordeling.