Uitspraken

In het eerdere vonnis van 12 oktober 2022 tussen partijen heeft de kantonrechter geconstateerd dat [gedaagde] over de maanden februari 2022 tot en met mei 2022 een huurachterstand had laten ontstaan van € 2.129,20, waardoor -zo wordt in dat vonnis overwogen- [gedaagde] tekort is geschoten in de nakoming van haar betalingsverplichting uit de huurovereenkomst. De kantonrechter gaat in die procedure vervolgens niet over tot ontbinding en ontruiming. Daartoe wordt onder meer van belang geacht dat [gedaagde] , die tot januari 2022 onder bewind was gesteld, aangeeft dat zij ervan uit was gegaan dat de huur automatisch werd afgeschreven en dat zij zich na ontvangst van de dagvaarding pas realiseerde dat dit niet het geval was. Op die zitting op 6 september 2022 heeft [gedaagde] verklaard dat de huur met ingang van oktober 2022 automatisch wordt betaald.

Ingevolge artikel 6:265 BW geeft iedere tekortkoming van een partij de wederpartij de bevoegdheid om de overeenkomst geheel of gedeeltelijk te (doen) ontbinden, tenzij de tekortkoming gezien haar bijzondere aard of geringe betekenis deze ontbinding niet rechtvaardigt. De kantonrechter zal de door [eiser] gevorderde ontbinding van de huurovereenkomst toewijzen en overweegt daartoe het volgende.

De betaalachterstand ten tijde van de dagvaarding van ruim drie maanden levert een tekortkoming in de nakoming van de huurovereenkomst door [gedaagde] op. Anders dan in het eerdere vonnis van 12 oktober 2022 rechtvaardigt deze tekortkoming thans wel ontbinding van de huurovereenkomst. Daarbij weegt zwaar dat [gedaagde] in die eerdere procedure het voordeel van de twijfel heeft gekregen vanwege meer in het bijzonder haar toezegging dat de huurbetalingen vanaf dat moment tijdig en volledig zouden worden voldaan. Aan deze afspraken heeft [gedaagde] zich niet gehouden. Tussen het moment van dagvaarden en de mondelinge behandeling heeft [gedaagde] met tussentijdse betalingen weliswaar uiteindelijk de betaalachterstand ingelost, maar dat doet niet af aan het feit dat [gedaagde] tot aan het moment van dagvaarding een betaalachterstand ter hoogte van ruim drie maandtermijnen heeft laten ontstaan. Gelet op deze gang van zaken kan van [eiser] niet worden gevergd dat zij de huurovereenkomst nog langer laat voortduren. De door [gedaagde] aangevoerde omstandigheden ten aanzien van het ontstaan van de huurschuld -de dierenartskosten en het stopzetten van de automatische incasso- kunnen niet aan [eiser] worden tegengeworpen. Dat [eiser] , zoals [gedaagde] stelt, probeert haar en andere huurders eruit te werken om hogere huren te kunnen vragen, is door [eiser] betwist en geenszins aannemelijk geworden, zodat het niet tot een ander oordeel kan leiden.

Nu de huurovereenkomst zal worden ontbonden, zal [gedaagde] worden veroordeeld om het gehuurde te ontruimen. Met deze veroordeling krijgt [eiser] de mogelijkheid maar niet de verplichting om, bij gebreke van een vrijwillige ontruiming, het gehuurde door de deurwaarder te laten ontruimen. Nu [eiser] hiervoor geen termijn heeft gevraagd, zal de kantonrechter de gebruikelijke veertiendagen na betekening van dit vonnis als ontruimingstermijn hanteren.

De vordering tot betaling van de maandelijkse huurtermijnen is gelet op hetgeen hiervoor is overwogen – met inachtneming van het navolgende – eveneens toewijsbaar, vanaf 1 mei 2023 tot en met de datum van ontbinding van de huurovereenkomst ten titel van huur en daarna als schadevergoeding tot aan ontruiming van het gehuurde.

De vordering van [eiser] ter vergoeding van de buitengerechtelijke kosten voldoet aan de wettelijke eisen en zal worden toegewezen, met dien verstande dat het door [eiser] gevorderde bedrag van € 300,94 inclusief btw overeenkomstig het geldende tarief wordt verlaagd naar € 291,69 inclusief btw, omdat de vordering ter zake de servicekosten 2021 buiten beschouwing had dienen te blijven. [gedaagde] heeft, mede in het licht van de stellingen van [eiser] , onvoldoende gemotiveerd dat zij de betalingsherinneringen niet zou hebben ontvangen. Dit verweer kan haar dan ook niet baten.

Aangezien [gedaagde] geen afzonderlijk verweer heeft gevoerd tegen de door [eiser] gevorderde wettelijke rente, is ook dit deel van de vordering toewijsbaar. Omdat een deel van de gevorderde hoofdsom wordt afgewezen, zal de kantonrechter de wettelijke rente toewijzen vanaf de vervaldata van de verschillende huurtermijnen tot de datum van algehele voldoening over de op dat moment verschuldigde, doch niet tijdig betaalde huurtermijnen.

[gedaagde] is de partij die ongelijk krijgt en zij zal daarom in de proceskosten worden veroordeeld. Tot aan dit vonnis worden de proceskosten aan de zijde van