Uitspraken

Afwegingskader

4. Het college heeft een omgevingsvergunning verleend voor de activiteiten ‘het bouwen van een bouwwerk’ en ‘gebruiken in strijd met het bestemmingsplan’ als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder a en c van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo). De Wabo kent in artikel 2.10 een verplicht toetsingskader. Kort gezegd betekent dit dat het college moet toetsen of het bouwplan voldoet aan het bouwbesluit, de bouwverordening, het bestemmingsplan en de redelijke eisen van welstand. Indien er geen sprake is van strijd met één van deze weigeringsgronden moet het college de vergunning verlenen. Indien er zich één van deze weigeringsgronden voordoet, is het college in beginsel verplicht de omgevingsvergunning voor het bouwen te weigeren. Indien het bouwplan niet in het bestemmingsplan past, moet het college beoordelen of hij alsnog vergunning kan verlenen.1 Het college heeft in dit geval geoordeeld dat hij met een afwijking van het bestemmingsplan vergunning kan verlenen.

Is de loods te hoog?

5. Verzoeker geeft aan dat aan zijn ouders is beloofd dat de bebouwing op het bedrijventerrein nooit hoger zal worden dan 6 m. Het bouwplan is echter fors hoger. De loods wordt 10 m hoog en het kantoorgedeelte 11 m.

Mocht het college de hogere milieucategorie toelaten?

6. Verzoeker stelt dat het college van een verkeerde milieucategorie is uitgegaan. [naam derde-partij] is volgens hem een kunststofverwerkend bedrijf en dat hoort op grond van de Staat van Bedrijfsactiviteiten thuis in categorie 4.1 of 4.2. Het bedrijf kan dus niet voldoen aan de normen die zijn gesteld voor bedrijven in categorie 3.1. Verzoeker stelt dat hij in een rustig woongebied woont en niet in gemengd gebied, zoals het college stelt. Dit kan dan ook geen reden zijn om uit te gaan van grotere richtafstanden. Het bedrijf maakt te veel lawaai om zo dicht bij een woning gevestigd te zijn.

Deze beroepsgrond slaagt niet. In het nieuwe bedrijfspand zullen apparaten en installaties worden gebouwd voor de behandeling van water. Het gaat blijkens de toelichting van het bedrijf ter zitting veelal om installaties ter grootte van een zeecontainer. Daarbij worden wel pvc-leidingen gebruikt. Dat betekent dat er weliswaar wordt gewerkt met kunststof onderdelen, maar, blijkens de toelichting van [naam derde-partij] ter zitting is de bewerking van die onderdelen beperkt tot het op maat zagen of snijden van die leidingen en het verwerken van die onderdelen in de machines. Er wordt geen kunststof wordt gesmolten, geperst of op een andere wijze wordt gevormd. Anders dan verzoeker bepleit kan niet worden geconcludeerd, dat sprake is van een kunststofverwerkend bedrijf als bedoeld in de Staat van Bedrijfsactiviteiten.

Het vervaardigen van apparaten en installaties voor de behandeling van water valt onder de vervaardiging van machines en apparaten, zoals bedoeld in de Staat van Bedrijfsactiviteiten.2Omdat de oppervlakte minder is dan 2000 m² heeft het college naar voorlopig oordeel terecht gemeend dat dit onder categorie 3.2 valt.

Het college is bevoegd af te wijken van categorie 3.1 en een omgevingsvergunning te verlenen voor categorie 3.2 voor zover het betrokken bedrijf naar aard en invloed op de omgeving (gelet op de specifieke werkwijze, technische voorzieningen of bijzondere verschijningsvorm) geacht kan worden te behoren tot de in artikel 5.1 onder a genoemde categorieën van de Staat van Bedrijfsactiviteiten en het geen geluidhinderlijke of risicovolle bedrijven/inrichtingen betreft.3

Gebleken is dat de afstand tussen het bedrijf en de woning van verzoeker aan alle richtafstanden, met uitzondering van die van geluid, voldoet. Het college heeft een geluidsrapport aan zijn besluit ten grondslag gelegd waaruit, naar voorlopig oordeel, voldoende blijkt dat ter plaats van de gevel van verzoeker aan de geluidsnormen wordt voldaan. Daarbij is het college wel uitgegaan van een gemengd gebied en niet, zoals verzoeker wenst, van een rustig woongebied.

Gezien de ligging tegen het bedrijven terrein, aan een straat met (voormalige) agrarische bebouwing en een manage, mocht het college zich op het standpunt stellen dat het hier een gemengd gebied betreft. Daarmee is voldaan aan de voorwaarden voor toepassing van deze afwijkingsbevoegdheid.

Het college moet nog wel een belangenafweging maken.4 Dat heeft het college expliciet gedaan ten opzichte van de eigenaar van het naburige perceel, Enexis, maar niet ten opzichte van verzoeker. Dit is een gebrek in de motivering van het bestreden besluit.

Het college heeft ter zitting aangegeven dat hij van mening is de belangen van verzoeker niet onevenredig worden geschaad. De overlast die verzoeker zal ondervinden is niet meer dan een bedrijf dat rechtstreeks in het bestemmingsplan past zou kunnen veroorzaken. Doordat aan de geluidsnormen wordt voldaan, wordt verzoeker door de beslissing om af te wijken van het bestemmingsplan ook niet beperkt in de ontwikkelingsmogelijkheden van zijn perceel. Naar voorlopig oordeel van de voorzieningenrechter heeft het college in redelijkheid kunnen besluiten dit specifieke bedrijf uit categorie 3.2 in afwijking van het bestemmingsplan ter plaatse toe te laten. Het gebrek in de motivering van het bestreden primaire besluit, kan dan ook bij de beslissing op bezwaar worden hersteld.

Mocht het college een kortere afstand tot de perceelsgrens toestaan?

7. Verzoeker stelt dat door het bouwen op de perceelsgrens toe te staan de bebouwing dichter bij zijn woning komt. Door de hoogte van 11 meter zal hij veel schaduwhinder hebben. Door in de perceelsgrens te bouwen, zal dit ten koste gaan van de bomen en de groenstrook. Dat is onacceptabel.

Deze beroepsgrond slaagt niet. Het perceel waartegen gebouwd wordt is een klein perceel van 212 m² van Enexis gelegen tussen de percelen van [naam derde-partij] en verzoeker. Door bouwen in de perceelsgrens toe te staan, komt de bebouwing iets dichter bij het perceel van verzoeker. Volgens het bestemmingsplan moet een bouwperceel, met toepassing van de afwijkingsbevoegdheid uit het bestemmingsplan, minimaal 500 m² groot zijn.5 Enexis heeft geen bezwaren tegen het bouwen op de perceelsgrens. Ter zitting is gebleken dat het bouwen in deze perceelsgrens niet leidt tot aantasting van het volgens het bestemmingsplan beschermde groen én dat er geen bomen door gekapt hoeven te worden. Nu onder rechtsoverweging 6.2 is gebleken dat ondanks het bouwen in de perceelsgrens aan de milieuvoorschriften voldaan wordt, mocht het college bouwen in de perceelsgrens toestaan.

Van schaduwhinder ten gevolge van het te bouwen bedrijfspand kan ook geen sprake zijn nu de bomen tussen het perceel van verzoeker en het nieuwe pand blijven staan.

Zijn er andere redenen om de vergunning te weigeren?

8. Verzoeker geeft, naast de hierboven behandelde bezwaargronden, aan dat hij het onacceptabel vindt dat bomen worden gekapt, dat de omgevingsdialoog niet goed is gevoerd en dat zijn perceel in waarde zal dalen.

Het goed voeren van een omgevingsdialoog en de waardedaling van omliggende percelen zijn geen zelfstandige weigeringsgronden voor een omgevingsvergunning. Het voeren van een omgevingsdialoog kan bijdragen aan de inventarisering van alle belangen die een rol spelen in een goede ruimtelijke ordening.

Dat eiser de contacten met vergunninghouder als inhoudelijk onbevredigend heeft ervaren, kan niet leiden tot de conclusie dat de omgevingsdialoog niet goed is gevoerd en als die conclusie wel getrokken zou kunnen worden, levert dát geen weigeringsgrond voor de vergunning op.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor de conclusie dat er geen sprake is van een goede ruimtelijke ordening.

Voor zover verzoeker meent dat de waarde van zijn gronden is verminderd door een planologische maatregel, kan hij een verzoek om planschadevergoeding indienen. Dit is geen weigeringsgrond.