Uitspraken

3.1.

[afbeelding geanonimiseerd]

3.2.

[eiser] legt aan zijn vorderingen ten grondslag dat [gedaagde] is overgegaan tot beslaglegging zonder executoriale titel. In het exploot van betekening wordt een onjuiste titel benoemd, doordat wordt gesteld dat de kamer voor kantonzaken de beschikking heeft gewezen. Voor zover de beschikking van de rechtbank team Familie- en Jeugdrecht locatie Middelburg van 6 mei 2022 als titel wordt aangenomen, kan die beschikking niet als titel voor de gestelde vordering hebben te gelden. De rechtbank heeft de verdeling gelast van de tussen partijen bestaan hebbende en inmiddels ontbonden beperkte gemeenschap van goederen op de wijze als in overweging 2.92 van de beschikking is omschreven. Uit deze overweging volgt dat een deel van de posten niet nader verdeeld zijn en dat van sommige schulden nog niet duidelijk is of en door wie ze zijn betaald. [eiser] stelt dat hij deze openstaande schulden en posten volledig heeft betaald, zodat hij nog een vordering heeft op [gedaagde] . Het bedrag dat betaald moet worden moet bovendien nog in een dictum van een beslissing van de rechtbank worden opgenomen. Dit dictum ontbreekt nu, waardoor er geen executoriale titel is op grond waarvan het beslag kan worden gelegd. Gelet hierop is sprake van een onrechtmatige daad en moet het beslag onder het UWV worden opgeheven. Voor zover het beslag niet volledig kan worden opgeheven moet dit gedeeltelijk worden opgeheven nu [eiser] nog slechts € 992,56 aan [gedaagde] dient te voldoen.

3.3.

[gedaagde] voert gemotiveerd verweer. Voor zover sprake zou zijn van vormverzuim kan dit alleen leiden tot nietigheid wanneer niet wordt voldaan aan artikel 475 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (hierna: ‘Rv’). De beschikking is uitvoerbaar bij voorraad verklaard en in naam der koning afgegeven. De verdeling is door de rechtbank gelast en in de verdeling is ook duidelijk aangegeven wie waar recht op heeft. Het is dan niet nodig om alsnog een titel te halen. Uit de beschikking volgt dat [gedaagde] € 2.613,43 aan [eiser] moet betalen en [eiser] € 5.102,50 aan [gedaagde] . Op grond van deze berekening heeft [gedaagde] een vordering op [eiser] van € 2.489,07. [gedaagde] betwist dat [eiser] gemeenschappelijke schulden en vorderingen heeft betaald. [eiser] heeft geen betaalbewijzen overgelegd. Bovendien heeft [eiser] ook het bedrag van € 992,56 nog niet voldaan. [gedaagde] voert aan dat hij, gelet op het voorgaande, belang heeft bij het gelegde beslag.

3.4.

Het geschil betreft een executiegeschil als bedoeld in artikel 438 Rv van een onder het UWV gelegd beslag, waarbij de spoedeisendheid voortvloeit uit de aard van het geschil.

3.5.

Beoordeeld moet worden of het door [gedaagde] onder het UWV gelegde executoriale beslag moet worden opgeheven.

3.6.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat de vermelding in het betekeningsexploot dat de beschikking van de kamer van kantonzaken is, geen reden is tot opheffing van het beslag. Deze vermelding moet als een kennelijke verschrijving worden beschouwd. Met de beschikking van 6 mei 2022 tussen de in het exploot genoemde partijen kan enkel de beschikking van de rechtbank team Familie- en Jeugdrecht locatie Middelburg zijn bedoeld. Dat moet voor beide partijen duidelijk zijn geweest, aangezien in die beschikking de verdeling is bepaald op grond waarvan het bevel tot betaling is gedaan.

3.7.

Dat in het dictum van deze beschikking van 6 mei 2022 niet het bedrag wordt genoemd dat [eiser] aan [gedaagde] moet betalen, betekent niet dat deze beschikking geen executoriale titel is. Anders dan [eiser] stelt, kan op grond van deze beschikking weldegelijk executoriaal beslag worden gelegd, wanneer [gedaagde] van mening is dat hij op grond van de in de beschikking opgenomen verdeling een vordering heeft op [eiser] . Indien [eiser] dit betwist, kan in een kort geding zoals de onderhavige daarover een beslissing worden gegeven.

3.8.

In geschil is het bedrag dat [eiser] aan [gedaagde] verschuldigd is. De rechtbank heeft bepaald dat partijen in hun onderlinge verhouding gehouden zijn om de helft van de schulden te dragen, dan wel de helft van de verschuldigde aflossingen. Voor zover een partij aldus meer dan de helft heeft betaald, krijgt hij een vergoedingsrecht op de andere partij ter hoogte van hetgeen hij meer heeft betaald.

3.9.

[eiser] heeft een berekening in het geding gebracht waaruit volgt dat [gedaagde] hooguit een vordering op hem heeft van € 992,56. In die berekening is een aantal gezamenlijke schulden en aflossingen opgenomen die volgens [eiser] door hem zijn voldaan en door [gedaagde] niet zijn meegenomen in zijn berekening. Tijdens de mondelinge behandeling is komen vast te staan dat er een correctie moet worden gemaakt op deze berekening van [eiser] en daarmee ook op het bedrag dat [eiser] volgens hem nog aan [gedaagde] verschuldigd is. In het overzicht staat dat [eiser] één huurtermijn heeft voldaan van de twee openstaande huurtermijnen. Dat betekent dat [eiser] ten aanzien van de verschuldigde huurtermijnen niet meer dan de helft van deze schuld heeft betaald en, anders dan in het overzicht staat, in verband daarmee geen vordering heeft op [gedaagde] . Uitgaande van die correctie zou [eiser] nog een bedrag van (€ 992,56 + € 645,2 = ) € 1.638,18 aan [gedaagde] verschuldigd zijn. [gedaagde] betwist echter dat [eiser] de schulden heeft voldaan zoals [eiser] deze heeft opgenomen in zijn berekening.

3.10.

[eiser] heeft geen betaalbewijzen overgelegd, zodat de voorzieningenrechter niet kan vaststellen dat [eiser] de door hem genoemde bedragen heeft betaald. Weliswaar heeft [gedaagde] tijdens de mondelinge behandeling erkend dat hij de schulden die nog openstonden op het moment dat de beschikking van 6 mei 2022 werd gewezen niet heeft voldaan, met uitzondering van een deel van de vordering van Santander en de schuld aan Essent van € 883,25, maar daarmee staat nog niet vast dat [eiser] deze schulden heeft betaald. Ter zitting heeft [eiser] aangevoerd dat hij nog andere schulden heeft betaald dan de schulden die zijn opgenomen in het door hem in het geding gebrachte overzicht, maar ook daarvan heeft hij geen betaalbewijzen overgelegd. Om vast te kunnen stellen welke schulden [eiser] heeft voldaan, dient nadere bewijsvoering plaats te vinden. Hiervoor is in kort geding geen plaats.

3.11.

Uit het voorgaande volgt dat de vordering tot opheffing van het door [gedaagde] onder het UWV gelegde executoriaal beslag niet toewijsbaar is. In de omstandigheid dat partijen gewezen echtelieden zijn, wordt aanleiding gevonden te bepalen dat iedere partij de eigen proceskosten draagt.