Uitspraken

[eisers] . legt aan zijn vordering sub I ten grondslag dat er na wijziging van de dakopbouw nog steeds water vanaf de dakopbouw op zijn perceel loopt en dat [gedaagden] dus niet heeft voldaan aan r.o. 4.2 van het vonnis van 7 december 2022. [gedaagden] handelt volgens [eisers] . dan ook nog steeds in strijd met artikel 5:52 BW. [gedaagden] is daarom vanaf 13 februari 2023 (de betekeningsdatum van het vonnis) dwangsommen verschuldigd. Deze verbeurde dwangsommen belopen inmiddels de maximale dwangsom van € 50.000,-, aldus [eisers] . Aan de vordering sub II legt [eisers] . ten grondslag dat een nieuwe prikkel tot nakoming noodzakelijk is omdat [gedaagden] het vonnis niet vrijwillig is nagekomen en het maximum van de eerdere opgelegde dwangsommen is bereikt. [eisers] . vordert sub III op grond van artikel 6:96 lid 2 sub b BW vergoeding van de kosten van [bedrijf] , welke € 2.631,75 bedragen.

[gedaagden] voert het verweer dat hij aan het vonnis heeft voldaan. Hij stelt dat hij de dakopbouw zo heeft ingericht dat er op eigen perceel wordt afgewaterd. Er zijn volgens [gedaagden] dan ook geen dwangsommen verbeurd. [gedaagden] voert verder het verweer dat de dwangsommen zijn verjaard op grond van artikel 611 g Rv omdat het vonnis op 13 februari 2023 is betekend en de verjaring niet is gestuit. De dagvaarding op 13 oktober 2023 is dan tardief, aldus [gedaagden]

Beoordeeld dient te worden of [gedaagden] heeft voldaan aan de veroordeling met betrekking tot de afwatering zoals beslist onder randnummer 4.2 van het vonnis van 7 december 2022. Bij de beoordeling van die vraag gaat het om het doel en de strekking van de veroordeling, waarbij die veroordeling niet verder strekt dan tot het bereiken van het daarmee beoogde doel.

Uit de stellingen van partijen en de overgelegde stukken volgt dat het dak van de dakopbouw op de garage aan de zijde van het perceel van [eisers] . nu een bijna rechte wand/dak is, ongeveer 90%, met nog een lichte helling en dat er aan die zijde geen gootconstructie aanwezig is. De dakopbouw heeft verder een plat dak en er is een hemelwaterafvoerpijp aan de achterzijde van de dakopbouw aanwezig die uitkomt op het perceel van [gedaagden]

[eisers] . onderbouwt zijn stelling dat nog steeds op zijn perceel wordt afgewaterd met (de bevindingen en conclusies uit) het rapport van [bedrijf] . [bedrijf] constateert namelijk dat er sprake is van een licht hellend vlak en vervolgt met: “Omdat er zoals vastgesteld geen gootconstructie is aangebracht zal het regenwater van de steile maar toch enigszins schuine dak af stromen en op het perceel van partij 1 neerkomen. Er werd immers al eerder door de Rechtbank vastgesteld dat de ruimte tussen de onderliggende muur en de perceelsgrens varieert tussen twee centimeter en nagenoeg niets.(..)” Voorts stelt [eisers] . dat de onderzijde van de schutting nat is en het een nattere boel is dan eerder. [gedaagden] heeft de stelling van [eisers] . betwist en voert aan dat er geen water naar beneden stroomt over die zijde van het dak, maar dat het hooguit om wat druppels gaat. Dat valt volgens [gedaagden] c.s. niet onder ‘afwatering’. De druppels worden bovendien opgevangen door een lekdorpeltje dat is aangebracht over de hele dakplaat, tussen de plaat en de stenen. Bij het voorgaande komt nog dat er ook sprake is van een paar centimeter ruimte tussen de twee percelen aan die zijde. De hemelwaterafvoer die zich op zijn perceel bevindt voert sinds de aanpassing van de dakopbouw wat meer water af. Verder komt de regen (meestal) vanuit het noorden en blijf je droog wanneer je bij de schutting staat, aldus nog steeds [gedaagden] Tot slot betwist [gedaagden] c.s. dat het een natte boel is bij de schutting; daar is niets te zien.

In aanmerking nemende de gemotiveerde betwisting door [gedaagden] is de rechtbank van oordeel dat [eisers] . zijn stelling onvoldoende nader heeft toegelicht en onderbouwd. Daartoe overweegt de rechtbank dat de conclusie met betrekking tot de afwatering uit het rapport van [bedrijf] , gelet op de redactie daarvan, een aanname betreft die is gebaseerd op de constructie van de dakopbouw (licht hellend dak en geen gootconstructie) en niet op feitelijke waarnemingen, berekeningen of anderszins, terwijl in dat rapport, noch op de mondelinge behandeling de betreffende conclusie nader (feitelijk) wordt onderbouwd. Gelet op het gemotiveerde en concreet toegelichte verweer van [gedaagden] had dat wel van [eisers] . verwacht mogen worden. [eisers] . heeft daarnaast nagelaten foto’s van de ‘natte boel’ bij de schutting in het geding te brengen, hetgeen gelet op de betwisting door [gedaagden] eveneens op zijn weg had gelegen. Al het voorgaande betekent dat [eisers] . niet aan haar stelplicht heeft voldaan en dat de vordering zal worden afgewezen.

[eisers] . heeft ter zitting aangevoerd dat het onder II gevorderde niet alleen betrekking heeft op de beslissing onder randnummer 4.2. van het vonnis van 7 december 2022 (afwatering), maar ook op de beslissing onder randnummer 4.1. (overbouw). Hij stelt hiertoe dat recent is gebleken dat de fundering van de garage met de dakopbouw van [gedaagden] gedeeltelijk op het perceel van [eisers] . is gelegen, waarmee sprake is van overbouw, die conform randnummer 4.1. van voormeld vonnis verwijderd moet worden. Dit betreft, aldus [eisers] ., een aanvulling op de vordering.

[gedaagden] stelt dat dit een eiswijziging betreft. [gedaagden] acht de wijziging te laat en maakt daartegen bezwaar. Het debat is over dit punt niet eerder gevoerd, aldus [gedaagden]

Naar het oordeel van de rechtbank kan de door [eisers] . gestelde overbouw met betrekking tot de fundering van de garage niet onder de vordering sub II worden begrepen. Vast staat immers dat de vraag of ten aanzien van de fundering van de garage sprake is van overbouw ten tijde van de eerdere bodemprocedure bij deze rechtbank, die heeft geleid tot het vonnis van 7 december 2022, geen onderwerp van het debat tussen partijen was. De veroordelingen in voormeld vonnis strekken derhalve ook niet tot het aanpassen van de fundering. Van gehoudenheid om alsnog na te komen zoals door [eisers] . sub II gevorderd, kan dan ook geen sprake zijn.
Gelet op de beslissing ten aanzien van het onder I gevorderde ligt de vordering sub II ook voor het overige voor afwijzing gereed.

Het voorgaande betekent dat niet is komen vast te staan dat [gedaagden] niet heeft voldaan aan het vonnis van 7 december 2022 en dwangsommen heeft verbeurd. Van handelen in strijd met artikel 5:52 BW is evenmin gebleken. De vordering sub I ligt daarmee voor afwijzing gereed. Ook de vordering tot het alsnog nakomen van het vonnis op straffe van een dwangsom moet worden afgewezen. Het voorgaande betekent dat de vorderingen met betrekking tot de kosten voor de rapportage van [bedrijf] en de buitengerechtelijke incassokosten eveneens voor afwijzing gereed liggen.

[eisers] . zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van [gedaagden] worden begroot op:

- griffierecht 1.301,00

- salaris advocaat 1.228,00 (2 punten × tarief € 614,00)

- nakosten 178,00 (plus de verhoging zoals vermeld in de beslissing)

Totaal € 2.707,00