Uitspraken

Formeel punt: vertegenwoordigingsbevoegdheid

4. De gemachtigde van vergunninghoudster heeft zich voorts op het standpunt gesteld dat eiseres 2 en eiseres 3 niet op de juiste wijze in rechte worden vertegenwoordigd. Ter zitting heeft de gemachtigde aangegeven dat dit is gerepareerd en geen bespreking meer behoeft.

Wat beoordeelt de rechtbank?

Het bestemmingsplan

6. De aanvraag om omgevingsvergunning is in strijd met het ter plaatse geldende bestemmingsplan ‘ [bestemmingsplan] ’ van de gemeente Tilburg. In dat bestemmingsplan heeft het perceel de bestemming ‘ [bestemming] ’ en is uitsluitend een hotel/motel met zalencomplex toegestaan. Het gebruik ten behoeve van studentenhuisvesting is dus niet toegestaan.

De kruimelgevallenregeling

Naar het oordeel van de rechtbank is het onderhavige bouwplan niet zo grootschalig dat de kruimelgevallenregeling niet had mogen worden toegepast.

Artikel 4, elfde lid, van bijlage II bij het Besluit omgevingsrecht (Bor) is ingevoerd bij het Besluit van 4 september 2014 tot wijziging van het Bor.6 Uit de nota van toelichting volgt dat deze algemene categorie strekt tot het flexibeler maken van de mogelijkheden voor tijdelijke afwijking van het bestemmingsplan of de beheersverordening.

Verder staat in de nota dat in artikel 5, zesde lid, van bijlage II bij het Bor wel een beperkingen zijn opgenomen voor het gebruik van artikel 4, elfde lid, van bijlage II bij het Bor. Die beperkingen zien echter op grootschalige infrastructurele projecten, zoals de bouw van een luchthaven, een kerncentrale of de aanleg van wegen. Dat is hier niet van toepassing.

De rechtbank ziet ook geen aanleiding voor het oordeel dat het feitelijk niet mogelijk en niet aannemelijk is dat de activiteit zonder onomkeerbare gevolgen kan worden beëindigd. Of dat ingrijpend is of veel geld kost, is een afweging van vergunninghoudster. Aangezien het college de kruimelgevallenregeling mocht toepassen, is ook terecht de reguliere procedure gevolgd en niet de UOV.

Ten aanzien van de verwijzing naar de Omgevingswet en het Verdrag van Granada7 overweegt de rechtbank als volgt. De Omgevingswet is (nog) niet in werking getreden en vormt dus niet het toetsingskader voor deze omgevingsvergunning.

Het beroep op het Verdrag van Granada slaagt niet, omdat met dit bouwplan geen sprake is van een aantasting van architectonisch erfgoed, nog daargelaten dat toetsing aan een artikel van een verdrag alleen kan plaatsvinden als dit artikel rechtstreekse werking heeft.8

Goede ruimtelijke ordening

Volgens het college kon medewerking verleend worden aan een tijdelijke vergunning in afwijking van het bestemmingsplan ten behoeve van het gebruik van het pand voor studenteneenheden, omdat dit niet in strijd is met een goede ruimtelijke ordening.

Daaraan heeft het college de volgende motivering ten grondslag gelegd:

“Wij kennen in Tilburg een grote behoefte aan studentenhuisvesting. De plannen die daartoe de afgelopen jaren in voorbereiding zijn genomen, betreffen vooral duurdere studentenstudio’s. Om de aantrekkingskracht van de [naam universiteit] te behouden, is het toevoegen van meer passende en betaalbare studentenhuisvesting noodzakelijk. Wij gaan uit van een tijdelijke afwijking van het bestemmingsplan voor 10 jaar. Dit heeft te maken met het feit dat we studentenhuisvesting op deze locatie voorlopig wel passend vinden, maar dat op de langere termijn mogelijk een andere invulling van de locatie gewenst is. Het gebied waarin de [naam van hotel] ligt zal de komende jaren fors veranderen. Geleidelijk aan zullen de functies van het nabij gelegen ziekenhuis veranderen. Dit betekent dat het hele gebied in ontwikkeling komt, waardoor er een kans ontstaat de [locatie1] en omgeving weer onderdeel van de stad te laten worden. Ook ontstaan er dan mogelijkheden voor hergebruik van de gebouwen en/of woningbouw in het gebied. De locatie van de [naam van hotel] ligt ingeklemd tussen woningen aan het [locatie2] en de [locatie3] . Mogelijk wordt op termijn de studentenhuisvesting bij voorkeur verplaatst naar elders in het gebied of de stad. Vandaar dat wij willen meewerken met een tijdelijke afwijking.”

Eiseressen hebben aangevoerd dat er in de Tilburgse samenleving bezorgdheid leeft over de kwetsbaarheid van het unieke erfgoed, zoals dat besloten ligt in de [locatie1] en het [locatie2] met omringende karakteristieke bebouwing. Deze bezorgdheid heeft de gemeenteraad aanleiding gegeven om een motie te aanvaarden waarbij het college wordt opgeroepen om het [locatie2] te beschermen en te behoeden voor ingrijpende veranderingen. Het college heeft besloten te starten met de aanwijzing van het [locatie2] als gemeentelijk beschermd stadsgezicht. De motivering dat het gebied waarin de [naam van hotel] ligt de komende jaren fors zal veranderen, staat haaks op de oproep van de gemeenteraad om het [locatie2] en de omgeving maximaal te beschermen, terwijl die oproep aan de vergunningverlening vooraf ging. Eiseressen stellen dat het college hun belangen niet of niet aantoonbaar heeft meegewogen, waardoor er geen zorgvuldige belangenafweging heeft plaatsgevonden.

Verder hebben eiseressen aangevoerd dat het bouwplan niet of nauwelijks voorziet in buitenruimte voor de bewoners, waardoor eiseressen vrezen voor overlast op het [locatie2] . Eiseressen hebben ook bezwaren aangevoerd tegen de locatie van de fietsenstalling aan de zijde van het [locatie2] .

Ten slotte wijzen eiseressen wijzen erop dat het pand inmiddels een nieuwe eigenaar heeft. De nieuwe eigenaar heeft het voornemen om ter plaatse een ander bouwplan te realiseren, maar wil deze vergunning wel behouden als ‘plan B’. Daarom handhaven eiseressen hun bezwaren tegen deze vergunning en verzoeken zij de rechtbank deze te herroepen.

De rechtbank overweegt dat het college de betrokken belangen als volgt heeft gewogen. Enerzijds ziet de gemeente Tilburg zich geconfronteerd met een hoge nood aan studentenhuisvesting. Het komt de rechtbank aannemelijk voor dat de indeling van een leegstaand hotel zich daar in beginsel goed voor kan lenen.

Anderzijds heeft het college de belangen van eiseressen als volgt betrokken en gewogen. Eiseressen stellen dat de raad een motie heeft aangenomen waarbij het aan het college heeft opgedragen om de mogelijkheid te onderzoeken het plein de status te geven van ‘beschermd stadgezicht’, maar tot op heden is het [locatie2] niet aangewezen als beschermd stadsgezicht. Daarenboven heeft de gemachtigde van het college ter zitting toegelicht dat de omgeving van het pand niet drastisch wijzigt. De rechtbank kan het college volgen in de overweging dat de ruimtelijke effecten als gevolg van dit bouwplan beperkt zijn en, in deze belangenafweging nog belangrijker, de [locatie1] en het [locatie2] niet worden aangetast.

Ten aanzien van het gestelde gebrek aan buitenruimte voor de bewoners stelt het college dat de wet geen eisen stelt aan buitenruimte voor deze bewoning. Ter voorkoming van mogelijke overlast heeft het college, in het belang van een goede ruimtelijke ordening, voorwaarden aan de omgevingsvergunning verbonden.

De rechtbank is van oordeel dat eiseressen zich niet kunnen beroepen op een norm dat buitenruimte voor de bewoners ontbreekt. Een dergelijke norm strekt immers niet tot bescherming van hun belangen. Het relativiteitsvereiste9 verzet zich daarom tegen het vernietigen van de omgevingsvergunning op basis van deze beroepsgrond.

Ook de vrees voor overlast brengt de rechtbank niet tot het oordeel dat de omgevingsvergunning niet verleend had mogen worden. Het college heeft daarmee rekening gehouden en voorwaarden opgenomen in de omgevingsvergunning. Verder is mogelijke overlast een kwestie van handhaving.

Ten aanzien van de locatie van de fietsenstalling heeft ten slotte te gelden dat de fietsenstalling geen deel uitmaakt van de omgevingsvergunning, en dat daarvoor geen vergunning is vereist.

De rechtbank komt, alles overwegende, tot de slotsom dat het college alle ruimtelijk relevante aspecten bij de belangenafweging heeft betrokken en dat het in redelijkheid tot verlening van deze tijdelijke omgevingsvergunning heeft kunnen besluiten. Naar het oordeel van de rechtbank worden de belangen van eiseressen niet, althans niet onevenredig, geschaad door de vergunningverlening.

Ten overvloede overweegt de rechtbank dat ter zitting is gebleken dat partijen op zoek zijn naar een alternatief bouwplan waarover meer consensus bestaat in de omgeving. De rechtbank adviseert partijen om daarover met elkaar in gesprek te blijven. Dit neemt echter niet weg dat de huidige omgevingsvergunning in rechte stand houdt.