Uitspraken

De rechtbank is van oordeel dat belanghebbende niet tot een bedrag van € 67.200 in aanmerking komt voor toepassing van de kwijtscheldingswinstvrijstelling. Hierna legt de rechtbank uit hoe zij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft.

De voor toepassing van de kwijtscheldingswinstvrijstelling gestelde eis dat de kwijtschelding betrekking dient te hebben op niet voor verwezenlijking vatbare rechten houdt in dat een redelijk oordelende en zakelijk handelende crediteur, op grond van de ten tijde van de kwijtschelding bestaande feiten en omstandigheden, zoals deze voor hem kenbaar konden zijn, tot het oordeel moest komen dat pogingen tot inning of verhaal vruchteloos zouden blijven of tot naar maatschappelijke opvattingen onaanvaardbare gevolgen zouden leiden.1 Op belanghebbende rust de last aannemelijk te maken dat in 2019, bezien vanuit de crediteur, naar objectieve maatstaven sprake was van niet voor verwezenlijking vatbare rechten.

Belanghebbende voert aan dat [B.V.] de resterende schuld na de bekendmaking van de concept-jaarcijfers 2019 heeft kwijtgescholden. Belanghebbende is van mening dat omdat [B.V.] een onafhankelijke derde is, wel sprake moet zijn geweest van niet meer voor verwezenlijking vatbare rechten. [B.V.] had inzicht in de financiële gegevens van de onderneming van belanghebbende en concludeerde dat inning van de vordering niet mogelijk was. Daartoe verwijst zij naar de onder 2.6 genoemde e-mail van de oud-directeur van [B.V.] . Ook betwist belanghebbende de stelling van de inspecteur dat zij ten tijde van de staking van haar onderneming nog voldoende verdiencapaciteit zou hebben gehad. Belanghebbende is enkel in staat om beperkte werkzaamheden te verrichten vanwege eerdere medische behandelingen tegen de bij haar geconstateerde borstkanker in 2011. Verder voert belanghebbende aan dat de omzetten en winsten van de jaren 2015 tot en met 2019 tot modale netto winsten hebben geleid waarvan zij moest rondkomen. Zij betwist dat de in 2.4 weergegeven omzetten en winsten ertoe zouden leiden dat de schuld op korte termijn kon worden afgelost. Belanghebbende erkent dat op de balans van het jaar 2019 nog € 33.252 aan liquide middelen stonden opgenomen, maar wijst erop dat op de balans ook nog kortlopende schulden van € 16.986 stonden opgenomen.

De inspecteur betwist dat het enkele feit dat [B.V.] een onafhankelijke derde is, automatisch maakt dat sprake is van niet voor verwezenlijking vatbare rechten. Het is volgens de inspecteur mogelijk dat [B.V.] andere redenen had om af te zien van het recht op voldoening van de vordering. De inspecteur heeft verder gewezen naar de aanwezige banktegoeden en naar de verdiencapaciteit in de nabije toekomst (loondienst) van belanghebbende ten tijde van de kwijtschelding. Belanghebbende heeft in haar aangifte IB/PVV 2020 op 1 januari 2020 € 125.417 aan (privé)-banktegoeden aangegeven. Tevens verwijst de inspecteur naar de in 2.4. opgenomen omzetten en winsten over de jaren 2015 tot en met 2019. Volgens hem behaalde de eenmanszaak van belanghebbende meer dan voldoende omzet en uiteindelijk een positieve commerciële winst om de openstaande schuld binnen een redelijke termijn te voldoen. Bovendien stond ten tijde van de staking een bedrag van € 33.787 aan liquide middelen op de balans.

De rechtbank is van oordeel dat belanghebbende – mede gelet op de gemotiveerde betwisting door de inspecteur – niet aannemelijk heeft gemaakt dat de vordering van [B.V.] op belanghebbende van € 67.200 ten tijde van de kwijtschelding naar objectieve maatstaven bezien niet voor verwezenlijking vatbaar was. De rechtbank stelt voorop dat de omstandigheid dat [B.V.] een onafhankelijk derde is, niet automatisch betekent dat wel sprake moet zijn van niet voor verwezenlijking vatbare rechten. Er kunnen namelijk ook andere zakelijke motieven zijn voor een kwijtschelding. Verder valt alleen al gelet op de ondernemingsbalans per ultimo 2019 en het privévermogen van belanghebbende – op welk vermogen als gevolg van de gekozen rechtsvorm door schuldeisers van de onderneming aanspraak kan worden gemaakt – niet in te zien waarom de vordering van [B.V.] op belanghebbende naar objectieve maatstaven bezien niet inbaar was. Voor zover het ondernemingsvermogen ontoereikend was had [B.V.] zich ook kunnen verhalen op het privévermogen van belanghebbende. Niet duidelijk is of, en zo ja welke, pogingen [B.V.] heeft ondernomen om haar vordering op belanghebbende te innen. Dat de oud-directeur van [B.V.] heeft bevestigd dat de vordering niet voor verwezenlijking vatbaar was is niet zwaarwegend genoeg om te kunnen concluderen dat de vordering van [B.V.] op belanghebbende naar objectieve maatstaven bezien niet voor verwezenlijking vatbaar was.

Belanghebbende heeft gelet op het voorgaande geen recht op toepassing van de kwijtscheldingswinstvrijstelling.

Belanghebbende heeft geen gronden aangevoerd tegen de in rekening gebrachte belastingrente. De rechtbank ziet geen aanleiding af te wijken van die berekening.