Uitspraken

De kantonrechter moet de vraag beantwoorden welke bijdrageplicht ieder van partijen in hun onderlinge verhouding heeft voor de hoofdelijke schuld. Uit artikel 6:10, eerste lid, BW volgt immers dat hoofdelijke schuldenaren verplicht zijn om, ieder voor het gedeelte van de schuld dat hem in hun onderlinge verhouding aangaat, bij te dragen in de schuld en in de kosten. Uit artikel 6:102, eerste lid, BW volgt dat de verdeling geschiedt met overeenkomstige toepassing van artikel 6:101 BW, tenzij uit de wet of rechtshandeling een andere verdeling voortvloeit. Deze tenzij-bepaling is in deze zaak niet van toepassing, zodat op grond van 6:101, eerste lid, BW de schuld moet worden verdeeld in evenredigheid met de mate waarin de aan ieder toe te rekenen omstandigheden tot de schuld hebben bijgedragen. De verdeling kan dan nog anders worden als wegens de uiteenlopende ernst van de gemaakte fouten de verdeling niet billijk is of als andere omstandigheden van het geval dat eisen.

De kantonrechter stelt voorop dat de plicht tot verzekering tegen het risico van wettelijke aansprakelijkheid rust op degene op wiens naam de auto is gesteld. Dat het zo kan zijn dat [gedaagde] het verzekeren aan zijn ex-echtgenote heeft overgelaten en dat zij dat mogelijk heeft nagelaten (in combinatie met het feit dat [eiser] met haar thuis woonde en [gedaagde] veel elders verbleef), kan een omstandigheid zijn die van belang is bij het vaststellen van de onderlinge verhouding tussen partijen. De kantonrechter zal dit zo nodig in zijn eindvonnis beoordelen. Voor nu is van belang dat deze omstandigheid de eigen verantwoordelijkheid van [gedaagde] voor het verzekeren en verzekerd houden van de auto op zijn naam niet opheft.

Zowel het nalaten de auto te verzekeren (dan wel de auto verzekerd te houden) door [gedaagde] als het veroorzaken van het ongeval door [eiser] zijn noodzakelijke voorwaarden geweest voor het ontstaan van de te verdelen schuld tussen partijen. Er kan niet worden vastgesteld welke van deze twee omstandigheden, waarvan er aan elk één is toe te rekenen, meer heeft bijgedragen aan het ontstaan van de schuld. De kantonrechter gaat er daarom vanuit dat beide omstandigheden in gelijke mate hebben bijgedragen. Hoewel de aard van de gemaakte fouten heel verschillend is, loopt de ernst ervan niet dusdanig uiteen dat dit om redenen van billijkheid van invloed is op de verdeling.

Op [eiser] rust in beginsel de bewijslast nu hij zich erop beroept dat uit de onderlinge verhouding volgt dat [gedaagde] hem geheel moet vrijwaren voor de hoofdelijke schuld die voortvloeit uit de hoofdzaak. De kantonrechter draagt echter aan [gedaagde] bewijs op van een door hem gesteld feit in het kader van een door hem gevoerd, bevrijdend verweer. Daartoe geldt het volgende.

Bij het bepalen van de onderlinge draagplicht is ook van belang wat er al dan niet tussen partijen is besproken. [eiser] heeft bij de mondelinge behandeling toegelicht dat de auto aanvankelijk voor zijn moeder werd gekocht, maar dat de auto ten tijde van het ongeval inmiddels voor hem was bestemd en op termijn ook op zijn naam zou worden gesteld. Hij had één week voor het ongeval zijn rijbewijs gehaald en veronderstelde dat de auto verzekerd was en dat hij probleemloos met de auto zou kunnen rijden. De kantonrechter overweegt dat [eiser] in beginsel mocht veronderstellen dat de auto verzekerd was, tenzij komt vast te staan dat [gedaagde] – zoals hij stelt – [eiser] voorafgaand aan het ongeval heeft gewaarschuwd dat de auto niet tegen het risico van wettelijke aansprakelijkheid was verzekerd en dat [eiser] daarom niet met de auto mocht rijden. Dit verweer van [gedaagde] is een bevrijdend verweer en van invloed op de onderlinge verhouding. Als het verweer slaagt, betekent dit dat [eiser] , voordat hij met de auto ging rijden, had moeten nagaan of de auto inmiddels wel of weer was verzekerd. Nu [eiser] de gestelde waarschuwingen van [gedaagde] gemotiveerd heeft betwist, wordt [gedaagde] in de gelegenheid gesteld zijn stellingen op dit punt te bewijzen. De zaak zal daartoe worden verwezen naar de hieronder genoemde rolzitting. De kantonrechter wijst [gedaagde] erop dat hij ook de mogelijkheid heeft om de hieronder genoemde informatie schriftelijk door te geven door een brief te sturen naar de Rechtbank Zeeland-West-Brabant, Team Civiel, Postbus 8727, 4820 BA Breda. Deze brief moet vóór de rolzitting door de rechtbank zijn ontvangen.

Iedere verdere beslissing wordt aangehouden. Dit betekent onder meer dat op dit moment nog geen beslissing wordt genomen over wie van partijen in welke onderlinge mate aan de hoofdelijke schuld moet bijgedragen.