Uitspraken

Deze beroepsgrond slaagt niet. Blijkens de koopakte is er ten gunste van het perceel van vergunninghouder een erfdienstbaarheid van overbouw gevestigd. Niet is aangetoond of aannemelijk gemaakt dat met het voorliggende bouwplan buiten de grenzen van deze erfdienstbaarheid wordt gegaan. Vergunninghouder geeft ter zitting aan dat de overstek niet wordt vergroot ten opzichte van de huidige situatie.

Bovendien is vergunning aangevraagd voor de verbouwing van een pand dat in eigendom is van vergunninghouder. Daarmee is hij belanghebbende. Dat er wellicht privaatrechtelijke belemmeringen zijn bij de uitvoering van enig onderdeel van het bouwplan, maakt niet dat hij geen belanghebbende meer is. Dat zou slechts anders zijn als aanvrager in het geheel geen recht had om het bouwplan te realiseren of als de privaatrechtelijke belemmeringen vasts zouden staan én zo’n groot deel van het bouwplan zouden raken dat geconcludeerd moet worden dat het gehele bouwplan wordt getroffen door die belemmeringen.

Het college heeft de aanvraag terecht in behandeling genomen.

Toetsingskader

6. Het college heeft uitsluitend een omgevingsvergunning verleend voor de activiteit ‘het bouwen van een bouwwerk’ als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder a van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo). De Wabo kent in artikel 2.10 een verplicht toetsingskader. Kort gezegd betekent dit dat het college moet toetsen of het bouwplan voldoet aan het bouwbesluit, de bouwverordening, het bestemmingsplan en de redelijke eisen van welstand. Indien er geen sprake is van strijd met één van deze weigeringsgronden moet het college de vergunning verlenen. Indien er zich één van deze weigeringsgronden voordoet, is het college in beginsel verplicht de omgevingsvergunning voor het bouwen te weigeren.

Is het bouwplan in overeenstemming met het bestemmingsplan?

7. Eisers stellen dat de goothoogte en nokhoogte niet in het bestemmingsplan zijn aangegeven en zij daarom de rechtsbescherming missen die het bestemmingsplan hen hoort te geven. Voor wat betreft de verplichte afstand van 3 meter tot de zijdelingse perceelsgrens geven eisers aan dat ze van mening zijn dat door het verhogen van het pand de strijdigheid met het bestemmingsplan wel degelijk wordt vergroot. Dit valt daarom niet meer onder het overgangsrecht.

De stelling van eisers dat voor dit bouwplan geen beroep kan worden gedaan op het overgangsrecht is juist..

Op grond van het bestemmingsplan moet er een afstand van het hoofdgebouw tot de perceelsgrens van minimaal 3 meter in acht worden genomen. Feitelijk is die afstand ongeveer 25 cm.

Het bouwplan voorziet erin dat op de benedenverdieping een berging wordt gerealiseerd, dan wel in stand wordt gelaten.

Op de verdieping wordt een woning toegevoegd. Ten behoeve van die woning wordt de kap uitgevoerd met een steilere dakhelling. Daardoor vermeerdert het bouwvolume binnen 3 meter van de perceelsgrens en daarmee neemt de strijdigheid toe.

Daarnaast neemt door het toevoegen van een woning boven de berging de aard en omvang van de strijdigheid toe. Het gebouw wordt, ook binnen de 3 meter van de perceelsgrens, immers intensiever gebruikt.

Gelet op het voorgaande is het college er ten onrechte vanuit gegaan dat het bouwplan, door toepassing van het overgangsrecht, past binnen het bestemmingsplan. Dat betekent dat de vergunning alleen verleend had kunnen worden met toepassing van een afwijkingsbevoegdheid. Dat is niet gebeurd.

Is het bouwplan in strijd met de redelijke eisen van welstand?

8. Eisers geven aan dat het plan in strijd is met redelijke eisen van welstand. Eiser 1 en eiser 3 hebben door Vestigia een tegenrapport op laten stellen. Vestigia geeft daarbij een andere visie op de welstandsbeoordeling. Eisers 2 hebben Weyts architecten een tegenadvies op laten stellen. Ook dit advies geeft blijk van een andere visie op de welstand dan de beoordeling van de Stichting Advisering Monumenten en Ruimtelijke Kwaliteit Brabant (hierna: de welstandscommissie).

Deze beroepsgrond slaagt niet. Burgemeester en wethouders vragen advies aan de welstandscommissie als zij dit noodzakelijk achten om te kunnen beoordelen of het uiterlijk of de plaatsing van het bouwwerk waarop de aanvraag betrekking heeft in strijd is met redelijke eisen van welstand als bedoeld in artikel 2.10, eerste lid, onder d, van de wet.2 Het college is niet zonder meer aan het welstandsadvies gebonden maar mag, aan het advies in beginsel doorslaggevende betekenis toekennen.

Het college mag op dat advies afgaan, nadat hij heeft nagegaan of dit advies op zorgvuldige wijze tot stand is gekomen, de redenering daarin begrijpelijk is en de getrokken conclusies daarop aansluiten. Deze verplichting is neergelegd in artikel 3:9 van de Awb voor de wettelijk adviseur en volgt uit artikel 3:2 van de Awb voor andere adviseurs. Tenzij het advies naar inhoud of wijze van totstandkoming zodanige gebreken vertoont dat het college dit niet - of niet zonder meer - aan zijn oordeel omtrent de welstand ten grondslag heeft mogen leggen, behoeft het overnemen van een welstandsadvies in beginsel geen nadere toelichting.

Dit is anders indien de aanvrager of een derde-belanghebbende een advies overlegt van een andere deskundig te achten persoon of instantie dan wel concrete aanknopingspunten voor twijfel aan de zorgvuldigheid van de totstandkoming van het advies, de begrijpelijkheid van de in het advies gevolgde redenering of het aansluiten van de conclusies daarop naar voren heeft gebracht3

Wanneer in de adviezen van de door de eisers geraadpleegde deskundigen een andere visie op het bouwplan wordt gegeven, zoals hier het geval is, brengt dat op zichzelf niet mee dat de door het college aan het besluit ten grondslag gelegde adviezen niet deugdelijk zijn of niet aan het besluit ten grondslag mogen worden gelegd.

De overgelegde tegenadviezen tonen niet aan dat het welstandsadvies zodanige gebreken vertoont dat het niet aan de vergunningverlening ten grondslag kon worden gelegd. Daarbij wordt in aanmerking genomen dat de in de voorliggende welstandsnota neergelegde criteria naar hun aard niet in de weg staan aan uiteenlopende waarderingen van het bouwplan.4 Het college mocht zijn besluit dus op het oordeel van de welstandscommissie baseren.

Ter zitting is door eiseres aangevoerd dat zij met vergunninghouder wel overeenstemming kunnen bereiken over een alternatief bouwplan met een andere dakvorm, maar dat dat . de welstandscommissie bezwaren tegen dat plan had. De omstandigheid dat een ander plan mogelijk wel de instemming van zowel vergunninghouder als eisers heeft en dat daarmee dit geschil zou kunnen worden opgelost, maakt niet dat in deze uitspraak anders moet worden geoordeeld over de welstandstoetsing van het nu wel voorliggende plan.

De rechtbank kan zich wel voorstellen dat partijen daarover nog eens met elkaar én met het college in overleg gaan om te beoordelen of ze op die wijze het geschil over de bouwplannen van vergunninghouder kunnen oplossen.

Had het college de belangen van omwonenden mee moeten laten wegen bij de vergunningverlening?

9. Eisers geven aan dat het vergunde plan hen schaadt in hun privaatrechtelijke rechten. Er wordt zonder toestemming over hun perceel heen gebouwd en er komen vensteropeningen te dicht op de perceelsgrens. Dat laatste levert een schending van de privacy op. De hogere dakhoogte vermindert de lichtinval en de toetreding van zon in de tuin. Omwonenden hebben zich in de omgevingsdialoog negatief over het plan uitgesproken, maar daar is niets mee gedaan. Hun belangen zijn onvoldoende meegenomen in de besluitvorming.