Uitspraken

De bewijsmiddelen

De bewijsmiddelen zijn in bijlage II aan dit vonnis gehecht.

De bijzondere overwegingen met betrekking tot het bewijs

Feiten 1 en 4

De rechtbank stelt vast dat het bij deze feiten gaat om de vraag of sprake is van afpersing. De rechtbank ziet zich daarom voor de vraag gesteld of wettig en overtuigend bewezen kan worden dat verdachte [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] door geweld of bedreiging met geweld heeft gedwongen tot afgifte van naaktfoto’s. Hierbij zijn leidend de in de tenlastelegging genoemde feitelijkheden die verdachte begaan zou hebben, hetgeen is gebaseerd op de verklaringen van [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] . Dat er sprake was van een bedreigende situatie nu verdachte heeft gedreigd haar naaktfoto’s op Instagram/Facebook te zetten en heeft gedreigd naar de politie te gaan is niet onaannemelijk. De rechtbank stelt echter vast dat hierbij geen sprake is geweest van geweld dan wel bedreiging met geweld. De rechtbank is dan ook – met de officier van justitie en de verdediging – van oordeel dat niet wettig en overtuigend kan worden dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan afpersing. Verdachte zal daarom van deze feiten worden vrijgesproken.

Feit 2

Op grond van de in de bijlage opgenomen bewijsmiddelen acht de rechtbank het tenlastegelegde feit wettig en overtuigend bewezen.

Feit 3

Op grond van de in de bijlage opgenomen bewijsmiddelen acht de rechtbank het tenlastegelegde feit wettig en overtuigend bewezen.

Feit 5

De rechtbank stelt vast dat verdachte in de zomer van 2020 via Instagram in contact is gekomen met [slachtoffer 2] . Verdachte en [slachtoffer 2] hebben via verschillende Instagram accounts contact gehad met elkaar. Verdachte erkent dat het zijn accounts zijn waarmee contact is geweest met [slachtoffer 2] . Op zijn aanwijzing heeft [slachtoffer 2] meerdere naaktfoto’s naar hem gestuurd. Op

27 augustus 2020 is aangifte gedaan door de vader van [slachtoffer 2] , waarna het contact is gestopt. Verdachte ontkent de gesprekken gevoerd te hebben als zijnde zijn ex.

Van “bewegen” als bedoeld in artikel 248a van het Wetboek van Strafrecht is sprake als voldoende aannemelijk is dat het slachtoffer onder invloed van giften of beloften van geld of goed, misbruik van uit feitelijke verhoudingen voortvloeiend overwicht of misleiding is overgegaan tot het plegen of dulden van ontuchtige handelingen (zie ECLI:NL:HR:2018:1013).

De rechtbank overweegt als volgt. [slachtoffer 2] heeft via Instagram een naaktfoto van verdachte ontvangen. Zij had op enig moment een gesprek op Instagram met [naam 1] (later zou ze [naam 2] heten). Deze persoon gaf aan dat ze een naaktfoto had van haar ex en vroeg haar of ze deze wilde hebben. [slachtoffer 2] vroeg aan deze persoon waarom en kreeg deze vervolgensongevraagd doorgestuurd. Deze foto is gestuurd via een account waarvan verdachte heeft verklaard dat dit van hem is. Hij ontkent echter de persoon te zijn geweest die deze foto naar [slachtoffer 2] heeft gestuurd en dat hij zich heeft voorgedaan als zijn ex. De rechtbank acht deze verklaring niet aannemelijk nu er geen enkele aanwijzing in het dossier zit voor het feit dat iemand anders in deze setting gebruik zou hebben gemaakt van zijn account. Verdachte heeft ook niet verklaard wie die persoon dan zou kunnen zijn, terwijl hij dan toch zijn accountgegevens aan die persoon ter beschikking zou moeten hebben gesteld. . De rechtbank gaat er onder deze omstandigheden dan ook vanuit dat verdachte degene is geweest die vanaf zijn eigen account een naaktfoto van zichzelf aan [slachtoffer 2] heeft gestuurd, terwijl hij zich voordeed als zijn eigen ex-vriendin.

Verdachte heeft hiermee een constructie gecreëerd waarbij hij zegt: “jij hebt iets van mij dus dan eis ik iets van jou”. [slachtoffer 2] moest verdachte een naaktfoto van haarzelf sturen anders zou hij de politie bellen. Zij had immers ook een naaktfoto van verdachte in haar telefoon staan. [slachtoffer 2] wist niet wat ze moest doen en heeft op zijn aanwijzing drie naaktfoto’s van zichzelf naar verdachte toe gestuurd. Verdachte heeft dus met een door hem gecreëerde feitelijke verhouding [slachtoffer 2] misleid om foto’s naar hem te sturen.

Wist of redelijkerwijs moest vermoeden

Het verweer van verdachte dat hij niet wist dat [slachtoffer 2] minderjarig waren, kan niet slagen. De rechtbank acht bewezen dat verdachte redelijkerwijs had moeten vermoeden dat [slachtoffer 2] de leeftijd van 18 jaren nog niet had bereikt op het moment dat hij naaktfoto’s aan haar vroeg. Verdachte deed zichzelf immers voor als een minderjarige tijdens de chatgesprekken. Dit terwijl hij 29 jaar oud was ten tijde van het feit. De rechtbank is van oordeel dat verdachte dit niet had gedaan als hij zou denken dat [slachtoffer 2] meerderjarig was. Gelet hierop had verdachte redelijkerwijs moeten vermoeden dat [slachtoffer 2] nog geen 18 jaar oud was.

Conclusie

De rechtbank acht gelet hierop het onder vijf aan verdachte ten laste gelegde feit wettig en overtuigend bewezen. Verdachte heeft door misbruik van uit feitelijke verhoudingen voortvloeiend overwicht en misleiding de minderjarige [slachtoffer 2] bewogen tot het dulden van ontuchtige handelingen.

De rechtbank zal verdachte vrijspreken van het gedeelte dat ziet op de periode 8 november 2020 tot en met 9 november 2020 nu hiervoor onvoldoende wettig en overtuigend bewijs uit het dossier naar voren komt.

Feit 6

De rechtbank stelt vast dat het dossier voldoende wettig en overtuigend bewijs bevat waaruit blijkt dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het vervaardigen, verspreiden en het in bezit hebben van kinderpornografische afbeeldingen. Op de afbeeldingen was [slachtoffer 2] te zien, die op dat moment 13 jaar oud was. Zoals hierboven reeds overwogen zijn er meerdere afbeeldingen door [slachtoffer 2] naar verdachte gestuurd, die als kinderpornografisch getypeerd kunnen worden. De in de tenlastelegging genoemde omschrijvingen van de aangetroffen kinderporno komen uit het dossier naar voren. Op de foto’s is [slachtoffer 2] te zien die naakt poseert en daarbij – op verzoek en aanwijzingen van verdachte – verschillende seksuele houdingen aanneemt. Verdachte heeft dus een actieve rol gehad bij de totstandkoming van de afbeeldingen door feitelijk als regisseur op te treden. Hiermee staat vast dat verdachte kinderpornografisch materiaal heeft vervaardigd en in bezit heeft gehad.

Dat verdachte de kinderpornografische afbeeldingen ook heeft verspreid leidt de rechtbank af uit de aangifte en de eigen verklaring van [slachtoffer 2] waaruit blijkt dat [naam 3] (het jongere zusje) en haar vriendinnetje [naam 4] een naaktfoto van [slachtoffer 2] hebben ontvangen. Voorts is deze foto bij verschillende personen op school terecht gekomen.

Ten slotte heeft verdachte aangevoerd dat hij niet wist dat [slachtoffer 2] minderjarig was. De rechtbank verwerpt dit verweer, nu de wetenschap van verdachte op dit punt niet van belang is voor de bewezenverklaring van dit feit. Vast staat immers, dat [slachtoffer 2] minderjarig was en dat is voldoende.

Conclusie

De rechtbank acht gelet hierop het onder zes ten laste gelegde feit wettig en overtuigend bewezen. Verdachte heeft in de periode van 26 augustus 2020 tot en met 27 augustus 2020 kinderpornografische afbeeldingen vervaardigd, in zijn bezit gehad en verspreid.

Het dossier bevat onvoldoende wettig en overtuigend bewijs dat verdachte de kinderpornografische afbeeldingen ook heeft aangeboden, openlijk tentoongesteld, ingevoerd, uitgevoerd en verworven, zodat de rechtbank hem van die handelingen zal vrijspreken. Ook zal de rechtbank verdachte vrijspreken van het gedeelte dat ziet op de periode 8 november 2020 tot en met 9 november 2020 nu hier eveneens onvoldoende wettig en overtuigend bewijs voor uit het dossier naar voren komt.